Colourful eyes

Rozdział 11

Obudziłam się w środku nocy. Przyciskałam dłonie do prawej łydki. Znowu ten skurcz. Po kilku minutach było wszystko ok. Przytuliłam się do Maksa i zasnęłam.

Ktoś mnie szturchnął. Obudziłam się. Zobaczyłam Maksa, który chciał mnie przytulić, ale odepchęłam go. Wzięłam paczkę chusteczek, założyłam buty i wybiegłam z mieszkania. Przed blokiem usiadłam na krawężniku, spojrzałam w niebo i próbowałam się uspokoić. Zawsze widok nieba pozwala mi się opanować. Po chwili wyszedł Max z kocem. Otulił mnie nim, siadł obok i przytulił mnie do siebie. Nie dał za wygraną, kiedy chciałam się wyrwać.

-Czemu płaczesz? Czemu wybiegłam z mieszkania i nie dajesz się przytulić? -zapytał zatroskany Max.

-Przez sen. Wybiegłam bo niebo mnie uspokaja, a dziś jakby specjalnie jest usypane tyloma gwiazdami. Nie daje się przytulić, bo chcę trochę pomyśleć nie czując twych ramion.

-Co znowu zrobiłem w tym koszmarze?

-S'il vous plaît. Nous ne pouvons pas en parler ?

-Możesz przetłumaczyć to na polski?

-Oui. Proszę. Możemy o tym nie rozmawiać?

-Oui. Powiesz coś po francusku? Czego jeszcze nie słyszałem.

-Merci pour le fait que vous êtes avec moi, tu me aimes. Max sont tout pour moi.

-Przetłumaczysz?

-Dziękuję za to, że jesteś przy mnie, że mnie kochasz. Max jesteś dla mnie wszystkim.

-Jak to jest, że jesteś polką i tak ślicznie mówisz w tym trudnym języku?

-Strasznie podoba mi się ten język i sama próbuję się choć trochę go nauczyć. A tego wyznania się ostatnio uczyłam. -mówiąc to wtuliła się w Maksa, a on mnie objął i pocałował w czubek głowy, potem w usta. Usiadłam mu na kolanach i całowaliśmy się. Później zasnęłam w jego ramionach.

***
Jak podobają wam się francuskie wstawki?
Komentujecie, chciałabym wiedzieć czy ktoś to czyta.

Jak wam się podobają francuskie wstawki? Mam nadzieję, że nie przeszkadzają wam w czytaniu.

Informacja dla was. Nie będę tłumaczyła słowa Oui znaczy tak. Lepiej to zamieszanie bo się pojawi jeszcze nie raz.