They don't know about us (L.T.)

Chapter 64

  Louis' Pov

"Mom!"
"What?"
"Why didn't you ask for some help? You could have injured yourself and the babies" φωνάζω στην μαμά μου όταν την βλέπω πάνω σε μία καρέκλα να προσπαθεί να κατεβάσει κάτι από την ντουλάπα.
"Louis, I've been pregnant before, you know"
"So what? You can still fall from the chair. C'mon, I'll do it for you"
"Louis-"
"Mom"
H μαμά μου κατεβαίνει χωρίς αντίρρηση και στη θέση της μπαίνω εγώ. Δεν χρειάζεται να την ρωτήσω τι θέλει να κατεβάσει. Απλώνω το χέρι μου και τραβάω την κόκκινη βαλίτσα. Την κατεβάζω προσέχοντας να μην χτυπήσω τη μητέρα μου και την αφήνω πάνω στο κρεβάτι. Μέσα σε αυτή τη βαλίτσα βρίσκονται όλα τα ρούχα που φορούσα εγώ μικρός και κάποια των κοριτσιών, όσα δηλαδή έχει κρατήσει.
"You're still 2 months far,mom"
"I wanna be ready. So,did you want anything?" με ρωτάει καθώς ανοίγει τη βαλίτσα και στα χέρια της φέρνει ένα μικρό γαλάζιο φόρεμα της Lottie.
"I just wanted to tell you that I'll sleep over at Christine's today"
"Louis.."
"What?"
"I think you should sleep here tonight and tomorrow and the day after tomorrow. We barely see you. I know that you have hormones and you feel the need to-"
"Mom!"
"I just.. I just really don't want to be a grandmother"
"Mom!"
"Oh,look at this..
Η προσοχή της μαμάς μου μεταφέρεται σε ένα παλιό μπλουζάκι μου. Είναι πράσινο και έχει μια πορτοκαλί στάμπα. Το βλέμμα της μαμάς μου καρφώνεται πάνω σε εμένα και την βλέπω να βουρκώνει.
"C'mon.. It's a t-shirt"
"It was your favorite.." λέει βουρκωμένη αγκαλιάζοντας με.
"Okay now.. Let's calm down,yeah?" την αγκαλιάζω πίσω και εκείνη με σφίγγει ακόμη περισσότερο.
"Mom..Mom..I can't breathe"
"Oh,I'm so sorry. I'm so silly.. there babies are making me crazy"
"It's okay.. So, I'm gonna go now, okay?"
"Okay..just use protection"
"Mom!"
Φεύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ από το σπίτι θέλοντας να αποφύγω μία ακόμη άβολη συζήτηση με την μητέρα μου. Στο δρόμο στέλνω μήνυμα στην Christine πως θα πάω λίγο από το σπίτι του Stan και μετά σε εκείνη.
"Hey man"
"Hey, c'mon in. Ryan's here too"
"Cool"
Μπαίνω στο σαλόνι και βλέπω ήδη την κονσόλα στημένη και το τηλεχειριστήριο στα χέρια του Ryan.
"Ηey"
"Hey"
"Everything good?" τον ρωτάω γνωρίζοντας πως αυτό τον καιρό τα πράγματα στην οικογένειά του δεν είναι πολύ καλά.
"Yeah,you know,the same. Know any good lawyer? I should just file the divorce for them"
"Maybe things will get better,man"
O Ryan ανασηκώνει τους ώμους του , σημάδι πως δεν θέλει να συζητήσει άλλο και πατάει το play. O Stan ίσα που προλαβαινει να πιάσει το τηλεχειριστήριο πριν αρχίσει το παιχνίδι. Περνάω την ώρα μαζί τους, παίζοντας fifa, βρίζοντας κάποιους καθηγητές, μιλώντας για το ανερχόμενο παιχνίδι του επόμενου Σαββάτου και κάπου σε όλα αυτά, ο Stan καλεί τα υπόλοιπα παιδιά και το βράδυ έρχεται πριν το καταλάβω.
