They don't know about us (L.T.)

Chapter 56 - Night to Remember

Christine's Pov

"You look beautiful"
"Thank you"
Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη του δωματίου μου ντυμένη και βαμμένη,έτοιμη για να παρευρεθώ στον σχολικό χορό. Το μαύρο δαντελένιο φόρεμα της μητέρας μου έχει αγκαλιάσει το σώμα μου,όπως ακριβώς ήθελα. Είναι στενό, όχι όμως τόσο όσο να με σφίγγει και να μου προκαλεί δυσφορία. Τα μαλλιά μου είναι πιασμένα και έχω αφήσει δύο τούφες να πέφτουν μπροστά στο πρόσωπό μου από την κάθε πλευρά. Το βάψιμό μου είναι λιτό,ενώ μόνο τα χείλη μου στολίζονται από ένα βαθύ κόκκινο χρώμα.
Η θεία μου που με βοήθησε να ετοιμαστώ στέκεται από πίσω μου κοιτώντας με σχεδόν βουρκωμένη. Δίπλα της έχει τις μαύρες γόβες που θα συνοδεύσουν και θα ολοκληρώσουν το ντύσιμό μου. Τα χέρια της είναι σταυρωμένα μπροστά από το στομάχι της και σφίγγουν ένα περιδέραιο, του οποίου η αλύσιδα κρέμεται. Κοιτώντας το επίμονα καταλαβαίνω ποιο κολιέ είναι και αμέσως παίρνω μία κοφτή ανάσα.
"Zoe"
Η θεία μου ακολουθεί το βλέμμα μου και αμέσως χαμογελάει γλυκά. Κάνει ένα βήμα μπροστά αφήνοντας την αλυσίδα να πέσει και να κρεμαστεί το κολιέ από τα δάχτυλά της. Η χρυσή αλυσίδα αστράφει στον καθρέφτη θυμίζοντας μου μία μέρα με τη μαμά μου. Είχε φορέσει ακριβώς αυτό το κολιέ και είχαμε βγει για παγωτό.
"I want you to have it" λέει η θεία μου μετά από κάποια λεπτά.
"No,Zoe,I can't" της λέω γυρίζοντας το σώμα μου προς το μέρος της "This is too much. She gave it to you"
"And I wanna give it to you"
"But mom gave it to you. It was her present for you. You can't give it back to me"
"I'm not giving it back. It's my present for you. I've had it long enough. I want you to have it,now"
"Zoe-"
"Christine.. I want you to have it,please."
"But-"
"No buts. Turn around so I can put it on"
Ηττημένη γυρνάω ξανά προς τον καθρέφτη. Μαζεύω τα μαλλιά μου στο πλάι και τα σηκώνω ελαφρώς για να μπορέσει να περάσει την αλυσίδα. Από την ακρή κρέμεται μια μικρή φωτογραφική μηχανή από εκείνες τις παλιές με το μεγάλο στρόγγυλο φλας. Μέσα της έχει μια μικρή θηκούλα για να βάλεις μια φωτογραφία. Η Zoe περνάει το clip και πλέον το κολιέ κρέμεται από το λαιμό μου.
"It looks beautiful on you"
"It looks beautiful on you too"
"Yeah,but now it's yours" μου λέει χαμογελώντας
"Are you sure,Zoe? You don't have to do this"
"But I want to. Please,keep it"
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου δίχως να θέλω να την πιέσω περισσότερο. Της προσφέρω ένα γλυκό χαμόγελο και εκείνη το ανταποδίδει.
"Your dad wouldn't let you leave the house like this. He would be like "She's too beautiful to go outside" "
Γελάω ξέροντας πως αυτά ακριβώς θα ήταν τα λόγια του μπαμπά μου. Η μελαγχολία δεν αργεί να με αγκαλιάσει και να φανεί στο βλέμμα μου. Θα ήθελα πολύ να ήταν οι γονείς μου εδώ αυτή τη στιγμή. Η μαμά μου θα στεκόταν από πίσω μου, όπως τώρα κάνει η Zoe και ο μπαμπάς μου θα ήταν κάτω με τον Charles. Θα με αγκάλιαζε και θα μου έλεγε ότι είμαι πανέμορφη και πως ο Louis είναι πολύ τυχερός που με έχει. Έπειτα θα κατέβαινα τις σκάλες και ο μπαμπάς μου θα έκανε χαζά σχόλια. Ο Charles θα γελούσε μαζί με τη μαμά μου,ενώ εγώ θα μούτρωνα.
