They don't know about us (L.T.)

Chapter 36 - Louis o(ve)r Jack?

  Christine's Pov

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που εγώ και ο Jack είμαστε μαζί. Συνεπώς δύο εβδομάδες που η σχέση μου με τον Louis έχει αλλάξει. Βρισκόμαστε κανονικά για τα μαθήματα,ανταλλάσουμε πού και πού κανένα μήνυμα από το κινητό ή Facebook, όμως μέχρι εκεί. Η επικοινωνία που είχαμε έχει χαθεί. Έχω προσπαθήσει να την επαναφέρω εκμεταλλευόμενη τα μαθήματα,όμως ο Louis πάντα έχει έναν διάφανο τοίχο υψωμένο. Εγώ συνεχίζω να τον εμπιστεύομαι όσο τον εμπιστευόμουν, του εκμυστηρεύομαι τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου,όμως εκείνος; Εκείνος απλά με ακούει και σχολιάζει. Δε μιλάει για εκείνον. Όταν προσπαθώ να στρέψω τη συζήτηση προς το πρόσωπό του αρνείται να μιλήσει,κάπως πάντα το αποφεύγει. Ακόμα και όταν είμαστε μαζί με τα παιδιά δεν υπάρχει αυτή η ένταση που υπήρχε.Μερικές φορές είναι σαν να μην υπάρχω για εκείνον στο χώρο και η αλήθεια είναι πως αυτό με πικραίνει. Ήθελα να πιστεύω πως μας έδενε κάτι πιο δυνατό από τη σεξουαλική επαφή,όση είχαμε τουλάχιστον,όμως μάλλον έκανα λάθος. Από τότε που του ζήτησα να σταματήσουμε είναι σαν να χάθηκε μαζί με τα κρυφά φιλιά μας και αυτός ο δεσμός που είχαμε.
Μία ακόμη Τετάρτη στο σχολείο,ευτυχώς η τελευταία για αυτόν τον χρόνο. Δύο ακόμη μέρες και το σχολείο κλείνει για τα Χριστούγεννα. Πότε πέρασαν οι μήνες; Σαν χθες θυμάμαι τη στιγμή που άνοιξα την πρώτη κούτα στο δωμάτιό μου. Όμως οι βδομάδες με έναν μαγικό τρόπο πέρασαν και εγώ βρίσκομαι εδώ χωρίς τους γονείς μου,αλλά με νέα άτομα στη ζωή μου. Αυτές τις μέρες συνεχώς νιώθω περίεργα. Έρχονται τα πρώτα Χριστούγεννα που θα κάνω χωρίς τους δικούς μου. Θα μπορούσα να προσποιηθώ πως λείπουν ταξίδι,όμως δε μπορώ να με ξεγελάσω με αυτόν τον τρόπο. Γνωρίζω πολύ καλά πως δεν είναι σε ταξίδι,αλλά έχουν φύγει για πάντα από δίπλα μου. Όπως και από το πλάι του αδερφού μου.
Χθες το βράδυ,που έβρεχε καταρρακτωδώς,ο Charles τρύπωσε μέσα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσε στο κρεβάτι μου. Τον ρώτησα αν είναι καλά και σαν απάντηση πήρα ένα αναφυλητό του. Έκλαιγε για κάποια λεπτά και όταν ηρέμησε μου είπε πως συνειδητοποίησε ότι δεν είναι η μαμά μας πλέον εδώ για να φτιάξει μελομακάρονα ούτε κάποιο άλλο γλυκό. Προσπάθησα να τον παρηγορήσω,όμως το μόνο που κατάφερα ήταν στο τέλος να βουρκώσω κι εγώ. Κοιμηθήκαμε μαζί και το πρωί ξυπνήσαμε και οι δύο με στεγνά δάκρυα στο πρόσωπό μας. Η Zoe , σαν να κατάλαβε τί είχε γίνει, είχε ετοιμάσει ένα όμορφο πρωινό στην κουζίνα και προσπαθούσε να μας κάνει να χαμογελάσουμε.