Το κινητό μου χτυπάει στην τσέπη του παντελονιού μου,αλλά αποφασίζω να το αγνοήσω.Θέλω πρώτα να βάλω ένα γκολ και μετά να καλέσω πίσω όποιον με πήρε. Ευτυχώς δεν αργεί η στιγμή που κλέβω την μπάλα από έναν παίκτη του Mike και το γκολ έρχεται.
"One minute,man. I got to call Christine back" λέω βλέποντας 3 αναπάντητες από εκείνη.
"Pussy"
"Fuck off"
Η Christine δεν απαντάει στην πρώτη κλήση,έτσι την καλώ ξανά,ενώ πηγαίνω στην κουζίνα για να μπορώ να μιλήσω άνετα. Στον τρίτο χτύπο, ευτυχώς απαντάει,αλλά δεν μιλάει.
"You there?" την ρωτάω ήρεμα,γνωρίζοντας πως αυτό το κάνει μόνο όταν είναι θυμωμένη.
"All the lads are here and I lost track of time.."
"Okay"
"I'll be there in 20 minutes, okay?"
"I called to tell you that I'm going out with Rach and Chloe"
"You're not home?"
"No"
"Where are you?"
"Out with Rach and Chloe"
"We had plans"
"Oh,really?"
"You canceled first"
"I called you 3 times,Louis."
"Well,can I come over after you get home?"
"I'll text you.. It depends-"
"On what?"
"On my mood"
"Christine"
"It's okay,Louis. I'm not mad.. Well, I am,but I know it's silly so I just want some time to cool down"
"Okay. Have fun and be careful"
"Thank you. You too"
Η Christine κλείνει το τηλέφωνο πριν προλάβω να της πω κάτι άλλο και εγώ μένω στην κουζίνα κοιτώντας το κινητό μου σκεπτόμενος αν πρέπει να την καλέσω πίσω ή όχι. Δεν είναι παράλογο να την ενοχλεί, που ξεχάστηκα,αλλά να θυμώνει σε βαθμό που να θέλει να ακυρώσει το βράδυ μας..είναι. Από την άλλη, αυτή τη στιγμή είμαι και εγώ εκνευρισμένος που προτίμησε να βγει έξω με τις φίλες της αντί να με περιμένει. Να με περιμένει; Περίμενε, υπενθυμίζω στον εαυτό μου προσπαθώντας να βρω μια λογική στη σκέψη μου. Και πού βρίσκεται; Δεν μου ανέφερε. Απλώς μου είπε πως είναι έξω με τις φίλες της. Δεν μου είπε αν είναι στο σπίτι της Rach ή της Chloe, ούτε αν βρίσκονται σε κάποιο μαγαζί. Ο Jake? O Jake σίγουρα θα ξέρει.
"Jake" φωνάζω από το διάδρομο που ενώνει το σαλόνι με την κουζίνα
"What?"
"Do you know where Rach is?"
"She's out with Chloe and Christine"
"Yeah, I know what. Where are they though?"
"I don't know,man. I didn't ask"
Ο Jake συνεχίζει το παιχνίδι του ανέμελος,ενώ εγώ παραμένω όρθιος να αναρωτιέμαι πού μπορεί να βρίσκονται οι κοπέλες μας. Ενοχλημένος με την αδιάφορη συμπεριφορά του,επιστρέφω στην κουζίνα για να πιω λίγο νερό. Ξέρω ότι δεν φταίει αυτός, ξέρω ότι δεν φταίει ούτε η Christine,αλλά παρ'όλα αυτά είμαι εκνευρισμένος με όλους. Εξαρτάται από τη διάθεσή της.. Δεν θα έπρεπε να εξαρτάται τίποτα από τη διάθεσή της. Απλώς ξεχάστηκα,βγήκε και εκείνη έξω,γιατι να μην βρεθούμε μετά;
"You okay there?"
"Yeah" απαντάω στο Stan αφήνοντας το κινητό μου στο τραπέζι
"Well, come back out there. I wanna kick your ass"
"You can't"
"Oh,please. You'll be crying like a bitch when I'm finished with you"
Ο Stan δεν προλαβαίνει να τελειώσει την πρότασή του και εγώ βρίσκομαι πάνω του. Αυτός γελάει και με σπρώχνει πίσω στον τοίχο,ενώ εγώ φέρνω το χέρι μου γύρω από το λαιμό του και κατεβάζω το κεφάλι του προς τα κάτω με δύναμη.
