They don't know about us (L.T.)

Chapter 14 - Best friends don't have to pretend

  Christine's Pov

"Iris!"
Ο Charles κάνει ένα βήμα πίσω και εγώ πέφτω στην αγκαλιά της κολλητής μου. Τη σφίγγω και με σφίγγει και εκείνη πίσω. Αρχίζουμε να κάνουμε γύρους χοροπηδώντας. Γελάμε και ο Charles γελάει μαζί μας.
"Christine, who is-"
Σπάμε την αγκαλιά μας και γυρνάμε να κοιτάξουμε τη θεία μου. Η Zoe μόλις βλέπει την Iris την αγκαλιάζει και την καλοσωρίζει στο σπίτι της. Η Iris πριν κλείσει την πόρτα,φέρνει μέσα τη βαλίτσα της και την αφήνει στο πλάι. Ο Charles τρέχει προς έναν καναπέ, πηδάει και κάθεται σε αυτόν.
"It's good to have you here. Excuse me now, but I have to keep cooking"
H Ζοe φεύγει στην κουζίνα και εγώ με την Iris προχωράμε προς τον άδειο καναπέ χαρούμενες.
"How did you get here?"
"Well, most of my classmates are gone cause of the school trip and I got my mum to let me come here for this week"
"That's-that's awesome,Iris!" χαμογελάω πλατιά και εκείνη μου κλείνει το μάτι.
"How you doin' buddy?" ρωτάει τον αδερφό μου καθώς απλώνει τα πόδια της προς το μέρος μου.
"I'm good. How are you?"
"Aw, I'm great,buddy. I get to spend a week with two of my favorite people on the earth" χαμογελάει γλυκά και ο Charles χαμογελάει πίσω.
"Guys! Dinner's ready!" φωνάζει η Ζοe από την κουζίνα.
Οι τρεις μας κατευθυνόμαστε στην κουζίνα και καθόμαστε γύρω από το island. Η θεία μου σερβίρει το φαγητό και αρχίζουμε να τρώμε. Η συζήτηση κυλάει ήρεμα. Περιέργως η θεία μου αυτή τη φορά δε με εκνευρίζει. Ο Charles μιλάει για τη μέρα του στο σχολείο, η Iris εμπλουτίζει τη συζήτηση με τη δική της μέρα και εγώ απλά τους παρακολουθώ. Όταν τελειώνουμε το φαγητό, εγώ και η Iris αποσυρόμαστε στο δωμάτιό μου,αλλά πρώτα φροντίζω ο Charles να αρχίσει το διάβασμα.
Η Iris ξαπλώνει στο κρεβάτι και εγώ ξαπλώνω δίπλα της. Περνάμε όλο το απόγευμα συζητώντας κλεισμένες στο δωμάτιό μου. Η Iris μου μιλάει για τη ζωή πίσω στο σπίτι, για την παρέα μας, για την οικογένειά της. Μου μιλάει για τον Alex και πως έχει αρχίσει να με ξεπερνάει. Χαμογελάω σε αυτό το κομμάτι της συζήτησης και εκείνη μου σφίγγει το χέρι. Ο Alex είναι ένα πραγματικά καλό παιδί και του αξίζει να ζήσει κάτι καλύτερο από αυτό που είχαμε. Μετά άρχισε να κάνει ερωτήσεις που αφορούσαν τη ζωή μου εδώ. Ρώτησε για τα πάντα,αλλά ευτυχώς δεν έχει αναφερθεί στον Louis. Νόμιζα πως τον είχε ξεχάσει ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζα.
"Sooo..." γύρισε στο πλάι και στήριξε το κεφάλι της στη παλάμη της. "How's your student?"
"He's doing great" απαντάω και σηκώνομαι από το κρεβάτι για να αποφύγω το βλέμμα της.
"Great,huh?"
"Yep. I think until the end of this semester we will be done"
"Well, you never know what can happen in these 4 months they are left"
"Nothing will happen!"
Η Iris σηκώνεται από το κρεβάτι γελώντας. Στέκεται δίπλα μου και με τον ώμο της σπρώχνει τον δικό μου.
"So..nothing has happened between you two?"