Το πρωί , επίσης,μου έκανε έκπληξη ο Jack. Είχε έρθει με το αμάξι να πάμε μαζί στο σχολείο. Φόρεσα το καλύτερο χαμόγελό μου,όμως δε μπόρεσα να το συγκρατήσω για πολύ. Με έχει ρωτήσει τουλάχιστον εφτά φορές σήμερα αν είμαι καλά και συνεχώς του δίνω την ίδια απάντηση. Πως θυμήθηκα τους δικούς μου και δεν έχω διάθεση,αλλά είμαι καλά.
Ο Jack έμαθε για τους γονείς μου πριν λίγα βράδια σε μία έξοδό μας. Είχε ακούσει φήμες,αλλά δεν ήξερε αν είναι αλήθεια και θεώρησε σωστό να ρωτήσει εμένα την ίδια. Του επιβεβαίωσα τις φήμες και εκείνος δεν είπε τίποτα. Τίποτα απολύτως. Ίσως θεώρησε καλύτερο να μείνει σιωπηλός και ίσως να είναι καλύτερα έτσι γιατί προτιμώ να μη πει τίποτα επειδή δε ξέρει πώς να το χειριστεί,παρά να πει κάτι που δε θα με κάνει να νιώσω καλύτερα. Νομίζω πως κανείς δεν ξέρει τί να πει σε αυτήν την περίπτωση,όσοι έχουν προσπαθήσει να με παρηγορήσουν έχουν αποτύχει,οι μόνοι που τα έχουν καταφέρει είναι η Iris και ο Louis. Τα μοναδικά άτομα που με βοήθησαν να νιώσω καλύτερα. Από την άλλη ακόμη και αν ο Jack προσπαθούσε να μάθει για τους γονείς μου, θα διέκοπτα τη συζήτηση. Δεν τον εμπιστεύομαι και δεν έχω σκοπό να τον εμπιστευθώ. Προσπαθεί να έρθει πιο κοντά μου,όμως δεν τον αφήνω. Το μόνο που του δίνω είναι τη συνηθισμένη συμπεριφορά κοπέλας που είναι σε σχέση. Ανταλλάσσουμε μηνύματα, βλέμματα στους διαδρόμους,φιλιά και κάποια χάδια,αλλά μέχρι εκεί. Ευτυχώς μέχρι τώρα το χέρι του έχει προχωρήσει ως τη μέση μου. Ούτε πιο κάτω ούτε πιο πάνω.
Περιμένοντας στην έξοδο του σχολείου με τα χέρια στις τσέπες για τον αδερφό μου,ακούω μία κόρνα αμαξιού και γυρνώντας βλέπω το αυτοκίνητο του Jack.
"Hey,you need a ride?" με ρωτάει χαμογελαστός
"I'm waiting for my brother" απαντάω σκύβοντας προς το μέρος του.
"Get in,we'll wait for him together"
"Are you sure?"
"Yes,babe"
Μόλις μπαίνω στο αμάξι βγάζω τα χέρια μου από τις τσέπες και τα τοποθετώ μπροστά στις θύρες του aercodition για να ζεσταθούν. Τότε ο Jack παίρνει τα χέρια μου στα δικά του και ανασαίνει μέσα στη χούφτα μου για να τα ζεστάνει. Χαμογελάω στη γλυκιά κίνησή του και εκείνος ανταποδίδει με ένα φιλί στην παλάμη μου.
"Are you good now?"
"Yes,thank you"
"Anything for my baby"
Παίρνει το χέρι του από το τιμόνι ,το ακουμπάει στο πρόσωπό μου και με φιλάει. Δε περιμένει, απευθείας με φιλάει δυνατά και επιθετικά. Δε με αφήνει να φύγω, με κρατάει κοντά του και με φιλάει όσο πιο έντονα μπορεί. Τον φιλάω πίσω, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου να μπει στο κλίμα,μα μόνο προσποιούμαι. Τον σπρώχνω ελαφρά βρίσκοντας ως δικαιολογία πως πρέπει να δω αν είναι στον περίγυρο ο αδερφός μου και εκείνος ξεφυσάει,αλλά δε λέει κάτι.
