They don't know about us (L.T.)

Chapter 63 - Jealousy is a strong emotion

  Christine's Pov

"Are you sure it's okay? I don't wanna be a burden or anything" λέω στον Louis την ώρα που φτάνουμε έξω από το σπίτι της παιδικής του φίλης.
"I want you to meet her. Roxie won't mind,promise.Also, I don't wanna be alone with all of these losers"
O Louis μου δίνει γρήγορα ένα φιλί και χτυπάει το κουδούνι. Η πόρτα δεν αργεί να ανοίξει υποθέτω από κάποιον άγνωστο,γιατί ο Louis δεν χαιρετάει τον άνθρωπο που στέκεται μπροστά μας. Περνώντας το κατώφλι χαμογελάω στον άγνωστο τύπο και μπαίνω μέσα. O Louis μπλέκει τα δάχτυλά μας και αρχίζει να με καθοδηγεί γύρω στο σπίτι,καθώς ψάχνουμε την φίλη του. Όταν δεν την βρίσκουμε στον κάτω όροφο,ο Louis μας οδηγεί πάνω. Περνάει πρώτα δύο πόρτες και σταματάει στην τρίτη. Χτυπάει,περιμένει,αλλά η πόρτα δεν ανοίγει.
"I guess we'll run into her. C'mon.I'll get us something to drink.You want anything specific?"
"No,whatever,I don't mind"
"Okay.Stay here and I'll be back"
Ο Louis μου δίνει ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο και απομακρύνεται. Στέκομαι κοντά στη σκάλα μακριά από το σαλόνι για να αποφύγω τη βαβούρα και τον άγνωστο κόσμο. Διάφορα άτομα περνάνε από μπροστά μου,κανείς ευτυχώς δεν σταματάει για να μου μιλήσει. Όλοι φαινονται να περνάνε καλά,σε αντίθεση με εμένα που στέκομαι ακίνητη και περιμένω το αγόρι μου να επιστρέψει. Όσο περιμένω παρατηρώ τον κόσμο και το σπίτι. Είναι αυτές οι άβολες στιγμές που δεν ξέρεις τι να κάνεις πέρα από να κοιτάς το περιβάλλον γύρω σου δείχνοντας αφοσιωμένη.
"Hey,you ok there?" με ρωτάει ένα αγόρι που περνάει.
"Yes,I'm fine"
"Sure? You've been standing there for quite a while now"
"You're stalking me or something?"
"No. Anyway, I thought you'd need some company. You look lonely"
"Actually-"
"Actually she's been waiting for her boyfriend"
O Louis εμφανίζεται πίσω από το άγνωστο αγόρι με δύο ποτήρια στο χέρι. Μου προσφέρει το ένα και με το ελεύθερό του χέρι αγκαλιάζει τη μέση μου για να δείξει στο αγόρι πως ανήκω ήδη κάπου.
"Oh,sorry,man. I thought she was alone here"
"Well,she's not"
"Louis" ψιθυρίζω κάπως ενοχλημένη στο αυτί του.
"Have fun out there" συμπληρώνει ο Louis και το αγόρι κουνάει το κεφάλι του καταφατικά.
Δεν αφήνει λίγα λεπτά να περάσουν και ο Louis γυρνάει επιθετικά προς το μέρος μου.
"What the fuck?"
"Seriously now? We were just talking"
"He didn't want to talk to you"
"Well,I didn't want to do anything else than that"
"Good"
"You were rude to him"
"So?"
"It wasn't polite"
"He was hitting on you"
"And should that make you an ass?" τον ρωτάω εκνευρισμένη πλέον.
"Christine"
"What?!"
"Why are we fighting over some random boy?" χαμογελάει σκύβοντας προς το μέρος μου,αλλά εγώ απομακρύνομαι αμέσως.
