The Exchange Deal (TBS: Book 1)

Chapter 38 - Wrath

Gavin

"Oh, pare, milagro ata at napadpad ka dito," bungad sa akin ni Brandon pagpasok ko sa kanilang mansion.

"Bakit, hindi ba ako puwede dito?" I asked, frowning.

"Sira ulo to! Alam kong may problema ka kaya dun na tayo mag-usap sa minibar," sabi nito. Tumungo kaagad kami sa parte ng bahay kung saan panandaliang makalimutan ko na naman ang sakit na nararamdaman ko.

Umupo ako sa bar stool sa harapan ng counter habang kumuha naman ng isang bote ng alak si Brandon at inilagay sa harapan ko. Pagkatapos, kumuha din to ng dalawang wine glass at isa-isang nilagyan ng whiskey. Inabot niya sa akin yung isa. Walang atubili namang tinungga ko to. I needed it to calm myself.

"Mukhang may problema ka nga," he said, smirking. Umupo din to sa isang stool na katabi ko.

Hindi ko siya sinagot. Nilagyan ko na naman ng alak yung baso at saka tinungga uli.

"Chad told me na halos buong gabi kang nakatambay dun sa bar niya. Hmmp... Mukhang matibay ka nga dahil hindi pa rin sumusuko yang katawan mo sa kakainom. Are you trying to kill your..."

I cut him off. "I love her. I did my best to make her happy always. Hindi pa ba sapat yun?" matamlay kong usal.

I felt him heaving a sigh. "Kaya nga ayokong pumasok sa ganyang klaseng problema. If you're free you can do whatever you want. Look at me, no hassle, no tears, no..."

"No love," I uttered, sighing in a deep breath.

"Oh c'mon, at least hindi ako nasasaktan. Teka, ano ba talaga ang problema niyong dalawa ni Sophie ha? Hindi ba't nisurpresa mo siya kagabi? Hindi ba siya natuwa dun?"

Mas lalong nadurog ang puso ko sa tanong na yun. I had planned everything. I waited for her. Ilang beses kong tinawagan yung phone niya bago ko siya sinundo pero hindi niya ako sinagot. Kinabahan ako kaya nagmamadali akong tumungo sa shop niya but her assistant told me that she left for some important matter.

Buong araw siyang nawala at hindi alam ng mga tauhan niya kung saan siya nagpunta. Mas lalo akong natakot dahil baka may nangyari sa kanya na di maganda. Pakiramdam ko, someone took her away from me. At hindi na siya babalik sa piling ko. Hindi ako mapakali kaya lahat ng flowershop niya ay pinuntahan ko pero hindi ko pa rin siya mahagilap.

Halos lahat ng pinsan niya kinuntak ko rin pero niisa sa kanila walang alam kung saan nagpunta si Sophie. Halos mabaliw ako sa kakaisip kung saan ko siya puwedeng mahanap. I was panicked and started to think unpleasant thoughts. I was just scared. Paano kung napagtanto niya na isang pagkakamali pala ang pagpasok ko sa buhay niya? Ang daming tanong na lumalamon sa isipan ko.

I even cried. Pagdating kay Sophie, napakahina ko talaga pero hindi ko yun ikinahiya. I love her and I'm going to die if I'll lost her forever.

Hinintay ko siya dun sa shop niya kahit nakasarado na yun hinintay ko pa rin siya sa labas. I didn't stop calling her number but it seemed she was too busy to answer me. Or perhaps, she didn't want to answer it. Sa sobrang inis ko, naitapon ko yung celphone ko.

But my heart shattered when I found out whom she was with in the times of how scared I am that I might lost her. Mas masakit, mas nakakatakot ang nasaksihan ng dalawa kong mata. That bastard hugged her. At mas lalo akong nasaktan nang hindi man lang niya to tinulak.

Gustong-gusto kong upakan ang lalaking yun. Iparamdam sa kanya ang sakit na nadarama ko. Kahit gaano pa kalaki ang galit ko kay Sophie hindi ko pa rin siya kayang tiisin. I even kissed her. I was hoping that her lips soothed all the pain inside my heart but it was not just enough.