Bugün hava kapalı ve içimde deli gibi bir sıkıntı var. Anneme olan özlemim, günlük hakkındaki merakım, babamın sevgilisine olan nefretim gün geçtikçe artıyor. Annemi dayanılamayacak kadar çok özledim. Hani uyuyunca geçecekti? Hani zamanla iyileşecekti bu yaralar? Hiçbir şey geçmiyor. Hiçbir şey iyileşmiyor işte! Zaman, hiçbir şeyin ilacı değilmiş... Ben bunları düşünürken bir bağırış yükseldi.
-O kız bu evden gi-de-cek Kemal!
Ayla, her hecenin üzerine basarak bunları söylerken ben merdivenlerden eğilmiş onları dinliyordum.
-Hayır! O benim kızım. Bu yüzden burada kalacak. Burası onun da evi! Hem sen onlara annelik yapacağım demiştin, ne oldu şimdi?
-Sırrımızı kimsenin duymasını istemezsin değil mi Kemal'ciğim?
-Saçmalama. Bunu yapamazsın! Bu suçu ikimiz beraber işledik. Benim canımın yandığı kadar seninki de yanar.
-Yanarsa yansın. Sonuçta istediğim elime geçmiş olacak. Ayrıca bal gibi de yaparım.
-Lanet olsun senin gibi kadına! Küçücük kızı nereye göndereceğim ben!
-Sen orasını bana bırak canıım! Hiç o güzel kafanı yorma. Ben her şeyi ayarlayacağım.
-Ne halin. Varsa gör, artık sana karışmıyorum!
Babam böyle bağırdıktan sonra çat diye bir kapı sesi geldi. Usulca geriye çekilip odama, biraz düşünmeye gittim. Yarım saat felan geçmişti ki, birden Ali'nin çığlığını işittim.
- Ablaa-a yardım e-et!
Arada sesi boğulur gibi çıkıyordu. Birden aşağıya fırladım Bir baktım Ayla Ali'nin boğazını sıkıyor. O an oraya mıhlanmış gibiydim. Kıpırdayamıyor, Ayla'ya mani olamıyorum. Sol gözümden bir damla yaş süzüldü.
- Ben sana bir daha işemek yok demedim mi lan! Ben senin pisliğini temizlemek zorunda mıyım ya? Ablandan da, senden de, küçüğünüzden de, annenizden de bıktım! Hepinizden nefret ediyorum!
-Bana bak kadın! Bizi beğenmiyorsan kapı orada! Duygularımız tamamen karşılıklı. Bildiğin gibi biz de senden pek haz etmiyoruz. Eğer bir daha kardeşlerime elini dahi sürersen seni polise şikayet ederim. Anladın mı beni?
O da kapıyı çarparak gitti. Ali hâlâ ağlıyordu. Ayşe de öyle. Korkmuş olmalılar. Gidip ikisine de sarıldım. Allahım neden biz? Neden daha bu yaşta hayatı öğrenmek zorunda kaldık. Neden?
****
Bir süre kardeşlerimle ilgilendikten sonra onlara bir şeyler yedirip uyuyana kadar başlarında bekledim. Uzun bir süre geçmişti. Hava da kararıyordu. Kardeşlerim uyuduktan sonra bende sonunda ağlamaktan sırılsıklam olmuş yastığımda uykuya daldım. Bu kadarı çok fazlaydı. Artık canıma tak etmişti! Bir çözüm bulmam şarttı. Ama ben, ne yapabilirdim ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEDEN BEN?
Teen FictionBir yardım elinin bana uzanmasını, bir sihirli değneğin bana dokunmasını, bir iyilik perisinin yanıma gelmesini, her ne olursa olsun bir şeyin beni bu karanlıktan çekip çıkarmasını istiyorum. Ama ne yazık ki bir filmde değiliz. Kızın en ihtiyaç duyd...