"Who's the bitch now,eh?"

Christine's Pov

Κλείνω το τηλέφωνο και το βάζω αμέσως στην τσάντα μου. Δεν θέλω να σκεφτώ τίποτα αυτή τη στγιμή. Θέλω να περάσω καλά με τις φίλες μου, όπως αυτός περνάει καλά με τους δικούς του. Κοιτάζομαι μία ακόμη φορά στον καθρέφτη θέλοντας να σιγουρευτώ πως τα μαλλιά μου είναι εντάξει και φεύγω από το μπάνιο. Μόλις ανοίγω την πόρτα, η μουσική έρχεται στα αυτιά μου και ξαφνικά όλα είναι καλύτερα. Το συγκρότημα παίζει ένα από τα παλιά αγαπημένα μου τραγούδια και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω από τις αναμνήσεις που μου έρχονται στο μυαλό. Εμένα μαζί με την Iris να το τραγουδάμε στο δωμάτιό της , να το χορεύω μαζί με την μαμά μου στην κουζίνα, να το ακούω τις ηλιούλοστες μέρες καθώς γύριζα από το σχολείο. Τόσες όμορφες αναμνήσεις από ένα τραγούδι. Θα ήθελα να είναι μαζί μου ο Louis αυτή τη στιγμή για να μπορέσω να χτίσω μία ακόμη όμορφη στιγμή πάνω σε αυτό το τραγούδι. Όμως δεν είναι εδώ και δεν έχει νόημα να εύχομαι να ήταν.
"What do you think?" ρωτάω τα κορίτσια όταν φτάνω στο τραπέζι μας.
Η Rachel χαμογελάει πλατιά,ενώ η Chloe μου λέει πως της αρέσει πολύ το είδος της μουσικής του συγκροτήματος. Ευχαριστημένη με την επιλογή μου, στέλνω ένα γρήγορο ευχαριστήριο μήνυμα στον Alex που με ενημέρωσε για το συγκρότημα αυτό να βρίσκεται στην πόλη μου,πίνω μία γουλιά από την μπύρα μου και αφήνω τη μουσική να με πάει κάπου μακριά.
Μετά το live, η Rachel με την Chloe νιώθουν κουρασμένες, οπότε η βραδιά κοριτσιών,τελειώνει δυστυχώς πολύ γρήγορα. Πιο γρήγορα από ότι ήθελα. Οι φίλες μου μου υπόσχονται πως θα βγούμε ξανά σύντομα και εγώ αρκούμαι σε αυτό. Αν και στεναχωριέμαι που φεύγουμε, η ιδέα του να δω τον Louis είναι αρκετά ελκυστική.
"Do you think they are still at Stan's? Rach?"
"Probably. Do you want me to drop off you at his place?"
"Well, why don't we all go? We can surprise them?"
"Uhm..I don't think I wanna see Ryan at the moment"
"I thought you guys were doing good?" ρωτάω την Chloe, η οποία οδηγεί και ελπίζω να μην την αποσπάσει αρκετά αυτή μας η συζήτηση.
"We were! We are.. I just don't know where we stand right now and I can't bring myself to ask him right now. I know he's confused and all with his parents getting a divorce,so I'm trying to give him space"
"That's good, too. But I think he'd really want you to be by his side. That's your chance to show him that you want to be with him"
"Do I really want to? I don't know"
"I think you do.. You have been fancying him since third grade" λέει η Rachel γελώντας.
"Shut up! No,I don't!"
"You so do.."
"She does" συμπληρώνω την Rachel και γελάμε μαζί.
Η Chloe ξεφυσάει ενοχλημένη,αλλά μπορώ να δω από το καθρέφτη το μικρό χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη της. Χωρίς καμία άλλη κουβέντα, η Chloe οδηγεί στο σπίτι του Stan. Όταν βγαίνουμε από το αμάξι, ακούμε την πόρτα του οδηγού να κλείνει επίσης. Κοιταζόμαστε μαζί με την Rachel και γελάμε.
