They don't know about us (L.T.)

Chapter 8 - Υοu've got mail

  Louis' Pov

Ξυπνάω από ένα περίεργο και θολό όνειρο. Δε θυμάμαι ακριβώς τι συνέβη. Το μόνο που θυμάμαι καθαρά είναι να έχω αγκαλιά την Christine. Και μόλις αποκοιμήθηκε,θυμάμαι πως στο όνειρο ένιωσα κάποιο είδος ευτυχίας. Σφίγγω τα μάτια μου για να διώξω το ίδιο συναίσθημα. Όταν τα ανοίγω, το περιβάλλον γύρω μου είναι άγνωστο. Στο στήθος μου νιώθω ένα βάρος. Ρίχνω το βλέμμα μου προς τα κάτω και βλέπω το κεφάλι μίας κοπέλας ακουμπισμένο στο στήθος μου και το χέρι μου γύρω της , ακόμα και τώρα την κρατάω σφιχτά. Ξαφνικά εικόνες από το χθεσινό βράδυ αρχίζουν να περνάνε από μπροστά μου. To party της Christine, ο «χορός» μας, τα δάκρυα της.
Παίρνω το χέρι μου από πάνω της και μετακινώ το σώμα της όσο πιο αργά μπορώ για να μη τη ξυπνήσω. Μόλις το σώμα της ακουμπάει ξανά το στρώμα, μουρμουρίζει κάτι που δε μπορώ να καταλάβω και έπειτα γυρνάει από την άλλη. Σφίγγει το πάπλωμα πάνω της και χαμογελάει. Άραγε τι να ονειρεύεται;
Τεντώνομαι μπροστά από το κρεβάτι της κοιτώντας την ακόμα. Καταπνίγω το χασμουρητό που παραλίγο να βγει από το στόμα μου και προσπαθώ να συγκρατήσω το γέλιο μου,όταν ακούω τη Christine να μουρμουρίζει για μία γοργόνα. Στις μύτες των ποδιών μου περπατάω προς την πόρτα του δωματίου της. Πριν βγω όμως φροντίζω να ρίξω μία γρήγορη ματιά στο εσωτερικό και είναι όπως ακριβώς το είχα φανταστεί. Κλείνοντας την πόρτα πίσω μου νιώθω μια ανακούφιση,επειδή ξέφυγα από την άβολη στιγμή που θα είχαμε ζήσει αν είχε ξυπνήσει και επειδή δε γνωρίζω τι θα ήθελα να γίνει , αν είχαμε ξυπνήσει μαζί. Κατεβαίνοντας τις σκάλες στη μύτη μου εισχωρεί μυρωδιά από τηγανίτες. Δε θυμάμαι ποιος άλλος έμεινε εδώ χθες το βράδυ..
Την απάντηση την δίνει η Rachel που βγαίνει από την κουζίνα. Μόλις με βλέπει ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της. Το βλέμμα της εστιάζει προς τα πίσω. Γυρνάω και βλέπω την Christine να στέκεται στα τελευταία σκαλιά. Το μαλλί της είναι ελαφρώς ανακατεμένο και τα μάγουλά της ροδιλά. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου για να σιγουρευτώ πως η όμορφη κοπέλα είναι η Christine κι αμέσως διώχνω τις ανόητες σκέψεις. Η Christine με κοιτάει και ύστερα κοιτάει το πάτωμα.
"Good morning, lovebirds" φωνάζει η Rachel μπαίνοντας ξανά στην κουζίνα.
Η Christine με προσπερνάει γρήγορα και μπαίνει και αυτή στην κουζίνα.
"Rachel, yiak!" ακούω τη Christine να λέει στη φίλη της.
Στέκομαι για λίγο στις σκάλες περιμένοντας η καρδιά μου να επιστρέψει στους κανονικούς χτύπους της. Σφίγγω τη γροθιά μου και λέω στον εαυτό μου να ηρεμίσει. Αυτή δεν είναι δική μου συμπεριφορά.
Μπαίνω στην κουζίνα και βλέπω τη Rachel μαζί με τον Jake να μαγειρεύουνε τηγανίτες, ο Ryan με τη Chloe κάθονται στο πάγκο και η Christine γελάει δίπλα τους.
"Did you two share the same bedroom?" ρωτάει ο Ryan τρώγοντας ένα μικρό κομμάτι τηγανίτας.
"Yeah, he slept in my room. On the floor" απαντάει η Christine κοιτώντας με για να σιγουρέψει πως δεν πρόκειται να διαφωνήσω.
Αποφασίζω να κυλήσω και εγώ στην ίδια ροή του παιχνιδιού. Έχει δίκιο να θέλει να το κρύψει , εξάλλου και εγώ έχω κάνει ακριβώς το ίδιο. Για έναν άγνωστο λόγο όμως ενοχλούμαι.
Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα από τη Chloe και εκείνη μου φέρνει μπροστά το πιάτο με τις τηγανίτες.
"Why did you sleep on the floor?" ρωτάει ο Jake , αφού εκείνος και η Rachel έχουν καθήσει μαζί μας.
"Because someone thought I would make a move or something" απαντάω τρώγοντας μία τηγανίτα με μέλι.
"Or someone didn't want your stupid ass on their bed" απαντάει γρήγορα και επιθετικά η Christine.
"Or someone really wanted my perfect ass on their bed and they were afraid if I'd been there , they wouldn't be able to control themselves"
"Please, Louis. The only need I have to control around you is the need to kill you" χαμογελάει ειρωνικά και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πάω κοντά της και να σβήσω αυτό το χαμόγελο από τα χείλη της.
"Say what you want"
"You're truly delusional"
"I'm truly irresistible and you know it"
"See? Delusional"
"Me? Last night I wasn-"
"Enough guys!" φωνάζει η Chloe και ο Jake γελάει μαζί με τον Ryan.
"We got it. No one has the hots for each other"
H Christine χαμογελάει ειρωνικά προς το μέρος μου και εγώ της το ανταποδίδω. Απ΄ότι φαίνεται ό,τι έγινε το προηγούμενο βράδυ ,έμεινε στο χθες.