Κατεβάζω το παράθυρο του αυτοκινήτου και μπροστά μου βλέπω τον Charles να περπατάει μαζί με τον Louis. O Charles φοράει ένα σκουφάκι που δεν είναι δικό του , το οποίο του είναι κάπως μεγάλο.
"Charles over here!"
Γυρνάνε και οι δύο ταυτόχρονα τα κεφάλια τους προς το μέρος μου. Ο Louis κοιτάει το αμάξι και νομίζω πως λέει στον αδερφό μου ότι εκείνος θα περπατήσει,αλλά στο τέλος καταλήγουν να έρχονται μαζί προς τα εμάς. Κατεβάζω περισσότερο το παράθυρο για να χαιρετήσω τον Louis,όμως μόλις κοιτιούνται με τον Jack,το μετανιώνω.
"Hey buddy,Jack's giving us a ride home"
"Hey,who gave you this ugly beanie?" ρωτάει ο Jack τον αδερφό μου και αμέσως ο Charles αλλάζει έκφραση.
"Louis gave it to me"
"It's ugly"
"I like it"
"Hey,Tomlinson do you want me to give you a ride too?"
"I'm good. See ya later,guys"
"Wait Louis!" o Charles κλείνει πάλι την πόρτα του αυτοκινήτου και έρχεται στο παράθυρό μου.
"Can I walk home?"
"It's freezing Charles"
"I'll be fine. I'll be with Louis"
"I guess it's-"
"Let him. We get some alone time and you're thinking of saying no?"
Παίρνω μία ανάσα για να μην βρίσω το αγόρι δίπλα μου και έπειτα λέω στον αδερφό μου πως μπορεί να πάει με τον Louis μόνο αν δεν του είναι κόπος. Ο Louis με βεβαιώνει πως δεν υπάρχει πρόβλημα και έτσι ο Jack οδηγεί μακριά τους.
"You shouldn't tell him that the beanie was ugly" του λέω έπειτα από κάποια λεπτά ησυχίας
"He will get over it. I just spoke my mind"
"Well, you could keep your opinion to yourself."
"Chill out"
"I'm chilled. I just don't understand why you had to say that"
"Because it was ugly"
"I found it cute"
"Because it's Louis' "
"What?"
"Oh,c'mon. That's why you like it. If it were any other asshole's like Ryan or Jake you wouldn't like it"
"Can you not call them assholes? They are my friends"
"Whatever"
Μέχρι να παρκάρει έξω από το σπίτι μου δεν ανταλλάζουμε καμία κουβέντα. Σβήνοντας τη μηχανή,αφήνει το χέρι του να πέσει δίπλα στο δικό μου,αλλά εγώ το μετακινώ.
"Are you really pissed 'bout this?"
"I'm just..not in the mood right now"
"You're not in the fucking mood for days now. What happened?"
"I told you what's going on. I'm just not feeling-"
"Yeah,yeah. Whatever,Christine"
"Look, it's difficult for me ,okay? I shouldn't even explain why I'm not into kisses and stuff right now. You should understand that my parents are gone and I'm going to spend my first Christmas without them"
"I don't think this is enough reason for you not wanting to kiss me"
"You don't-. Just..Just go home ,Jack"
Βγαίνω από το αυτοκίνητο και την κλείνω με δύναμη. Πώς μπορεί να μη καταλαβαίνει ; Πώς μπορεί να θεωρεί ότι το να χάνεις τους γονείς σου δεν είναι σημαντικό; Καταλαβαίνω ότι δε γνωρίζει πώς να συμπεριφερθεί,όμως καλύτερα να κρατάει το στόμα του κλειστό.
