They don't know about us (L.T.)

Chapter 62 - Falling in love

  Christine's Pov

Οι μέρες περνούν και οι στιγμές μου με τον Louis γίνονται όλο και περισσότερες. Η μέρα με βρίσκει συνήθως με ένα χαμόγελο, με το οποίο αποχαιρετώ και το βράδυ. Τον τελευταίο καιρό όλα είναι ήσυχα και όμορφα. Στο σχολείο έγραψα άριστα στα περισσότερα διαγωνίσματα, στο σπίτι επικρατεί ηρεμία, ακόμη και με την Zoe έχουμε αρχίσει να περνάμε χρόνο μαζί. Βγαίνουμε για καφέ,πάμε σινέμα,για ψώνια. Η σχέση μας είναι σχεδόν όπως παλιά.Και με τον Louis όλα είναι υπέροχα. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό νιώθω ότι μπορώ να ανασάνω πραγματικά χωρίς να πονάει όλο μου το σώμα. Η καρδιά μου ευχαριστιέται κάθε στιγμή της ζωής μου και τα όνειρά μου δεν μετατρέπονται πλέον σε εφιάλτες. Η σκέψη των γονιών μου ακόμη φέρνει πίκρα,αλλά ταυτόχρονα συνοδεύεται από μία γλυκιά γεύση. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ.Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα, όμως ήρθαν άλλες πιο όμορφες να την φωτίσουν. Δεν περνάει μέρα που να μην τους σκέφτομαι, αλλά πλέον δεν είναι η μοναδική μου σκέψη. Τώρα σκέφτομαι και τους ανθρώπους που με αγαπούν γύρω μου, που είναι κοντά μου. Η οικογένειά μου πλέον δεν περιλαμβάνεται αποκλειστικά από 2 άτομα,όπως πίστευα παλιά. Τώρα είμαι εγώ, ο Charles και η Zoe. Στον περίγυρο βρίσκεται ο Louis με την Iris,ενώ λίγο πιο πέρα οι Rachel,Chloe,Ryan,Jake,Mike και Stan.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι διαβάζοντας Μαθηματικά έχοντας απλώσει δύο βιβλία και το τετράδιο, διάφορα χαρτιά σκισμένα και παρατημένα στο πάτωμα,απόδειξη πως δεν μπορώ να λύσω την άσκηση που βρίσκεται μπροστά μου. Εκνευρισμένη σκίζω πάλι μία σελίδα, την κάνω μπαλάκι και σημαδεύω στον κάδο. Φυσικά χτυπάει ακριβώς στην άκρη και το χαρτί πέφτει δίπλα στα υπόλοιπα. Ξεφυσάω, κλείνω το τετράδιο και το πετάω στο πάτωμα μαζί με τα βιβλία. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και κλείνω τα μάτια μου. Δεν προλαβαίνω να απολαύσω ένα λεπτό ηρεμίας,ο Charles μπαίνει μέσα τρέχοντας και πηδάει πάνω στο κρεβάτι.
"C'MON. YOU'RE TAKING ME TO FELI'S HOUSE. WAKE UP.GET DRESSED" φωνάζει χαρούμενος
"Charles! Stop yelling! I'm not fucking deaf"
"Oh-oh.Someone is in a bad mood.What happened? Got your per-"
"Charles, one more word and I swear I'll send your ass -"
"GOT IT" φωνάζει πάλι,καθώς φεύγει τρέχοντας από το δωμάτιό μου.
"I'm gonna fucking kill Louis" μουρμουρίζω,καθώς σηκώνομαι. Δεν χρειάζεται σκέψη για να καταλάβω ποιος του έμαθε αυτή την ενοχλητική φράση που χρησιμοποιούν όλα τα αγόρια όταν βλέπουν κάποια κοπέλα εκνευρισμένη.
"Got your period or something?" λέω κοιτώντας τον εαυτό μου στο καθρέφτη κάνοντας ταυτόχρονα γκριμάτσες. Η διάθεσή μου χαλάει περισσότερο, όταν φεύγοντας από το δωμάτιο σκοντάφτω πάνω σε ένα από τα βιβλία μαθηματικών, το οποίο θα ήθελα πολύ να κλωτσήσω και να σκίσω,αλλά αποφασίζω να μην το κάνω,γιατί ξέρω πως αργότερα θα το χρειαστώ.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες βλέπω ότι ο μικρός αδερφός μου δεν βρίσκεται στην πόρτα να περιμένει ούτε καν στο σαλόνι και ο εκνευρισμός μεγαλώνει.
