sakar bayan // ethan dolan

11.BÖLÜM: ''İLK YEMEK."

Keyifli Okumalar...

*

Konuşmaya başlayınca kalbim duracak gibi oluyordu. Tahmin ettiğim şeyimi söyliyecekti yoksa ben mi öyle sanıyordum? Ah tabiki ben öyle sanıyordum. Belkide hayal gücüm baya gelişmiştir.

''Dün evini mahfettiğim için üzgünüm -özür dilemezdi, hatırladınız mı?- umrarım bugünki eğlendiğimiz zamanlar senin için telafi olmuştur.'' derken bile kaşı gözü ayrı ayrı oynuyordu
Ehh. Ben ne bekliyordum ki? Daha doğru düzgün tanımadığım birinin bana aşkı ilan etmesinimi? Götümle güldüm.

''Sorun değil Bay Egoist, sanırım telafi oldu. Hemde fazlasıyla.'' dedikten sonra nefesimi dışarı verdim. ''Sanırım Tuna'nın yanına dönmemiz gerek.'' dediğim zaman Tuna'nı  oturdu banka baktım. Tanrım! Yoktu! Tuma orda yoktu!

''D-Derin, Tuna yok orda.'' dediğim zaman korkudan kekelemiştim. Ahh, bu eksikti birde. Derin benim aksime sakindi. Lan kardeşin yok diyorum bu ne rahatlık bakışımı attım. Bu benim 6 numaralı bakışımdı. -Artık 6 numaralı oldu, çünkü öyle bir bakış yok yeni icadım-

''Lan, harbiden bu kadar korktun mu?'' diyip sırrıttı. Ben hala anlamamışken, Derin beni kendine çekip yüzümü arkasına çevirdi ve parmağıyla marketin yanındaki Tuna'yı. gösterdi. Tuna'yı. Bir saniye, Tuna'yı mı?''

''Ya biz konuşurken bana el sallayıp markete girdi, sende konuşurken bölmedim.'' dedi ve sırıtmasını daha da büyütüp konuştu; ''Hem ben sana demedim mi kardeşime bir şey yaparsın diye.'' söylediği zaman gayet keyifliydi, yani benim aksime. Yanağımı şişirip, ayağımı sinirle yere vurdum. Sessizce küfürler mırıldandım yoksa sinirlen patlardım.

''Söylediğin küfürleri duydum Sakar, çok ayıp. Birde çocuk bakıcısı olacaksın.'' dediği zaman gözlerimi devirip, markettin olduğu kısma ilerledim ve Tuna'yı görünce durdurdum. ''Tuna, bir daha benim haberim olmadan bir yere gitme olur mu? Bilen birisi olsada, Mutlaka bana söyle.'' dediğim zaman sesim uyarıcı bir ses tonu gibi çıkmıştı. Alınmış olacakki sadece; ''Peki.'' demekle yetindi.

Bende ona gülümseyip elini tuttum ve Derin'nin yanına doğru yürüdük. Hiç yerinden kıpırdamamış bize bakıyordu. Yanına vardığımızda bile gözleri bir noktaya dalmıştı. ''Hey.'' diyip elimi gözünün önünde şıklatınca anca kendine gelebildi Bay Egoist.

"Pardon, dalmışım." Dediği zaman; "Bende çicek." Demeden edemedim. Biliyorum çok kötüydü ama Derin'nin şu an ki surat ifadesini görmeye kesinlikle değerdi. Artık günde iki kere yapcam bunu.

"Lanet olmasın Mel, bu espiride neydi?" Diyip bir dahaki espirimi duymasın diye Tuna'nın kulaklarını kapattı ve devam etti; "Kardeşimin ruh sağlığı benim için önemli. Lütfen onun yanında böyle espiriler yapma. Lütfen." Diyip sırıttı.

"Ha ha ha ha çok komik Bay Egoist, götümle güldüm şu an." Dedikten sonra yalandan sırıttım.

"Ya bende diyorum ki bu kızın beyni nerde, meğersem götündeymiş ya la." Dediği zaman dil çıkardım ve o da aynı şekilde bana karşılık verdi. Egoist işte napcan abi ya.

"Eve gidelimmi artık?" Diye soru yönelttim. Çünkü bugün baya uzun geçti ve iki kere kustum. Midem bi hayli ağrıyordu ve üstelik açtım. Aç.

"Ne oldu beni eve atmayımı planlıyordun? Annem bana göster ama elletme dedi. Bu yüzden seninle eve gelemem." Dedi zaman hala şaşkın olan yüz ifademi değiştiremedim. Açlık başına vurmuştur diyerek kendime geldim.

"Olum suratına bak." Diyip dalga geçti. Ben hala olayı kavrıyamıyarak, "Neyse, eve gidemeyiz çünkü acıktım birşeyler yiyip gideriz." Dediği zaman hemen kabul ettim ve ilerlerken "Lan iki naz edip, gelmiyorum felan deseydin ya hemen kabul ettin sende abi." Dediği zaman aslında haklı olduğunu düşündüm. Hemen çullandım tabi beleş yemek görünce.

"Bak beybisi bizim tırrek abilerimizin bir sözü vardır; nerde beleş oraya yerleş, bende onu günümüze getirdim." Dediğim zaman; "Oo ayyan ablamıza bakın be." Diyip güldü. Bende başımı sallayarak gülmesine katıldım.

*