"Why are you leaving?!" φωνάζει βγαίνοντας από το αυτοκίνητό του.
Την ίδια στιγμή εγώ ανοίγω την καγκελόπορτα της αυλής και περπατάω στο μικρό διάδρομο.
"Hey,I'm talking to you!"
"Well,I'm not!"
"Christine!"
"Just go home,Jack. I'm pissed right now and I think the best you can do is to walk away"
"Your parents-"
"You can't understand Jack. You're not even trying and that's why I'm walking away right now. Just go home and leave me alone"
Τη στιγμή που τελειώνω την πρότασή μου ο Louis και ο Charles μπαίνουν στην αυλή . Στέκονται πίσω από τον Jack και περιμένουν την κίνησή του. Εκείνος με κοιτάει επίμονα και φεύγει σπρώχνοντας στην άκρη τον Louis.
"Louis! Don't.Please" φωνάζω και ο Louis κλείνει το στόμα του.
Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι και οι τρεις και αμέσως το σώμα μου ζεσταίνεται. Βγάζω το μπουφαν,το κασκολ και αφήνω τη ζεστασιά του σπιτιού να με αγκαλιάσει.
"Thank you for listening to me" του λέω καθώς κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού.
"Yeah,whatever" κάθεται στον ίδιο καναπέ με εμένα αλλά στην απέναντι μεριά σαν να είμαστε δύο ξένοι.
"Louis?"
"Yeah?"
"I like your beanie" του λέω χαμογελώντας και εκείνος γελάει.
"Thank you,love"
H καρδιά μου ζεσταίνεται με το προσωνύμιό που χρησιμοποιεί αλλά δεν το αφήνει να φανεί.
"Thank you for bringing him home too"
"I figured you could tutor me now because I'd like some free time today"
"Any plans?"
"I thought we could hang out? Like the ..old days" λέει απλώνοντας τα πόδια του στο τραπεζάκι.
Γελώντας σπρώχνω τα πόδια του να πέσουν κάτω , όμως εκείνος τα τοποθετεί ξανά και εγώ ξαπλώνω προς το μέρος του βάζοντας το κεφάλι μου στα πόδια του.
"I'd love to. I thought you were mad at me or something"
"Why would I be mad to you?" με ρωτάει κάνοντας μία μικρή παραφωνία που με κάνει να χαμογελάσω.
"Because..I don't..pleasure you any more"
"Well, looks like I'm not that much of a dick"
"I didn't say that!" του λέω και γυρνάω στο πλάι.
"So,are we going to study ?"
"You know what?"
"What?"
"We have only two lessons left, so I think it'd be okay if we don't study today"
Σηκώνομαι από τον καναπέ , ο Louis από πίσω μου με ακολουθεί.
"It's okay with me"
"Who asked for your opinion?" τον ρωτάω και εκείνος γελάει "Wanna watch a movie or something?"
"What about some food first,yeah?"
"Right,yeah. I forgot about it"
Ανοίγω τα ντουλάπια και ξεκινώ να ψάχνω το πακέτο με τα μακαρόνια γιατί είναι το μόνο που μπορώ να μαγειρέψω. Όταν τα βρίσκω, ακούω τη φωνή της Zoe.
"She's here" μουρμουρώ και ο Louis βγάζει ένα πνιχτό γέλιο
"I don't think you hate her that much"
"I don't.."
"Hey Christine! Hey..Louis?"
H Zoe μπαίνει στην κουζίνα κουβαλώντας δυο σακούλες από το supermarket. Μας κοιτάει περίεργα,όμως δε λέει τίποτα. Μας διώχνει από την κουζίνα λέγοντας πως αυτή θα μαγειρέψει και θα μας φωνάξει όταν είναι έτοιμα.
"Wanna play ?" ρωτάει ο Charles τον Louis τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να ανέβουμε τις σκάλες.
"I'm going to hang out with Christine for a while and then I'm coming,okay?"
"Oh..okay"
"You can play with him now if you like" λέω στον Louis τη στιγμή που κλείνει την πόρτα του δωματίου μου.
