The Exchange Deal (TBS: Book 1)

Chapter 26 - Sunrise

Gavin

"Sophie, Baby, are you okay?" Kinabahan ako ng ilang minuto na ang dumaan at hindi pa rin bumalik si Sophie sa kotse. So, I decided to check her inside if she was really okay.

"Sophie..."

"I'm here," mahina niyang sagot. Nakita kong bumukas yung pinto ng isang cubicle at lumabas si Sophie.

"What took you so long? Are you okay?" Nilapitan ko siya at hinawakan ang magkabilang pisngi.

"I'm fine," walang emosyong sagot niya. A strange-look painted on her face. Tinitigan ko siya ng maigi at saka huminga ng malalim.

"Anong ginagawa mo dito? It's a lady's room?" takang tanong niya.

"Sino ba namang hindi mag-alala kung halos isang oras kang nasa loob ng cr?" My brows furrowed. Bahagya siyang umiwas at humarap sa salamin.

"Hintayin mo na lang ako sa labas," sabi niya habang sinuklay ang sariling buhok gamit ang kamay niya.

"Dito na lang muna ako," mariin kong tugon.

She smiled sarcastically while facing the mirror. "Ano na lang ang iisipin ng ibang tao kung maabutan nila tayong magkasama dito sa loob ng LADY's ROOM?" pinagdiinan pa nito yung salitang Lady's Room. At sa tono ng kanyang pananalita mukhang iritable to. What happened?

"Eh, ano ngayon? Ang pagkaalam naman nila we're engage."

"Gavin, ayoko ng..." Before she could finish, someone entered the room. She looked us shockingly. Halos mapahalakhak na nga ako sa reaksiyon nito. Talagang nagugulat yung babae. Palipat-lipat pa to ng tingin sa amin ni Sophie. I managed to smile to the young girl.

Binalingan ko si Sophie. She rolled her eyes on me na para bang naiinis dahil sa pagiging stubborn ko. But she was really cute lalo na pag-naiinis.

Inakbayan ko to. "Tara na Babe. Sabi ko naman sayo na we should get a room," I smiled teasingly.

"You're crazy, Berrones!" I heard her murmuring. I couldn't help myself but laugh. She patted my arm and headed outside. Sumunod na rin ako.

Sumakay uli kami ng kotse. Habang nilakbay namin yung daan papuntang Santa Rita, ang probinsiya kung saan gusto kong dalhin to, napansin kong napakatahimik lang ni Sophie. Masasabi ko na ang lalim ng iniisip nito dahil sa tuwing nilingon ko siya nakatitig lang yung mga mata nito sa malayo. I could even feel her sighing hardly.

May problema ba siya?

Naalala na naman ba niya ang Seth na yun?

Nagsisisi ba siya na sumama sa akin ngayon?

Hinayaan ko lang siya. Maybe, she needed a break, space or time for a while. Ilang minuto na ang nakaraan, wala pa rin tong imik. Nakatingin lang to sa labas ng bintana.

Kinabahan ako sa biglaang pagbago ng kanyang mood. May nasabi ba akong mali? Naiinis ba siya sa akin kanina dahil sa pagiging hard-headed ko?

Gusto ko siyang tanungin kung ano man yung bumabagabag sa isipan niya pero natatakot ako sa maaari niyang isagot sa akin.

But I had to know. Hindi talaga ako mapakali hangga't hindi bumalik yung mga tawa at ngiti sa mukha niya.

"Soph, are you okay? Kanina ka pa tahimik diyan? May nasabi ba akong mali sayo?" malungkot kong tanong nito. I pulled the car over. Dahil gusto kong magka-usap kami ng masinsinan.

Nasa labas pa rin yung atensiyon nito. I held her hand. "Soph... Please, don't do this to me."

Nakita kong dahan-dahan tong lumingon sa akin. My heart pounded heavier when I saw her gloomy eyes. Namumula to. Is she crying?