"I..Noth-I mean, no.Yes. Nothing serious. Just..just a small kiss" της λέω και πέφτω μπρούμυτα στο κρεβάτι.
"What?!"
Σε δευτερόλεπτα η Iris βρίσκεται δίπλα μου και προσπαθεί να στρίψει το σώμα μου,ώστε να την αντικρίσω.
"Tell me!"
Κουνώ αρνητικά το κεφάλι μου και εκείνη ζητάει πάλι να της πω για το φιλί. Λίγα λεπτά αργότερα η Iris κουράζεται να προσπαθεί ήρεμα και αρχίζει να με γαργαλάει. Το σώμα μου στριφογυρνάει στο κρεβάτι και το γέλιο μου ηχεί στο δωμάτιο.
"Okay-okay! Stop!"
Η Iris γελάει και συνεχίζει να με γαργαλάει. Το σώμα μου τραντάζεται. Προσπαθώ να μιλήσω,αλλά δε τα καταφέρνω. Το γέλιο υπερέχει των λέξεων. Όταν πλέον δε μπορώ να αντέξω,φωνάζω λίγο παραπάνω και η Iris σταματάει.
"Now tell me!"
Παίρνω μικρές βαθιές ανάσες για να μπορέσω να μιλήσω. Περιμένω να γεμίσουν οι πνεύμονές μου και η καρδιά μου να σταματήσει να χτυπάει τόσο γρήγορα. Η Iris περιμένει υπομονετικά δίπλα μου,αλλά μπορώ να καταλάβω ότι αγωνιεί.
"Come on already!" φωνάζει και εγώ γελάω
"Geez, relax. You are more excited than me" της λέω πειράζοντάς την.
Ξεκίνησα τη διηγήσή μου από την προηγούμενη Κυριακή,από εκείνο το χαρτάκι που μου έφερε o Charles. Tης είπα για μαθήματα και το χρόνο που περάσαμε μαζί. Παραδέχτηκα ότι είναι καλύτερος από ότι δείχνει. Οι συζητήσεις μας συχνά άρχιζαν από κόντρα και κατέληγαν να καθόμαστε στην πίσω αυλή και να μιλάμε,καθώς βλέπαμε τον Charles να παίζει ποδόσφαιρο. Όταν της είπα ότι ο Louis έπαιζε με τον Charles τα μάτια της Iris έλαμψαν και χτύπησε παλαμάκια.
"I love him!" λέει χαρούμενη
"Oh ,no"
"He's such a cutie!"
"No.No.no."
"Tell me more!"
Της μίλησα για την Παρασκευή και για το χρόνο που πέρασα με τον Ryan. Της εξήγησα τι έγινε το σαββατοκύριακο, για τον Ryan και το Louis. Δεν ενθουσιάστηκε με την παρουσία του Ryan ,αλλά χαμογέλασε όταν εμφανίστηκε ο Louis στην ιστορία. Μόλις έφτασα στο σημείο,όπου έλαβα το μήνυμα από τον Louis, η Iris σώπασε και κάθισε οκλαδόν. Παρακολουθούσε την κάθε μου λέξη και κίνηση. Όλη την ώρα χαμογελούσε πλατιά. Την έβλεπα που ήθελε να σχολιάσει,αλλά περίμενε να τελειώσω.
"It wasn't just a kiss. It was a make out session! A hot one!"
"Ιt was just a kiss"
"Whatever helps you sleep at night" λέει σηκώνοντας τα χέρια ψηλά κάνοντας ότι παραδίνεται.
Αλλάζω το θέμα γρήγορα και μέχρι το βράδυ η Iris δεν έχει αναφέρει τίποτα. Κατά καιρούς ελέγχω το κινητό μου για κάποιο μήνυμα,προσέχοντας η κοπέλα διπλα μου να μη καταλάβει τίποτα. Το βράδυ κατεβαίνουμε στο σαλόνι και βάζουμε να δούμε μία ταινία. Η Zoe κάθεται για λίγο μαζί μας , όπως και ο Charles,αλλά κατά τις 11 και οι δύο μας αφήνουν μόνες. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, η Zoe μας υπενθυμίζει πως αύριο πρέπει να κοιμηθούμε νωρίς,γιατί εγώ έχω αύριο σχολείο. Κουνάμε καταφατικά τα κεφάλια μας δείχνοντας πως αδιαφορούμε για το τι λέει αυτή τη στιγμή.