"Later, now I want you all for myself" μου λέει ξαπλώνοντας δίπλα μου στο κρεβάτι.
Καταπίνω προσπαθώντας να υγραίνω το λαιμό μου και να με χαλαρώσω. Μόλις κοιτάζω στα μάτια του στο μυαλό μου έρχεται εκείνο το όνειρο και η επιθυμία να τον φιλήσω φουντώνει ξανά. Eίχα σχεδόν ξεχάσει πως ήθελα να τον φιλήσω,όμως με αυτή του τη φράση επανέφερε ξανά αυτήν την έντονη ατμόσφαιρα που υπάρχει πάντα γύρω μας όταν είμαστε οι δυο μας.
"How have you been?" με ρωτάει μετά από λίγα λεπτά ησυχίας
"Good..I think"
"Is everything okay with the douche-face?"
"Louis!" φωνάζω γελώντας
"Is everything okay though?"
"Yeah,we're good. He just doesn't get why I've been down these days"
"He's an idiot, that's why"
"Louis.."
"C'mon. He will get it if he wants to be with you"
"Yeah,I guess"
"So..can I ask you something?"
O Louis γυρνάει στο πλάι και στηρίζει το κεφάλι του στην παλάμη του χεριού του. Το άλλο του χέρι ακουμπάει το στομάχι μου και με τα δάχτυλά του χαϊδεύει την επιφάνεια.
"Sure, go ahead"
"Are you..into him?"
Η ερώτησή του με ξαφνιάζει γι αυτό και δεν απαντώ απευθείας. Εκείνος αφαιρεί το χέρι του από πάνω μου και ξαπλώνει ξανά δίπλα μου. Κοιτάει το ταβάνι και αυτή τη φορά εγώ είμαι εκείνη που έχω το χέρι μου στο στομάχι του.
"I do like him..but I'm not into him. I don't want to fall in love,remember?"
"So you think you won't fall for him?"
"Definitely not. Why are you asking me this?"
"For general information"
"Louis?"
"I just wanted to know"
"Okay"
"How 'bout you?"
"If I'm into Jack? Hell no"
"No. If there's anyone interesting enough for you?"
"There's a girl from the cheerleaders who has been hitting on me for forever. I may take a chance?"
"Oh really?" απαντάω κάπως γρήγορα, σχεδόν εκνευρισμένη.
"Why not?"
"You should,you should try with her"
"I may"
"Okay!"
"Are you jealous or something?" με ρωτάει χαμογελώντας πλατιά
"Νο" κάνω έναν μορφασμό και ο Louis βγάζει ένα πνιχτό γελάκι.
"You sure?"
Ο Louis γυρνάει ξανά στο πλάι. Πλέον οι στάσεις των σωμάτων μας είναι ίδιες. Τα πρόσωπά μας είναι απέναντι το ένα από το άλλο,τα μάτια μας στην ίδια ευθεία. Μία τούφα πέφτει μπροστά μου, όμως γρήγορα ο Louis τη μετακινεί. Μόλις την αφήνει, με κοιτάει βαθιά στα μάτια και ξαφνικά μου είναι δύσκολο να αναπνεύσω.
"Hey" μου λέει γλυκά όπως παλιά..
"Hi"
Και εκείνη τη στιγμή σκύβει..σκύβει προς το μέρος μου και είναι όλα όπως παλιά. Τα βλέφαρά του κλείνουν λίγο πριν τα χείλη του ακουμπήσουν τα δικά μου..
"Dinner's ready!" φωνάζει η Zoe έξω από την πόρτα μας.
Ο Louis και εγώ παγώνουμε έντρομοι πως θα μπει στο δωμάτιό,αλλά ευτυχώς ακούω την πόρτα του μπάνιου να κλείνει. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και φεύγω από το δωμάτιο χωρίς να τον περιμένω. Προσπαθώ να μειώσω τον χτύπο της καρδιάς μου μα δυσκολεύομαι αρκετά. Δυναμώνει ακόμα περισσότερο,όταν το κουδούνι χτυπάει και ο αδερφός μου ανοίγει την πόρτα. Μπροστά μας βρίσκεται ο Jack με ένα μπουκέτο λουλούδια.
