Bu kadın konusunda bir şeyler yapmalıydım. Eğer beni evden gönderirse kardeşlerime babamdan habersiz çok eziyet çektirir. Babam demişken... Babama gerçekten çok kızgın ve kırgındım. Daha 11 yaşımdayken bunları düşünmem çok saçma değil miydi? Neredeyse bütün arkadaşlarım dışarıdaydı. Sesleri geliyordu. Ama ben burada babamın sevgilisinden nasıl kurtulabileceğimi düşünüyordum. Ama gerçekten bir yol bulmalıyıdm. Ne yapabilirdim? Ben düşüncelere dalmış bir şekilde otururken, zil çaldı. Kapıyı açtım ve kimi göreyim! Emre, ve okuldaki yakın arkadaşım Elfida. Emre'yi görünce kalbimde tekrar bir kıpırtı olmadı değil. Ama benim gönül işleriyle uğraşmam çok saçma ve gereksiz. Hem yaşım çok küçük, hem de benim, nasıl kurtulacağımı düşünmem lazım.
-Ebrar! Seni çok özledik ya! İnsan en yakın arkadaşını bir arar sorar ama değil mi? Anneni duyduk. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun, çok üzüldük. Ama senin güçlü olman lazım. Hadi gel dışarıda biraz oyun oynayalım.
-Evet Ebrar ya! Eve kapattın kendini. Gel de oyun oynayalım biraz.
Gülümsedim. Sadece gülümsedim ve onlarla beraber dışarıya çıktım. Elfida'yı çok seviyordum. İyi kalpli, güleryüzlü birisiydi. Emre de öyleydi. Zaten onun iyi kalpliliğini sevmiştim. Uzun zaman sonra dışarıdaydım. Arkadaşlarım beni görünce çok şaşırdılar. Bana çok iyi davranıyorlardı. Çok mutluydum ama gözlerindeki o acıyan ifadeyi gördüğümde içimdeki sevinç burkuluyordu. Seksek, saklambaç vs. oyunları oynarken elinde sigarası ile Ayla göründü. Sinirli bir şekilde bana doğru yaklaşıyordu. Onu ve sinirli bakışlarını görünce yüzümdeki gülümseme soldu. Hızla bana doğru gelip bağırmaya başladı.
-Kız! Senin dışarıda ne işin var? Benden izin aldın mı sen! Bıktım senden de, oyunlarından da. Senin eğlenmeye hakkın yok! Öksüzsün sen, otur oturduğun yerde!
Bunu demesiyle gözümden bir damla yaş süzüldü. Sonra da upuzun saçlarımı eline dolayıp beni eve kadar sürükledi. Arkadaşlarım donup kalmıştı. Ben de öyle. Elfida ağlıyordu sessizce. Belli ki o da korkmuştu. Yoksa bana acıyor muydu o da, herkes gibi?
Eve girdiğimizde beni yere doğru fırlattı. Bağırıp çağırıyordu. Ama ne dediğini umursamayıp yalnızca ağlıyordum sessizce. Gözyaşlarım yüzünden görüşüm bulanıktı. Ama en son "Kurtulacağım senden! Bak gör bugünden tezi yok seni başkasına vereceğim!" dediğini duydum. Sonra kolumda dayanılamayacak bir sızı hissettim. Kolumdan duman çıkmıştı. Anlaşılan o ki, kolumda sigara söndürmüştü. Ve acıya dayanamayıp bilincimi kaybederken en son hatırladığım şey, onun psikopat gibi olan korkunç kahkahasıydı.
****
Yavaşça gözlerimi aralarken şu sesleri duydum.
"Tamam Ekrem'ciğim o zaman birazdan gelip alırsın bu piçi. Hadi öptüm... "
Tamamen ayağa kalktığımda bana doğru pis pis güldü.
-Git eşyalarını toplayıp da gel tatlım. Seni bekar bir arkadaşıma hediye edeceğim. Çok eğlenceli birisidir. Hiç sıkılmayacaksın...
Deyip tekrar kahkaha attı.
Korkuyorum anne... Neredesin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEDEN BEN?
Teen FictionBir yardım elinin bana uzanmasını, bir sihirli değneğin bana dokunmasını, bir iyilik perisinin yanıma gelmesini, her ne olursa olsun bir şeyin beni bu karanlıktan çekip çıkarmasını istiyorum. Ama ne yazık ki bir filmde değiliz. Kızın en ihtiyaç duyd...