"He would give Louis a hard time"
"Yeah ...he would" απαντάει γελώντας "But your mom would love him"
"Do you think so?"
"I'm sure of it. Louis is an amazing guy"
"Yeah..he is"
Η μορφή του Louis έρχεται στο μυαλό μου και αμέσως χαμογελώ. Το χαμόγελό του,το άγγιγμά του, το γέλιο του,το βλέμμα του..όλα είναι όμορφα πάνω του.
"You are in love"
"Yes..Yes, I am"
Ξαφνικά η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα από ποτέ και το μόνο που θέλω είναι να χτυπήσει το κουδούνι και να είναι ο Louis. Kαι σαν η ευχή μου να ακούστηκε, ο Charles φωνάζει το όνομά μου για να κατέβω στο σαλόνι.
"Come on,don't let him wait" λέει η Zoe σπρώχνοντάς με .,
Με μία τελευταία ματιά στον καθρέφτη στρώνω το φόρεμά μου και βγαίνω από το δωμάτιο. Με αργά βήματα πλησιάζω τις σκάλες για να σταθώ στο τελευταίο σκαλί. H ανάσα μου κόβεται όταν τον βλέπω να φοράει ένα ολόμαυρο κουστούμι. Τα μαλλιά του είναι υψωμένα και τα χέρια του μέσα στις τσέπες του παντελονιού του. Τόσο ελκυστικός και τόσο όμορφος. Γοητευμένη από την παρουσία του και από το γέλιο του μένω στις σκάλες να τον χαζεύω μέχρι που η παρουσία μου πέφτει στην αντίληψή του και τότε το γέλιο σταματάει. Το βλέμμα του καρφώνεται σε εμένα και ξαφνικά νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω από τα έντονα αισθήματα που αντικρίζω στα μάτια του.

Louis' Pov

"Mom!"
"Oh,sush! Now.. You look good" λέει χτυπώντας το στήθος μου ελαφρώς.
Το τελευταίο ένα τέταρτο η μαμά μου με περιτριγυρίζει προσπαθώντας να στρώσει το πουκάμισο.Ξεκουμπώνω το τελευταίο κουμπί,εκείνη το κουμπώνει. Χαλαρώνω τα μανίκια,εκείνη τα σφίγγει. Ανοίγω το γιακά,εκείνη τον κλείνει. Σηκώνω το μαλλί,η μαμά μου το κατεβάζει.
"You are ready to go"
"Oh,thanks!" απαντάω πίσω ειρωνικά κερδίζοντας ένα χαλαρό χτύπημα στο κεφάλι
"Lottie! Felicite! Daisy!Phoebe! Come downstairs please!"
"Mom!"
"Sush!"
Οι αδερφές μου μία-μία κατέβηκαν τρέχοντας τις σκάλες, οι μικρότερες σπρώχνοντας η μία την άλλη κάνοντας διαγωνισμό για το ποια θα φτάσει πρώτη.
"Phoebe!Daisy!"
"Whaaaaaaaaaat?"
Οι δίδυμες αδερφές μου παραπονιούνται ταυτόχρονα φορώντας ένα αγγελικό χαμόγελο στα χείλη της. Η μαμά μου της κοιτάει ενοχλημένη, όμως εκείνες δεν ενδιαφέρονται για την αντίδρασή της. Όταν παίζουν στο κόσμο υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο.
"Can I leave now? I'm gonna be late"
"Let's take a picture first"
"Really now?"
H Lottie γκρινιάζει ερχόμενη προς το μέρος μου,ενώ η Felicite βρέθηκε πρώτη κοντά μου. H Phoebe με την Daisy στέκονται μπροστά από τις αλλες δυο αδερφές μου και εγώ ανοιγώ τα χέρια μου προσπαθώντας να τις αγκαλιάσω όλες.
"Smile everybody!"
Σε δευτερόλεπτα το φλας ανάβει και όλοι μας χαμογελάμε.
"Can I leave now?"
"Yes!Yes! Have fun! And give my love to Christine!"