"What are you doing here?" ρωτάω πλησιάζοντάς τον
"Yeah,what are you doing here?" ρωτάει ο αδερφός μου με επιθετικό τόνο
"I came to tell you that I'm sorry for earlier" προσφέρει τα λουλούδια,αλλά τα φέρνει ξανά προς το μέρος του όταν ακούει τη φωνή του Louis.
"Christine"
"What is he still doing here?!"
"Jack,let's go outside,okay?"
Παίρνει μία βαθιά ανάσα και βγαίνει έξω στη βεράντα. Κλείνω την πόρτα πίσω μου και όταν γυρνώ για να τον αντικρίσω βλέπω έναν θυμωμένο Jack να στέκεται κρατώντας γερά τα λουλούδια.

  Louis' Pov

Whenever you kiss him, I'm breaking

H Christine κλείνει την πόρτα και αφήνει εμένα και τον αδερφό της στο σαλόνι. Ο Charles κάνει ένα κωλοδάχτυλο προς το μέρος τους παρ'όλο που γνωρίζει πως δεν τον βλέπουν.
"Hey, that wasn't nice"
"It was for him not for my sister"
"Okay then" κάνω και εγώ ένα κωλοδάχτυλο και ο Charles γελάει.
Ξεκινώ να παίζω με τον Charles όσο η Christine είναι έξω με τον μαλάκα και μιλάνε. Αναρωτιέμαι τί μπορεί να της λέει που να μπορεί να διορθώσει τα πράγματα. Όλοι ξέρουμε πως ο Jack δεν είναι άτομο που καταλαβαίνει τους άλλους,ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Γι αυτό και δεν έχει πολλούς φίλους, γι αυτό και δεν είναι αρχηγός της ομάδας.
"I don't like him" o Charles βάζει ένα γκολ και πανηγυρίζει
"I don't like him either" απαντάω πιέζοντας με μανία τα κουμπιά του τηλεχειριστηρίου.
Ξαφνικά ο Charles πατάει pause και τρέχει στο παράθυρο. Ανοίγει ελάχιστα την κουρτίνα και κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του.
"They're fighting"
"Over?"
"He keeps saying your name. I think he is an idiot"
"He is"
Ενδίδω στο πειρασμό και κρυφοκοιτώ και εγώ λίγο από το παράθυρο. Ο Jack μιλάει επιθετικά ενώ η Christine έχει τα χέρια της σταυρωμένα στο στήθος της ,μάλλον περιμένει να τελειώσει. Τη στιγμή που ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει,εκείνος την αρπάζει και τη φιλάει. Νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται και την καρδιά μου επίσης. Ο Charles κλείνει απευθείας την κουρτίνα και απογοητευμένος γυρνάει στον καναπέ.
"I wish you were her boyfriend" μουρμουρίζει
"I wish too,buddy. I wish too..."


Christine's Pov

Αφού μαλώσαμε με τον Jack και τα βρήκαμε, μπήκα μέσα στο σπίτι με ένα χαμόγελο, το οποίο εξαφανίστηκε όταν είδα τον Louis με τον Charles να παίζουν στο playstation
"Okay,guys. Dinner's ready , so let's go"
"I'm not really hungry. I'm sorry but I think I'm going to head home"
"But you said you were starving one hour ago" λέω στον Louis
"I'm full , thanks" μου απαντάει καθώς βάζει το μπουφάν του "Sorry again for-"
"It's okay,Louis. Really" η Zoe χαμογελάει και φεύγει στην κουζίνα.
"Are you okay?" τον ρωτάω πριν φύγει
"I'm fucking great" απαντάει και η πόρτα κλείνει.