"Because you acted like I was a prize you had to claim"
"It's not like that and you know it"
"Whatever"
Πίνω μια γουλιά από το ποτήρι μου και το αφήνω πίσω στο τραπεζάκι. Ο Louis με κοιτάει επίμονα,αλλά εγώ προσπαθώ να αποφύγω οποιαδήποτε οπτική επαφή. Δεν ξέρω πώς να νιώσω. Χαρούμενη που ζήλεψε ή εκνευρισμένη που φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο; Δηλαδή αν γυρνούσε και με έβλεπε να χορεύω με κάποιον τι θα γινόταν;
"Baby" ψιθυρίζει στο αυτί μου γλυκά κι εγώ τον σπρώχνω με τον ώμο μου.
"Louis?"
"Rox! Finally!"
"You are here!"
"Of course I am. I told you I'd come"
"I'm so glad you made it"
O Louis αφήνει από την αγκαλιά του την ξανθιά κοπέλα και γυρνάει προς το μέρος μου. Εκείνη χαμογελαστή,σχεδόν αδιάφορη για την παρουσία μου,του ζητάει να την ακολουθήσει. Ο Louis όμως στέκεται δίπλα μου και της ζητάει να περιμένει.
"I want you to meet Christine"
"Nice to meet you"
"Nice to meet you too,Roxie"
H Roxie χαμογελάει γλυκά προς το μέρος μου και έπειτα κοιτάει τον Louis. Το βλέμμα της μένει πάνω του για παραπάνω από ένα λεπτό,γεγονός που δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Θέλοντας να μην δείξω στην Roxie πως επικρατεί ένα περίεργο κλίμα μεταξύ εμού και του Lou, αρχίζω να της μιλάω σαν να είμαστε παλιές φίλες και ακόμη φέρνω μέσα στη συζήτηση και τον Louis. Και οι δύο παίζουμε άψογα το ρόλο του χαρούμενου ζευγαριού και νομίζω πως η Roxie δεν καταλαβαίνει τίποτα. Λίγο μετά εκείνη μας αφήνει κι εμείς μένουμε πάλι μόνοι.
"So, are you still mad at me?"
"I don't know" απαντώ ειλικρινά έχοντας ξεχάσει τον πραγματικό λόγο που θύμωσα εξ αρχής.
"Okay?"
"I liked Roxie"
"You did? Isn't she amazing?"
"Yeah..she is"
"What?"
"Nothing"
Χαμογελάω πλατιά στον Louis προσπαθώντας να κρύψω τη χαζή ζήλια μου κι εκείνος ευτυχώς με πιστεύει.
"So what do you wanna do? Wanna dance or go back at my place?"
"Can you bring me another drink please?"
"Sure,love"
O Louis φεύγει και εγώ μένω με τις σκέψεις μου. Ξαφνικά νιώθω τόσο χαζή που του θύμωσα έστω και για ένα λεπτό με αυτό που έκανε. Δεν ήταν υπερβολικό ούτε επιπόλαιο. Αν μπορούσα θα έκανα το ίδιο πριν λίγα λεπτά, όταν ήρθε η Roxie. Για την ακρίβεια ίσως τον φιλούσα. Ενώ ο Louis..απλώς με αγκάλιασε. Τον βλέπω να έρχεται με τα ποτά μας και δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω πόσο όμορφος είναι. Μαύρο παντελόνι, μπλε ανοιχτό πουκάμισο με μια χαλαρή άσπρη μπλούζα από μέσα. Το χαμόγελό του και το βλέμμα του πάνω μου είναι αρκετά για να με κάνουν να χαμογελάσω ξανά. Και είναι δικός μου.
"What are you smiling about?"
"You" απαντώ φέρνοντας στην επιφάνεια το πονηρό μου χαμόγελο.
O Louis γελάει, πίνει μία γουλιά από το ποτήρι του,αλλά δεν τον αφήνω να πιει δεύτερη. Τον τραβάω από το πουκάμισο και τον φιλάω. Τον φιλώ αργά θέλοντας να του ζητήσω συγγνώμη για πριν,θέλοντας να του δείξω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του,θέλοντας να του θυμίσω...ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου.