"Shut up" φωνάζει σχεδόν γελώντας η Chloe τη στιγμή που χτυπάει το κουδούνι.
Η πόρτα ανοίγει διάπλατα και ο Mike εμφανίζεται μπροστά μας. Το χαμόγελο από τα χείλη του φεύγει,αλλά σύντομα επανέρχεται ένα πιο ευγενικό,αλλά ακόμη χαρούμενο χαμόγελο.
"Surprise!" φωνάζει η Rachel μπαίνοντας στο σπίτι δίχως να περιμένει πρόσκληση. Η Chloe ακολουθεί πίσω της και εγώ δειλά ακολουθώ τις φίλες μου. Μπαίνοντας φροντίζω να χαιρετήσω τον Mike και εκείνος ανταποδίδει. Για κάποιο λόγο νιώθω ότι δεν ήταν καλή η ιδέα μου να έρθουμε σπίτι του Stan.Το προαίσθημά μου επιβεβαιώνεται,όταν βλέπω στο σαλόνι κάποιες κοπέλες από την ομάδα των cheerleaders να στέκονται τριγύρω κρατώντας μία μπύρα στο χέρι τους. Το βλέμμα μου αμέσως ψάχνει τον Louis,αλλά εκείνος δεν είναι πουθενά. Ο ήχους του γέλιου του όμως με βοηθάει να τον εντοπίσω πολύ γρήγορα, γυρνώντας το κεφάλι στα αριστέρα μου τον βλέπω να περπατάει στο διάδρομο με μία ξανθιά κοπέλα. Όχι οποιαδήποτε ξανθιά κοπέλα. Την κοπέλα που του την έχει πέσει επανειλλημένα από την αρχή της χρονιάς. Μόλις με βλέπει, το πρόσωπό του ασπρίζει. Χαμογελάω ειρωνικά προς το μέρος του,αλλά δεν τον πλησιάζω. Αντίθετα κάθομαι στον καναπέ μαζί με τον Jake και την Rachel προσπαθώντας να αγνοήσω το βλέμμα του πάνω μου.
"Did we interrupt anything?" ρωτάει η Rachel τον Jake με ήρεμο τόνο προσπαθώντας να μην ακουστεί ο τόνος της ζήλιας στη φωνή της.
"Nope. We were just having fun with the girls" λέει ο Louis πολύ γρήγορα
"We can see that" απαντάω γεμάτη ειρωνία εξακολουθώντας να αγνοώ το βλέμμα του.
"Rebecca, how are you? Haven't see you in a while.."
Η Chloe αρχίζει να μιλάει με μία από τις κοπέλες και όλα κυλάνε ξανά φυσιολογικά. Η Rachel ανακατεύεται με τα κορίτσια, τα αγόρια μιλάνε μεταξύ τους και ο Mike προσπαθεί να ρίξει ένα κορίτσι. Εγώ έχοντας χάσει κάθε όρεξη κοινωνικοποίησης και έχοντας δει την καλή μου διάθεση να φεύγει από το παράθυρο, απομακρύνομαι από την παρέα μου και κρύβω τον εαυτό μου στην κουζίνα. Σύντομα η μοναξιά μου σπάει από την παρουσία του Louis, ευτυχώς δεν τον συνοδεύει κανείς άλλος..καμία άλλη.
"Hey" μου λέει σχεδόν ψιθυριστά.
"Hi" απαντάω δίχως να θέλω να χαλάσω τη συνήθειά μας.
"Did you have a good time?"
"More than good. How about you?"
"Good"
"Just good?" ρωτάω φροντίζοντας να υψώσω το ένα μου φρύδι.
"Just good." απαντάει πλησιάζοντας με αργά. "So, what did you do? Where were you?"
"Alex told me about a band having a gig tonight here and.. yeah"
"Alex? Alex as in Alex your ex boyfriend?"
