They don't know about us (L.T.)

Chapter 34 - Jack

  Christine's Pov

Οι ώρες κύλησαν αργά μέχρι να έρθει η ώρα για το μάθημα του Louis. Ένιωθα ότι ο δείκτης του ρολογιού κάθε φορά που τον κοιτούσα βρισκόταν στην ίδια θέση. Όμως παρόλο που πήγε πέντε , ο Louis δεν εμφανίστηκε. Στις πέντε και τέταρτο έλαβα ένα μήνυμα του,όπου μου ζήτησε συγγνώμη,αλλά έπρεπε να αναβάλει το μάθημα. Η επόμενη κίνησή μου ήταν να στείλω εγώ μήνυμα στον Jack για να ορίσουμε ώρα για το ραντεβού μας. Δεν είχα αποφασίσει ακόμα αν όντως ήθελα,όμως το μήνυμα του Louis με ώθησε στο να το κάνω.
Στις εφτά ακριβώς το κουδούνι του σπιτιού χτυπάει. Φωνάζω στον αδερφό μου να ανοίξει την πόρτα για να μπορέσω να ρίξω μία τελευταία ματιά στον εαυτό μου. Όχι πως είχα προσπαθήσει ιδιαίτερα να δείχνω όμορφη, φόρεσα το πρώτο συνολάκι που μου ήρθε στο μυαλό. Παίρνω τα κλειδιά και τη στιγμή που πιάνω το κινητό μου,αποφασίζω να το αφήσω στο σπίτι. Δεν υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει , και αν χτυπήσει σίγουρα θα είναι η Rachel ή η Iris. Κατεβαίνοντας τις σκάλες ακούω τον Charles να μιλάει με τον Jack. Ο αδερφός μου προσπαθεί να πιάσει κουβέντα,όμως ο Jack μάλλον δεν νιώθει αρκετά άνετα. Το πρόσωπό του αλλάζει όψη ,όταν με βλέπει. Χαμογελάει σαγηνευτικά και μου προσφέρει τα λουλούδια που κρατάει στο χέρι του.
"You didn't have to"
"Beautiful flowers for a beautiful lady" λέει με γοητευτικό τόνο χαμογελώντας με ένα χαμόγελο που μάλλον έχει καταφέρει να τρελάνει πολλά κορίτσια.
Την ίδια στιγμή η Zoe βγαίνει από το γραφείο της και γίνεται και εκείνη θεατής της κατάστασης. Η ξαφνιασμένη όψη της γρήγορα αλλάζει σε ευγενική. Βλέπει τα λουλούδια στα χέρια μου,χαμογελάει και συστήνεται στο αγόρι που στέκεται μπροστά μας. Ύστερα αποχωρεί μαζί με τον Charles από το δωμάτιο και μας αφήνει μόνους.
"You live with your aunt?"
"Yeah" απαντάω νιώθοντας ευχαρίστηση που είναι διακριτικός. Αν ήταν ο Louis, θα είχε ρωτήση ήδη τον λόγο που ζω μόνο με τη θεία μου, για το πού πήγαν οι γονείς μου και όλες τις ερωτήσεις που δεν θα ήθελα να ακούσω και να απαντήσω αυτή τη στιγμή.
"So,shall we?" ρωτάει ανοίγοντας την εξώπορτα
Αφήνω τα λουλούδια πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού θέλοντας να πιστεύω πως όταν επιστρέψω θα βρίσκονται μέσα σε ένα βάζο και βγαίνω έξω. Έξω από το σπίτι μου βρίσκεται ένα prius, που όπως φαίνεται, είναι το αμάξι του Jack. Ως ευγενικό αγόρι πρώτα ανοίγει την πόρτα μου και έπειτα παίρνει και εκείνος τη θέση του.
"I was thinking movie and food?"
"Sounds good" απαντάω χαμογελαστή , όμως από μέσα μου εύχομαι να είχε προτιμήσει κάτι πιο απλό ,κάτι πιο ξεχωριστό.
Στη διαδρομή για τον κινηματογράφο ο Jack δε διστάζει να ξεκινήσει συζήτηση και να την κρατήσει ενδιαφέρουσα μέχρι τη στιγμή που άρχισε η ταινία. Μου είπε κάποιες ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια, μίλησε για τους φίλους του και την οικογένειά του. Ευτυχώς δεν απευθύνθηκε σε εμένα και έτσι μπόρεσα να απολαύσω τις πρώτες δύο ώρες του ραντεβού μας. Κατά την διάρκεια της ταινίας έκανε κάποια σχόλια,όλα αρκετά πετυχημένα. Η ταινία δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ήταν μία ταινία , η οποία θεωρούταν κατά κύριο λόγο δράσης,αλλά