"If we keep kissing like this, I don't think we'll ever make it to the dancefloor"
"Good.I don't care"
Αυτή τη φορά τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και ο Louis τοποθετεί τα χέρια του στη μέση μου. Την στιγμή που είμαστε έτοιμη να φιληθούμε ξανά, ακούγεται η φωνή της Roxie να καλει το όνομα του Louis. Δεν χάνει χρόνο να έρθει κοντά μας και να μας προσκαλέσει στο σαλόνι,όπου όλοι χορεύουν. Φυσικά τραβάει τον Louis από το χέρι,αλλά εκείνος δεν φαίνεται να τον πειράζει που τον σέρνει μέσα στον κόσμο. Εγώ ακολουθώ μη θέλοντας να μείνω πάλι μονη μου,αλλά το μετανιώνω λίγο αργότερα,αφού την περισσότερη ώρα χορεύουν οι δυο τους και εγώ στέκομαι παραπέρα σαν ένα παράσιτο.
"I'm going over there"
"Why?" με ρωτάει συνεχίζοντας να χορεύει με την φίλη του
"I just need some air"
"Okay. I'll be right behind you"
"No,you won't" μουρμουρίζω γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν πρόκειται να το κάνει. Θα κάτσει μαζί τους τουλάχιστον άλλα δέκα λεπτά και μετά θα θυμηθεί ότι υπάρχω. Στο μεταξύ όσο θα περιμένω το αγόρι μου,θα βρίσκομαι στην κουζίνα και θα πίνω.
Το ένα ποτό γίνεται δύο και το δεύτερο γίνεται τρίτο. Σύντομα βρίσκω τον εαυτό μου να συζητάει με άγνωστο κόσμο μεταξύ αυτού και το αγόρι που 'γνώρισα' πριν.
"Alone..again"
"You..again"
"Oh,c'mon. I'm not that bad"
"Nope.Not at all" απαντάω γλυκά προσφέροντας του ένα από τα όμορφα χαμόγελά μου και αυτός ανταποδίδει.
"So,where's your boyfriend?"
"I don't know,somewhere in there? He's dancing with Roxie"
"You know Rox?"
"She's his best-friend or whatever. What is she to you?"
"Ex girlfriend or whatever"
Το άγνωστο αγόρι γελάει,μαζί του και εγώ.
"I'm Christine by the way"
"John"
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου θέλοντας να δείξω ότι τον άκουσα και πίνω μια γουλιά από το ποτό μου,το οποίο τελειώνει.
"Want another one?"
"No,I'm good,thanks" βάζω το χέρι μου πάνω από το ποτήρι για να μην το γεμίσει ξανά και ο John με κοιτάει για σιγουριά.
"You sure?"
"Yep.Now,tell me. What are you doing here? You are her ex"
"So? Rox and I are still friends"
"With benefits?"
"Not that it;s any of your business but no. We are friends"
"You know that you can't be friends,right?"
"Why not?"
"It will never work. Someone will start feeling things again and it will get complicated,messy and painful"
"Maybe"
"I'd bet on it but I probably won't see you ever again"
"Don't be so sure"
Η ώρα περνάει με εμένα και τον John να μιλάμε και να γελάμε. Το αλκοολ έχει φύγει από τον οργανισμό μου,ενώ του John μόλις έχει μπει,αλλά δεν με ενοχλεί. Ακόμη και ζαλισμένος είναι ευγενικός,πάντοτε με ρωτάει αν θέλω να πιω κάτι πριν προσφέρει στον εαυτό του ένα ακόμη ποτήρι και δεν αφήνει κανέναν να μας διακόψει. Η ώρα όμως όσο ευχάριστα και αν κυλάει, έχει περάσει και έχω αρχίσει να ενοχλούμαι που ο Louis είναι εξαφανισμένος.
"You should go find him"
"What?"
"You've been looking around for a while now. He's not in the kitchen,he is probably still dancing with Rox."
"No.I'm not going to him."
"Okay"
"Okay."
"There you are!" φωνάζει ο Louis μόλις μπαίνει στην κουζίνα,αλλά η χαρά του φεύγει μόλις αντικρίζει τον John. "You are not alone"
"As you can see,someone made sure I wasn't alone" απαντάω πηγαίνοντας προς το μέρος του θέλοντας να αποφύγω τον καυγά που θα θέλει να ξεκινήσει με τον John.