Christine's Pov

Tα παιδιά έφυγαν κατά τις 12 το μεσημέρι,αφού με βοήθησαν να συμμαζέψω. Τα αγόρια ανέλαβαν τη μετακίνηση των επίπλων και εγώ με τα κορίτσια, το μάζεμα σκουπιδιών. Όταν τελειώσαμε το σπίτι έδειχνε καλύτερα,αλλά χρειαζόταν ακόμα σφουγγάρισμα και σίγουρα ηλεκτρική. Η Chloe επέμενε να καθήσει,αλλά δεν την άφησα. Έτσι, τώρα είμαι μόνη μου μέχρι τις 2 που θα έρθει ο αδερφός μου.
Ανοίγω τα ηχεία και αμέσως χαμηλώνω τον ήχο. Παίρνω τη σφουγγαρίστρα στα χέρια μου και αρχίζω να καθαρίζω όλο το σπίτι ξεκινώντας από κάτω. Αφού τελειώσω τον κάτω όροφο και τις σκάλες, ανεβαίνω στον πάνω χώρο. Ευτυχώς το μόνο που έχω να καθαρίσω είναι το μπάνιο και το δωμάτιο της θείας μου. Το μπάνιο περιέργως δεν θέλει ιδιαίτερο καθάρισμα, γι αυτό και τελειώνω μέσα σε δέκα λεπτά. Το δωμάτιο της θείας μου όμως φαίνεται πως θέλει να φωνάξω ομάδα για αποστείρωση. Το πανωσέντονο είναι στο πάτωμα, ενώ το σεντόνι δεν καλύπτει όλο το κρεβάτι. Το πάπλωμα είναι στο πάνω μέρος το κρεβατιού. Το πάτωμα είναι γεμάτο κόκκινα πλαστικά ποτήρια, δύο τασάκια από τη μία πλευρά του κρεβατιού , ενώ από την άλλη υπάρχει ένα μαύρο σουτιεν. Πετάω όλα τα ποτήρια και το σουτιεν σε μια πράσινη σακούλα σκουπιδιών και τα σεντόνια τα βάζω στον κάδο με τα άπλυτα. Λίγη ώρα αργότερα, το δωμάτιό της μυρίζει καθαριότητα.
Προχωρώντας προς το δωμάτιό μου συνειδητοποιώ πως το τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο αυτή τη στιγμή , το άκουσα και χθες το βράδυ. Προσπαθώ να θυμηθώ ποια στιγμή ήταν, καθώς μπαίνω στο δωμάτιό μου και αμέσως σχηματίζεται μία εικόνα στο μυαλό μου. Χθες το βράδυ εγώ και ο Louis χορεύαμε σε αυτό το τραγούδι. Ήταν η στιγμή που ήρθε ο Ryan κοντά μου και ο Louis με τράβηξε προς το μέρος του. Το τραγούδι έπαιζε τη στιγμή που ο Louis με φίλησε στο λαιμό. Τη στιγμή που κοιταχτήκαμε και ήμασταν έτοιμοι και οι δύο να κάνουμε ένα μεγάλο λάθος..που εκείνη τη στιγμή ήτανε σωστό. Άραγε πώς ...
Τη σκέψη μου την σταματάει το κουδούνισμα της κλήσης του Skype. Τρέχω προς τον υπολογιστή μου,αλλά η χαρά μου κόβεται ,όταν βλέπω το όνομα της θείας μου στην οθόνη μου. Απογοητευμένη πατάω αποδοχή και κάθομαι στην καρέκλα.
"Hey Christine!" φωνάζει χαρούμενη.
"Hey Zoe" απαντάω αδιάφορα
"How are you doing? "
"Good. You?" ρωτάω καθαρά από ευγένεια.
"Great! This project is awesome! I think it's going to make a huge success!"
"That's good"
"Where's Charles? I wanna talk to him "
"He's-He's taking a bath!" απαντώ γρήγορα προσπαθώντας να ηρεμήσω συγχρόνως την καρδιά μου.
"Oh,okay. I'll call later then"
"Okay" σέρνω το βελάκι πάνω στον τερματισμό κλήσης
"Hey , Christine?"
"Yeah?"
"Where were you last night? I called around 11 pm and no one was answering"
"I fell asleep pretty early last night. I was feeling tired"
"Okay"
"Bye"