ήταν περισσότερο ρομαντική. Μετά από την ταινία ο Jack μας πήγε σε ένα μικρό εστιατόριο σχεδόν έξω από την πόλη. Όταν μπήκα μέσα ένιωσα σχεδόν άσχημα που είχα ντυθεί τόσο απλά,αλλά ο Jack με έκανε να νιώσω σαν την πιο όμορφη κοπέλα εκεί μέσα. Κατά τη διάρκεια του φαγητού συζητήσαμε για την ταινία και καταλήξαμε πως ήταν μία κακή επιλογή. Στην αρχή ένιωσε άσχημα,αλλά μόλις το χέρι μου ακούμπησε το μπράτσο του,όλα άλλαξαν. Χαμογέλασε και η διάθεσή του επανήλθε. Έπειτα η συζήτηση κύλησε ήρεμα,όχι φυσικά σαν να γνωριζόμαστε,όμως το κλίμα ήταν αρκετά ευδιάθετο και σίγουρα δεν ένιωσα πως χάνω το χρόνο μου. Καθώς γυρίζαμε πίσω, πήρα την ευκαιρία και αποφάσισα να μελετήσω το πρόσωπό του. Σίγουρα ο Jack είναι ένα ωραίο παιδί, και μέχρι τώρα έχω δει την καλή πλευρά του,όμως δε πιστεύω πως υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτόν. Δεν είναι ρηχός,απλά του λείπει η διορατικότητα. Αλλά δε με πειράζει ,γιατί ο Jack είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή. Ένα αγόρι με το οποίο θα περνάω καλά και δε θα είναι τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο πρόσωπο στη ζωή μου. Με αυτόν τον τρόπο νιώθω προστατευμένη, ασφαλής και ήρεμη. Ήρεμη,γιατί γνωρίζω πως δεν πρόκειται να νιώσω κάτι ιδιαίτερο για το αγόρι που κάθεται δίπλα μου.
Φτάνοντας στην εξώπορτα του σπιτιού μου, ο Jack φέρεται αμήχανα σαν να έχει βγει πρώτη φορά ραντεβού με την κοπέλα. Το βρίσκω σχεδόν γλυκό που φέρεται έτσι. Παίζει με τα κλειδιά στην τσέπη του παντελονιού του, κοιτάει μία εμένα και μία τον ουρανό. Περιμένει κάποιο σημάδι για να κάνει κίνηση και εγώ του το δίνω.
"I had fun tonight"
"You did?"
"Yes. We should do it again"
"I had fun too,Christine. I'd love to go out with you again tomorrow and the next day and the next one" μου λέει σκύβοντας αργά προς το μέρος μου
Για να τον βοηθήσω τον συναντώ στα μισά και εκείνος χωρίς να χάσει χρόνο με φιλάει. Στην αρχή γλυκά,έπειτα μου δίνει ένα φιλί, που μάλλον θεωρεί πως έτσι θα μείνει αξέχαστος. Μου έρχεται σχεδόν να γελάσω,όταν σταματάμε για να πάρουμε ανάσα,όμως συγκρατούμαι. Με καληνυχτεί με ένα ακόμα φιλί,όχι τόσο παθιασμένο όσο το προηγούμενο και φεύγει.
Στο σπίτι ευτυχώς όλα τα φώτα είναι κλειστά, που σημαίνει πως όλοι κοιμούνται,άρα δε χρειάζεται να καυγαδίσω με τη Zoe. Toυλάχιστον έτσι νόμιζα,γιατί καθώς φτάνω έξω από το δωμάτιό μου, η πόρτα του δικού της ανοίγει.
"Do you know what time it is?"
"Midnight"
"And do you know your curfew?"
"I don't have one?"
"You do have one,Christine!" φωνάζει ψιθυριστά για να μη ξυπνήσει τον αδερφό μου "It's 10 o' clock!"
"Two hours later,whatever"
"This was the last time"
"Okay,whatever! Can I go to bed now?" γκρινιάζω νιώθοντας πως το μόνο που θέλω να κάνω πραγματικά είναι να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και να κουκουλοθώ κάτω από τα σκεπάσματα.
"Yeah,one last thing. Did you have a good time?"
"I did" απαντάω κλείνοντας την πόρτα μου.
Επιτέλους στο δικό μου ζεστό χώρο,όπου νιώθω αρκετά άνετα να νιώσω όπως ακριβώς θέλω. Όμως το βασικό ερώτημα είναι : πώς νιώθω ; Πατάω το πλήκτρο για να ανοίξει η οθόνη του κινητού μου και ξαφνικά ξέρω ακριβώς τι νιώθω : μόνη. Καμία κλήση,κανένα μήνυμα..από τον Louis.