"I can see that"
Χαιρετάω γρήγορα τον John, φεύγω από την κουζινα και ο Louis ευτυχώς ακολουθεί τα βήματά μου,τα οποία δεν σταματάνε μέχρι να φτάσουμε έξω από το σπίτι.
"Had fun back there?" με ρωτάει την ώρα που τυλίγει το κασκολ γύρω από το λαιμό του.
"Yes,thank you"
"Why were you with him?"
"Because you weren't anywhere to be found"
"I was dancing with Rox"
"And I was talking with John"
"Oh,so he has a name?"
"Of course he has a name"
"Why did you leave in the first place? You love to dance"
"I wasn't in the mood"
"And what did you talk about?"
"Different stuff. Sex mostly"
"You talked about sex with this guy?"
"Yeah.You know he gave me a few nice ideas"
Ηταν το μονο που δεν συζητήσαμε,αλλά ο Louis με έχει εκνευρίσει και θέλω να τον δω εξίσου εκνευρισμένο.
"Don't fuck with me"
"Currently aren't"
"Christine,what the fuck?"
"Jeez,chill,will you? I'm messing with you"
"You're so fucking funny"
"Why are you pissed at me? You left me alone in a party where i knew no one"
"Time escaped my mind"
"Well,time should escape your mind when you are with me"
"So,that's it? You are jealous?"
"I am not"
"You so are"
"Fuck off"
Αρχίζω να περπατάω γρήγορα,αλλά η ποσότητα του αλκοολ που έχω καταναλώσει δεν με αφήνει να επιταχύνω όσο θα ήθελα το βήμα μου.Ο Louis με προλαβαίνει, με προσπερνάει και σταματάει μπροστά μου.
"Come here" μου λέει ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια του για αγκαλιά κι εγώ ασυναίσθητα τον αγκαλιάζω πίσω.
"You're freakin' annoying"
"And you are an idiot"
"Rox is just a friend"
"I know,okay?"
"Okay. Now can you please not talk to other boys?"
"Are you serious now?"
"I wish I was"
"Louis.. if I wanted to be with that guy,I would be in a room with him right now taking off his clothes. Instead,I'm here with your ass trying to tell you for the zillionth time that I want you and no one else can have me or my hot body"
"Well,can I have you?" με ρωτάει και την ίδια στιγμή μια σπίθα εμφανίζεται στα γαλάζια του μάτια.
"I'm all yours"
O Louis με φιλάει, με αγκαλιάζει, δαγκώνει το χείλος μου και πριν προλάβω να το καταλάβω βρισκόμαστε να φιλιόμαστε παθιασμένα στη μέση του δρόμου.
"We should go..somewhere"
"Yes,yes,we should" απαντάει πριν με φιλήσει ξανά και χαθούμε πάλι στην αίσθηση αυτή.
Λίγη ώρα μετά βρισκόμαστε πάλι στο σπίτι της Roxie, αυτή τη φορά στον πάνω όροφο,κλειδωμένοι σε ένα από τα δωμάτια.
"Did you lock the door?" τον ρωτάω για πέμπτη φορά την ώρα που αφαιρώ τη μπλούζα μου και εκείνος το παντελόνι του.
"For the love of-"
"Shut up"
Κλείνω το στόμα του με ένα φιλί κι εκείνος αμέσως ξεχνιέται. Τα χέρια του βρίσκονται παντού στο σώμα μου, στο στήθος,στο λαιμό,στα οπίσθια,στους μηρούς μου.
"Louis"
Αναστενάζω το όνομά του τη στιγμή που το δάχτυλό του εισέρχεται μέσα μου,ενώ το άλλο του χέρι καλύπει το στήθος μου. Συνεχίζει να παίζει μαζί μου,μέχρι το σώμα μου να αρχίσει να τρέμει.Μετά σταματάει και ξαπλώνει πάνω μου,με φιλάει,ενώ ταυτόχρονα ακουμπάει τον ανδρισμό του στην περιοχή μου,χωρίς να μπαίνει όμως μέσα. Με την κορυφή πειράζει την κλειτορίδα μου και εγώ σφίγγω τα χείλη μου για να μην ακουστώ.