"Yep. That Alex"
O Louis σφίγγει τη γροθιά του,αλλά την αφήνει στο πλάι του. Προσπαθεί να δείχνει ήρεμος, καθώς γνωρίζει ότι δεν τον συμφέρει να δείξει κανένα ίχνος ζήλιας αυτή τη στιγμή.
"Why did he even tell you about this band?"
"Because we used to go to their gigs together, he knows how much I enjoy their music and.. and that's why"
"Okay"
"Okay"
"Are we good?" με ρωτάει στριμόχνωντας με στον πάγκο της κουζίνας.
"I guess.." απαντάω ξεχνώντας σιγά-σιγά τον λόγο που είμαι θυμωμένη.
"You look beautiful today" ψιθυρίζει στο αυτί μου προκαλώντας ένα ρίγος να διαπεράσει όλο μου το κορμί.
"Oh,shut up"
"My beautiful girl.."
Τα χείλη του ενώνονται με τα δικά μου, τα χέρια μας αγκαλιάζουν τα σώματά μας και μαζί ξεχνάμε την ξανθιά κοπέλα, τον Alex και οτιδήποτε άλλο που προσπάθησε σήμερα να μπει ανάμεσά μας. Το χέρι του δεν αργεί να αγκαλιάσει το πίσω μέρος των γλουτών μου. Με σφίγγει πάνω του κι εγώ φιλάω το λαιμό του. Τον νιώθω να ανασαίνει όλο και πιο γρήγορα, γεγονός που με κάνει να θέλω να ακούσω το όνομά μου από τα χείλη του. Αν ήμασταν στο σπίτι μου αυτή τη στιγμή, θα τον είχα ήδη ακουμπήσει εκεί που ξέρω πως θέλει. Η Zoe λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι και ο αδερφός μου θα είχε κοιμηθεί πολύ πριν. Όμως δεν είμαστε στο σπίτι μου, είμαστε στο σπίτι του φίλου του και από στιγμή σε στιγμή μπορεί να μπει οποιοσδήποτε στην κουζίνα.
"I missed you" μου ψιθυρίζει καθώς ακουμπάει το χέρι του στην περιοχή μου πάνω από το τζιν μου.
"We were together just yesterday" λέω γελώντας,αλλά λατρεύοντας το γεγονός ότι του έλειψα τόσο πολύ.
"Yeah,but I missed this..us. I don't like it when I can't have you. You were such a tease these days. You knew I couldn't touch you but you had to go all dirty mouth on me"
"I had a bloody time"
"You sure did"
Ο Louis γελάει και μου δίνει ένα ακόμη φιλί πριν επιστρέψουμε στους φίλους μας στο σαλόνι. Την υπόλοιπη ώρα την περνάμε βλέποντας τα αγόρια να παίζουν playstation και εμείς τα κορίτσια να συζητάμε μεταξύ μας. Η αλήθεια είναι πως συμπάθησα όλες τις κοπέλες,λιγότερο βέβαια το ξανθό κορίτσι που προηγουμένως ήταν μαζί με το αγόρι μου. Δεν ξέρω για ποιον λόγο νιώθω πραγματικά απειλημένη από αυτήν την κοπέλα,όταν ξέρω πως ο Louis δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήνε για κάποια ξανθιά, αδύνατη, γυμνασμένη, όμορφη .. "Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους" απαντάει το υποσυνειδήτό μου.
"I'm tired, I'm going home. Does anyone need a ride?"
Η Chloe σηκώνεται από τον καναπέ τεντώνοντας τα χέρια της στον αέρα προσπαθώντας να δείξει extra κουρασμένη,όμως εγώ και η Rachel γνωρίζουμε πολύ καλά πως η ερώτηση δεν ήταν γενική,αλλά ειδική και κατευθυνόμενη προς ένα μοναδικό πρόσωπο.
"I could use a ride" λέει μία από τις κοπέλες που κάθεται μαζί μας.
"Oh,yeah.. Great,yeah,sure"
Η Chloe απαντάει γρήγορα και βιαστικά πλήρως απογοητυεμένη από το αποτέλεσμα. O Ryan εξακολουθεί να παίζει με τον Mike κι εγώ εκνευρίζομαι όλο και πιο πολύ όταν η Chloe ανακοινώνει την αναχώρησή της κι αυτός την αγνοεί.