Μετά από λίγο η κάθε μία ξαπλώνει σε διαφορετικό καναπέ και τρώει popcorn από το δικό της μπολ. Η ταινία έχει ενδιαφέρον,αλλά το βλέμμα μου πέφτει συνεχώς στην οθόνη του κινητού μου. Αν και δε βλέπω κανένα λαμπάκι να αναβοσβήνει,ακόμη ανοίγω το κινητό μου για να δω αν έχω κάποιο μήνυμα. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτα. Προσπαθώ να μην με επηρεάσει,αλλά στην δέκατη φορά που τσεκάρω το κινητό μου,η διάθεσή μου πέφτει.
"If it was just a kiss,why do you check your phone every five minutes?" ρωτάει μέσα στο σκοτάδι.
"I do not"
"Yes you do. You so like him!" πετάει δύο popcorn προς το μέρος μου και γελάει. "You so do. And you had a make out session with him!"
"I did not!"
"Why are you checking your phone?"
"I just wanted to see if I had any new messages"
"From Louis"
"No,Iris!"
"Okay"
Για την υπόλοιπη ταινία καμία από τις δύο δε μιλάει. Οι τίτλοι πέφτουν και εγώ κλείνω την τηλεόραση. Η ταινία ήταν καλή,αλλά το μυαλό μου δεν ήταν συγκεντρωμένο σε αυτή. Η Iris σηκώνεται και πριν πάει στο δωμάτιο, πηγαίνει στην κουζίνα. Όση ώρα εκείνη πίνει νερό,εγώ κλειδώνω την πόρτα και τακτοποιώ το σαλόνι. Φτάνοντας στον πάνω όροφο πηγαίνω στο μπάνιο και η Iris στο δωμάτιό μου.
"Why are you angry with me?" την ρωτάω, όταν πλέον δε μπορώ να αντέξω τη σιωπή της.
"Because you're lying to me"
"This is about Louis?"
"You don't like him at all?"
"Iris-"
"Why don't you admit it?"
"Why are you pushing me into this? It was just a kiss"
"Okay. It was JUST a kiss. But if it becomes more than a kiss, I'm the first one who will know"
"It won't but I promise. You're my bestfriend,you idiot"
Την αγκαλιάζω και εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της. Ύστερα από αυτήν την περίεργη συζήτηση, η Iris εκμυστηρεύεται ότι υπάρχει κάποιος που της αρέσει. Τώρα εγώ είμαι αυτή που κάνει όλες τις ερωτήσεις. Τον γνώρισε σε ένα party, είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος και πηγαίνει στο σχολείο που θα πήγαινε η Ιris αν οι γονείς της δεν είχαν αλλάξει γνώμη και δεν την είχα στείλει στο δικό μας. Μου δίνει λεπτομέριες για τις βόλτες τους και για το τί συζητάνε. Φαίνεται τόσο χαρούμενη που δε γίνεται παρά να χαρώ και εγώ μαζί της. Κάποια στιγμή αργότερα η Iris αποκοιμιέται και εμένα με παίρνει ο ύπνος λίγο μετά.
Στο όνειρό μου βρίσκομαι στο σχολείο. Σε μία αίθουσα. Αλλά δεν είμαι μόνη μου. Ο Louis κάθεται πάνω σε ένα από τα μπροστινά θρανία. Μου απλώνει το χέρι του για να έρθω κοντά και εγώ το παίρνω. Στέκομαι μπροστά του και εκείνος μου χαμογελάει. Είμαστε μόνοι και είμαστε μαζί. Με τα δάχτυλά του βάζει μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από αυτί μου. Φέρνει το πρόσωπό του κοντά στο δικό μου με το χαμόγελο ακόμα στα χείλη του. Χαμογελάω πλατιά πίσω, τον πλησιάζω διστακτικά και εκείνος έρχεται να με φιλήσει...