"Don't do that. Let them know.." μου λέει την ώρα που δαγκώνει το λαιμό μου,αλλά εγώ συνεχίζω να κρατώ το στόμα μου κλειστό.Νιώθω πως αν το ανοίξω,θα ακουστούν παραπάνω από το όνομά του.
"Do you want me?"
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου χαϊδεύοντας την πλάτη του,ο Louis συνεχίζει να τρίβει την περιοχή μου κάνοντας με σχεδόν έτοιμη να τον παρακαλέσω για να μπει μέσα μου.
"Tell me" απαιτεί την ίδια στιγμή που τοποθετεί το μόριό του ακριβώς έξω από εκεί που θέλω να είναι.
"I want you"
O Louis μόλις ακούει την πρόταση μου,φοράει το προφυλακτικό και μπαίνει μέσα μου. Τα νύχτια μου μπίγουν το δέρμα του και τα χείλη μου μπλέκονται με τα δικά του.Αυτή τη φορά ο Louis δεν είναι τόσο τρυφερός μαζί μου. Οι βυθίσεις του είναι πιο απότομες. Το χέρι του σφίγγει με δύναμη το στήθος μου, τα χείλη του δαγκώνουν με μανία τον λαιμό μου. Αλλά δεν με πειράζει. Τίποτα από όλα αυτά δεν με πειράζει,επειδή αυτή τη στιγμή το μόνο που με ενδιαφέρει είναι αυτός και εγώ μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Δεν αργώ να φτάσω στο σημείο που κάθε φορά παλεύει να με φτάσει και πάλι τον σταματάω. Αυτή τη φορά, ο Louis όμως δεν το αφήνει να περάσει και σταματάει όλες του τις κινήσεις αφήνοντας μόνο τον εαυτό του να βρίσκεται μέσα μου.
"Why won't you ever let me take you there?"
"I don't need it" απαντάω γρήγορα,επειδή πραγματικά δεν θέλω να κάνω αυτή τη συζήτηση την δεδομένη στιγμή.
"No,tell me"
"We're doing this now?"
"Yes,we are. I'm not moving until you tell me why don't you let yourself cum"
"I'm-I- can we..can we not do this now?"
"No,tell me"
"I'm just..I'm.I'm scared,okay? It's a scary feeling. I feel like my heart is going to explode and I think it will stop beating right after it"
Ο Louis με κοιτάει χαμογελαστός και δεν γελάει, όπως περίμενα να κάνει. Ίσα-ίσα σκύβει και μου δίνει ένα γλυκό φιλί στα χείλη κι έπειτα στο λαιμό μου.
"Do you trust me?" με ρωτάει βυθίζοντας τον εαυτό του μία ακόμη φορά μέσα μου.
"Yes"
"Then let me take you there"
O Louis ξεκινά πάλι με απαλές και αργές βυθίσεις,οι οποίες γρήγορα μετατρέπονται σε γρήγορες και πιο βίαιες. Τον κοιτάω καθόλη τη διάρκεια,τον φιλάω, του ψιθυρίζω για το πόσο καλά με κάνει να νιώθω,αλλά τα μάτια μου κλείνουν όταν χτυπάει έναν συγκεκριμένο τοίχο.
"There?"
"Right..right there"
Με φιλάει,μου ψιθυρίζει για το πόσο σφιχτή είμαι,για το πόσο με θέλει, για το πόσο θέλει να είναι έτσι μαζί μου κάθε μέρα,ενώ ταυτόχρονα μπαίνει μέσα μου όλο και πιο βαθιά. Μέχρι που γραπώνομαι πάνω του και τον φιλάω,αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να ψιθυρίζει δυνατά και επαναλαμβανόμενα το όνομά του. Και λίγο μετά τελειώνει κι αυτός με το στόμα του στο αυτί μου να μου λέει ότι με θέλει και με το χέρι του πάνω από την καρδιά μου.
"You are still alive" ψιθυρίζει πέφτοντας δίπλα μου.
"More than ever"