"What about you,Ryan? Do you need a ride back home?"
Η Rachel φτύνει τη μπύρα πίσω στο κουτάκι, ο Louis γουρλώνει απορημένος τα μάτια του, οι κοπέλες με κοιτάνε, η Chloe στέκεται παγωμένη από πάνω μου και ο Ryan με κοιτάει σαν μην είναι σίγουρος πως απευθύνθηκα σε αυτόν.
"So? Ryan?" ρωτάω ξανά αυτή τη φορά χαμογελαστή θέλοντας να ελαφρύνω το κλίμα.
"Uhm.. I'm good,thanks"
Τα λόγια βγαινουν γρήγορα από το στόμα του τόσο που χρειάστηκε χρόνος για να επεξεργαστούμε όλοι τι ακριβώς είχε πει. Αν και μας έκανε ξεκάθαρη την επιλογή του,όταν πάτησε play και συνέχισε να παίζει το παιχνίδι του. Η Chloe μου έδωσε ένα απογοητευμένο βλέμμα και έφυγε μαζί με την άλλη κοπέλα πριν προλάβει κάποιος άλλος να πει κάτι. Λίγη ώρα μετά φεύγουμε όλοι από το σπίτι του Stan, όταν οι γονείς του επιστρέφουν από την έξοδό τους. Ο Ryan γύρισε μαζί με τον Jake και την Rachel,έτσι εγώ έμεινα μόνη μου με τον Louis να περπατάμε προς το σπίτι.
Στη διαδρομή δεν μιλήσαμε πολύ, είπαμε τα τυπικά χωρίς να ξέρω τον λόγο που κανείς από τους δύο μας δεν είχε διάθεση να μιλήσει. Φυσικά δεν άργησε να αποκαλυφθεί,αφού μόλις μπήκαμε στο δωμάτιό μου,ο Louis αμέσως έκανε την έρωτηση που τον έτρωγε.
"What the fuck was that?"
"What?"
"Don't play dumb. Why did you speak like that to Ryan?"
"I know it's not my place but-"
"That's right. It's not your place. Why did you have to get into the middle of this?"
"Why are you mad?" τον ρωτάω έχοντας αρχίσει να εκνευρίζομαι που είναι θυμωμένος μαζί μου.
"Just stay out of this. Ryan is in a really shitty place right now and the last thing he needs is you messing things with Chloe"
"Excuse me? I was just trying to tell him that Chloe wanted him to leave with her"
"Do you think he didn't get it? He did. He just doesn't know what to do at this moment, so he prefers to stay away so he won't hurt her. He has a lot on his mind"
"I know" του λέω βγάζοντας την ίδια στιγμή την μπλούζα μου.
"Then why did you do that?"
"I don't know,okay? I just..I just did!"
"Don't"
"Don't what?"
Ο Louis σκαρφαλώνει στο κρεβάτι μου και με βρίσκει στην άλλη πλευρά. Στα χέρια μου βρίσκεται η πιτζάμα μου,την οποία ο Louis πετάει στο γραφείο μου.
"You're are so.."
"Awesome?" τον ρωτάω τη στιγμή που τα χείλη του ακουμπάνε το λαιμό μου και όλος ο θυμός εξαφανίζεται μονομιας. O Louis γελάει,δαγκώνει ελαφρώς το λαιμό μου και φέρνει τα χείλη του μπροστά από τα δικά μου.
"Annoying" ψιθυρίζει κοιτώντας με.
Στα μάτια του δεν υπάρχει κανένα ίχνος θυμού, μόνο παιχνιδιού και σιγά-σιγά, καθώς το χέρι μου ακουμπάει το σώμα του,εμφανίζεται ο πόθος.
"You're freakin' annoying but I love you and I fucking missed you"
Δεν προλαβαινω να απαντήσω, το σώμα μου ξαπλώνει στο στρώμα, το σώμα του πάνω στο δικό μου, τα χείλη του στα χείλη μου, στο λαιμό μου, στο στήθος μου και όλο και πιο κάτω..