Πατάω τον τερματισμό πριν προλάβει να ρωτήσει κάτι άλλο. Ελπίζω να με πίστεψε. Έτοιμη να σηκωθώ από την καρέκλα, χτυπάει άλλο ένα κουδούνισμα και χαμογελάω βλέποντας το όνομα της Iris να εμφανίζεται.
"Hey girl!"
Η Iris εμφανίζεται στην οθόνη μου φορώντας τις πυτζάμες της. Τα μαλλιά της είναι πιασμένα αλογοουρά. Έχει αγκαλιά το μαξιλάρι της και ένα σεντόνι γύρω από τους ώμους της.
"Hey beautiful"
"How was last night?! Tell me everything!"
Περνώ την υπόλοιπη ώρα αναλύοντας ό,τι έγινε στο party, αφήνοντας αυτό που έγινε με τον Louis τελευταίο.
"That's it? Nothing else happened?" με ρωτάει με μία ελπίδα στο βλέμμα της
"Well..do you remember that guy Louis, I was telling you about?"
"Yeah. What about him?"
"Well last night..."
Όταν τελείωσα την ιστορία μου η Iris άρχισε να γελάει και για περίπου πέντε λεπτά κάθε φορά που με κοιτούσε , γελούσε ξανά.
"What are you laughing at?"
"I knew it! I knew that something was going on between you two! And I hate the guy who ruined your moment!" η Iris άρχισε να γελάει ξανά.
"There's nothing going on between me and Louis! No way! No!"
"Right"
"Iris! No! The only thing going on between me and him is the constant need of killing each other!"
"I believe you"
"Iris!" φωνάζω εκνευρισμένη στην κολλητή μου. Πώς μπορεί να μη με πιστεύει; Εγώ και o Louis ..ποτέ.
"And you let him sleep in your room, on the same bed.." χαμογελάει πονηρά και μου κλείνει το μάτι.
"You're so annoying! I was drunk! And so was he"
"I really can't wait the day you'll call and tell me 'Hey Iris, you were fucking right' , I really can't"
"That day is never going to come"
"Aha"
"I really hate you right now" της λέω σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος μου.
"I love you too"
"Bullshit"
"Oh,hey little buddy!"
Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον αδερφό μου να στέκεται στην πόρτα του δωματίου . Του χαμογελάω και του κάνω νόημα να έρθει μέσα. Ο Charles περπατάει προς το μέρος μου και εγώ γυρνάω την καρέκλα για να μπορέσει να κάτσει στα πόδια μου.
"Hey Iris, how are you?"
"I'm good. How are you?"
"I'm okay" της απαντάει κάπως στεναχωρημένος
"Hey,what's wrong?" τον ρωτάω δίνοντάς του ένα φιλί στο μάγουλο
"Nothing.." απαντάει και σηκώνεται από τα πόδια μου. "Louis said to give you this" βγάζει από τη τσέπη του ένα χαρτάκι και μου το δίνει.
"Where did he find you?"
"I was with Felicite"
"I thought you were sleeping at Ben's?"
"I was. It's a long story. I'm going to my room. Bye Iris"
"Bye buddy"
O Charles φεύγει και λίγο μετά ακούω την πόρτα του δωματίου του να κλείνει.
"What happened?" ρωτάει η Iris κάπως ανήσυχα.
"I don't know. I'll talk to him" απαντώ κοιτώντας προς το δωμάτιο του αδερφού μου.
"Hey, open it"
Στο χαρτί υπάρχουν γραμμένες μόνο δύο σειρές


8pm at your place.
I need my tutor