Βάζω το σακάκι μου γρήγορα πριν προλάβει η μαμά μου να πει κάτι άλλο, της δίνω ένα γρήγορο φιλί παίρνοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου από το χέρι της και φεύγω φωνάζοντας ένα δυνατό 'γεια' για τις αδερφές μου.
"Use protection!"
"Lottie!"
Φωνάζω πίσω πριν κλείσω την πόρτα του σπιτιού. Περπατώντας προς το αυτοκίνητο κοιτάω τον ουρανό ελπίζοντας να μην υπάρχει κανένα συννέφο. Όντως ο ουρανός είναι καθαρός και έτσι μπορούν να φανούν κάποια αστέρια. Ίσως από την ταράτσα του σχολείου να φαίνονται ακόμα πιο πολλά.
Μπαίνοντας στο αμάξι στέλνω μήνυμα στον Stan ότι θα βρίσκομαι στο σχολείο σε 45 λεπτά περίπου. Εκείνος,επειδή δεν βρήκε συνοδό,δεν θέλει να μπει μόνος του,οπότε συμφωνήσαμε με την Christine να μπούμε ολοι μαζί στην αίθουσα. Βάζω μπρος τη μηχανή, ανάβω το aircodition για να ζεσταθεί το αμάξι και ξεκινάω. Σε λιγότερο από 10 λεπτά βρίσκομαι έξω από το σπίτι της Christine. Κοιτώντας τον εαυτό μου μια τελευταία φορά στον καθρέφτη,αποφασίζω να σηκώσω τα μαλλιά μου,όπως θέλω εγώ και όλα τα υπόλοιπα που διόρθωσε η μαμά μου να τα αφήσω όπως έχουν.
"Hello,mate"
"She's upstairs,getting ready and all of this sh-"
"Watch it"
"You swear all the time!"
"I'm a grown man"
"You're not even 18 yet!"
"Yes, but I have more wisdom than a 21 year old man"
"Bull-"
"Mate,where did you learn all of these..nasty words?" τον ρωτάω σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος μου. Τον κοιτάω αυστηρά προσπαθώντας να συγκρατήσω το γέλιο μου,γιατί γνωρίζω ακριβώς από ποιον έμαθε αυτές τις λέξεις.
"You"
"Fucking hell"
Ο Charles γελάει δυνατά παρασύροντας με μαζί του. Το γέλιο μου όμως κόβεται,όταν με την άκρη του ματιού μου αντιλαμβάνομαι μία μορφή να στέκεται στην κορυφή της σκάλας. Γυρίζω το κεφάλι μου αμέριμνος χωρίς να είμαι έτοιμος να αντικρίσω την κοπέλα που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά μου.
Έχοντας μείνει άφωνος στέκομαι στο πρώτο σκαλί κοιτάζοντας την όπως ένα παιδί που βλέπει για πρώτη φορά πυροτεχνήματα. Φοράει ένα μαύρο φόρεμα,το οποίο αγκαλιάζει το σώμα της σαν να ράφτηκε ακριβώς για εκείνη. Τα μαλλιά της πιασμένα πίσω αφήνουν επιτέλους να φανεί το όμορφο πρόσωπό της και τα υπέροχα μάτια της. Δεν ταιριάζει καμία άλλη λέξη περισσότερο από τη λέξη : πανέμορφη. Ακόμα κι αυτή νιώθω ότι δεν περιγράφει ακριβώς το θέαμα μπροστά μου. Δεν νομίζω πως υπάρχουν λέξεις που μπορούν αυτή τη στιγμή να την περιγράψουν. Το όμορφη είναι ελάχιστο και το πανέμορφη ακόμη πιο λίγο. Παραπάνω από όμορφη.Παραπάνω από μαγευτική. Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να την κρύψω στην αγκαλιά μου για να μην μπορέσει κανείς άλλος να την δει και να προσπαθήσει να μου την κλέψει. Από την άλλη θέλω να δείξω σε όλους ότι δίπλα μου έχω την πιο όμορφη κοπέλα που θα μπορούσε ποτέ να έχει κανείς και θέλω να δουν ότι έχει επιλέξει εμένα. Εμένα...εμένα που πριν ένα χρόνο ήμουν από τους πιο εγωιστικούς ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Εμένα που κανένας δεν πίστευε ότι είμαι έξυπνος, που κανείς δεν έβλεπε πίσω από την επιθετική συμπεριφορά μου. Εκείνη όμως είδε, έψαξε, με έμαθε, με κέρδισε, με εμπιστεύτηκε, με άφησε να μπω στη ζωή της για να απαλύνω τον πόνο της. Διάλεξε εμένα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους που θα ήθελαν να γίνουν μοναδικοί για αυτήν. Όμως η Christine διάλεξε εμένα. 'Οπως με άφησε να μπω μέσα τη ζωή της, εύχομαι σήμερα να με αφήσει να μπω μέσα της για να μπορέσω να της δείξω πόσο την θέλω, πόσο την ευγνωμονώ,πόσο την έχω ερωτευτεί και πόσο..πόσο την έχω αγαπήσει για όλα αυτά που έγινα μαζί της.
