Κεφάλαιο 2
Christine's Pov
"Mr.Tomlinson , I'm not sure I can be his tutor. I just moved here and the school year has barely started, I don't know if I can meet up your expectations -"
"Nonsense! However, you won't be teaching him this year's Mathematics but the previous' one. Louis barely managed to pass the exams"
O Louis ρίχνει ένα επιθετικό βλέμμα στο πατέρα του,όμως εκείνος το αγνοεί. Ο διευθυντής αρχίζει να μιλάει για τους εξαιρετικούς βαθμούς μου και για το πόσο εντυπωσιασμένος είναι. Όλη αυτήν την ώρα o Louis κοιτούσε το παράθυρο ,ενώ εγώ προσπαθούσα να δείξω πως είμαι συγκεντρωμένη σε αυτά που λέει ο πατέρας του. Ύστερα από λίγη επιμονή, ο Mr.Tomlinson κατάφερε να με πείσει να δεχτώ την προσφορά του. Το μόνο που έλειπε ήταν η συγκατάβαση του Louis.
"Why can't I decide who I want for a tutor?" ακούω το Louis να ρωτάει τον πατέρα του πριν κλείσει τελείως η πόρτα του γραφείου.
Η γραμματεία είναι άδεια, η Kira λείπει και στο γραφείο των καθηγητών βρίσκεται μόνο ο κύριος Felix , ο καθηγητής των Μαθηματικών. Στους διαδρόμους του σχολείου δεν υπάρχει κανείς. Οι τάξεις είναι άδειες. Μόνο τα βήματά μου ηχούν στο διάδρομο. Το προαύλιο είναι επίσης κενό. Μόνο μερικοί μαθητές στέκονται και συζητάνε μεταξύ τους. Στα σκαλάκια κάθεται ο αδερφός μου μαζί με ένα κοριτσάκι. Μόλις με βλέπει , σηκώνεται,χαιρετά τη φίλη του και έρχεται προς το μέρος μου με ένα μεγάλο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπό του.
"Ohhh,who was that?" τον ρωτάω κοιτώντας τη μικρή κοπελίτσα που μας παρατηρεί.
Ο Charles ακολουθεί το βλέμμα μου και γυρίζει το κεφάλι του. Το κοριτσάκι γελάει και φεύγει μέσα στο κτίριο.
"A friend I made yesterday"
"We just got here and you already have a girl on your feet!" του λέω πειράζοντάς τον και εκείνος κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
Η διαδρομή προς το σπίτι ήταν όπως και η χθεσινή. Μιλήσαμε για τη μέρα μας και σχολιάζαμε τους καθηγητές μας. Τον ενημέρωσα για τα μαθήματα που πρόκειται να κάνω στον καινούριο μου συμμαθητή. Ο Charles το βρήκε σπουδαίο που ο διευθυντής με εμπιστεύεται τόσο πολύ για να κάνω μαθήματα στο γιο του. Αν και του εξήγησα πως πρόκειται για την περσινή ύλη,εκείνος πάλι ήταν ενθουσιασμένος για εμένα.
Φτάνοντας στο σπίτι,αναγνώρισα το αμάξι της θείας μου που βρισκόταν στο διάδρομο του γκαραζ. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι , ο Charles πέταξε την τσάντα του στο πλάι και έτρεξε προς την κουζίνα. Φωνές και γέλια ακουγόντουσαν από μέσα,αλλά εγώ προτίμησα να ανέβω στο δωμάτιό μου. Ακόμα να συνηθίσω την παρουσία της θείας μου στη ζωή μου,ακόμα να συνηθίσω την απουσία των γονιών μου.
YOU ARE READING
They don't know about us (L.T.)
FanfictionChristine used to have it all. A great warming family, friends and a loving boyfriend. Everything changed when life decided to take away her parents. She moved to Doncaster and although she didn't want to build a life there, she found herself fallin...