"Wow"
H Christine χαμογελάει ντροπαλά και σκύβει το κεφάλι της. Κατεβαίνει με αργά βήματα τις σκάλες κάνοντας με να θέλω να τρέξω για να φτάσω πιο γρήγορα κοντά της. Σηκώνει το κεφάλι της μόνο όταν φθάνει κοντά μου και ακόμη και τώρα αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια.
"You look so good together" λέει η Zoe που στέκεται στα μισά της σκάλας.
"Thank you,Zoe" απαντάω ευγενικά χαμογελώντας.
"Well, if I was you,Louis,I'd be really careful tonight. Many boys will try to steal her from you tonight"
"They can try, I won't let them"
"Have fun and be safe,please. Don't drink too much and-"
"It's going to be all right,Zoe.Don't worry. Thank you again."
Μόλις η Christine τελειώνει την πρότασή της ενώνει την παλάμη της με τη δική μου και με τραβάει προς την έξοδο. Χαιρετάω βιαστικά τη θεία της και τον αδερφό της,εκείνη αρπάζει το παλτό από την πολυθρόνα και φεύγουμε. Μόλις κλείσει η πόρτα κοιτάω στο παράθυρο για να επιβεβαιωθώ πως δεν μας κοιτάει κανένας. Η Christine ακολουθεί το βλέμμα μου και γελάει μόλις καταλαβαίνει το σκεπτικό μου. Δεν προλαβαίνει να στρέψει το κεφάλι της, αρπάζω το πρόσωπό της και συγκρούω τα χείλη μας. Ξαφνιασμένη αργή να αντιδράσει ευτυχώς όχι όμως πολύ. Σύντομα οι γλώσσες μας χορεύουν το δικό τους ρυθμό και εύχομαι να μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και τα σώματά μας. H Christine σαν να καταλαβαίνει την ανάγκη μου να βρεθώ κοντά της κάνει ένα βήμα φέρνοντας το σώμα της ακριβώς μπροστά από το δικό μου χωρίς να αφήσει κανένα κενό να μας χωρίζει. Περνάει το ένα της γύρω από τη μέση μου και με σφίγγει πάνω της.
"Do you even know how beautiful you are?"
H Christine κοκκινίζει για μία ακόμη φορά, όμως ευτυχώς αυτή τη φορά δεν σκύβει το κεφάλι της για να κρυφτεί.
"There are no words.. I'm fucking speechless,Mrs.Ives"
"I'm glad for it,Mr.Tomlinson.That was my goal"
"Well,you achieved it. I don't even know if I wanna share you tonight.."
"Oh,no,no! I wanna dance! You promised,Louis!"
H Christine στέκεται μπροστά μου σουφρώνοντας τα χείλια της θέλοντας να με αποτρέψει από το να την απαγάγω και να μην πάμε ποτέ στο χορό. Ρίχνει μπροστά το κάτω χείλος της κάνοντας το μικρό παιδί κοιτώντας με επίμονα με ένα αθώο βλέμμα.
"Okay..Get in the-"
Η πρότασή μου κόβεται από το φιλί της και από την απότομη αγκαλιά της. Δεν προλαβαίνω να την φιλήσω πίσω, έχει ήδη βρεθεί μπροστά από το αμάξι και μέχρι να κάνω το πρώτο βήμα έχει μπει ήδη μέσα και κάθεται στην θέση του συνοδηγού.
"Move your ass,Tomlinson! We are gonna be late!"