"Charles!I'm ready! I give you five minutes then I'm out!"
"What's all this fuss about?"
Η φωνή της Zoe έρχεται από την κουζίνα η οποία δευτερόλεπτα αργότερα συνοδεύεται από τη μορφή της. Κρατάει ένα πιάτο με μακαρόνια, τριμμένο τυρί και κόκκινη σάλτσα, φαγητό που πρέπει να είναι από προχθες..φαγητό που σκόπευα να φάω αφότου γυρίσω.
"Why can't you take him to the party? I have homework to do"
"I know that. But I also know you've been raping that notebook for the past two hours. You need to take a walk,clear your mind and then come back and figure it out"
"Like you know anything about Maths"
"Actually I love Maths and I was top of my class" απαντάει μαζεύοντας μακαρόνια στο πιρούνι της.
"Yeah right" λέω ειρωνικά έχοντας αρχίσει να χάνω την υπομονή μου με τον αδελφό μου. "Charles!"
"I'm coming!"
"Believe it or not I was better at Maths than your father ever was"
"Dad was an excellent student"
"Not in Maths. He hated algebra"
"I love algebra!"
"I know,right?"
Η Zoe χαμογελάει, τρώει μια μπουκιά από το φαγητό της και κάθεται στον καναπέ. Κοιτώ το ρολόι και βλέπω ότι η ώρα έχει πάει 7. Στις 9 έχω να βγω με τον Louis,θέλω να τελειώσω την άσκηση και να κάνω μπάνιο. Όμως με το ρυθμό του αδερφού μου μάλλον όλα αυτά θα γίνουν σε καμία εβδομάδα.
"Charles! Will you come already? Some of us has actual homework to do!"
"I'm coming!"
"I've been hearing that for the last 10 minutes. What's taking your ass so long?" τον ρωτάω ανεβαινοντας πλέον τα σκαλιά. Όλα τα φώτα είναι κλειστά εκτός του δωματίου μου,γεγονός που με εκνευρίζει ακόμη περισσότερο, οπότε ανοίγω την πόρτα χωρίς να ζητήσω άδεια. Ενώ είμαι έτοιμη να γκρινιάξω καταπίνω όλες τις λέξεις που ήταν έτοιμες να βγούνε από το στόμα μου. Ο Charles στέκεται μπροστά στον καθρέφτη κρατώντας μια μαύρη μικρή γραβάτα. Δεν χρειάζεται να ρωτήσω πού την βρήκε,επειδή γνωρίζω ακριβώς ποιος του την έχει δώσει και πότε. Αυτό ήταν το τελευταίο δώρο που έδωσε ο μπαμπάς μου στον Charles. Ήταν Χριστούγεννα και εγώ τον πείραζα για την ενδυμασία του. Εκείνος γκρίνιαζε,επειδή η μαμά τον είχε αναγκάσει να ντυθεί για πρώτη φορά επίσημα.Θα πηγαίναμε να φάμε μαζί με τους συγγενείς μας και η μητέρα μου ήθελε όλοι να είμαστε ντυμένοι στην τρίχα. Ακόμη και ο μικρός, παρόλο που όλοι γνωρίζαμε ότι θα λερωθεί σίγουρα. Έτσι ο μπαμπάς του έδωσε μία γραβάτα που είχε βρει πρόσφατα και ο Charles,ευτυχώς,σταμάτησε τη γκρίνια.
"I don't know how to tie this" λέει δείχνοντας την γραβάτα.
"It's okay. Let me show you,buddy"
Πλησιάζω τον μικρό μου αδερφό χαμογελώντας θέλοντας να του φτιάξω τη διάθεση,γιατί γνωρίζω από το βλέμμα του πως τώρα σκέφτεται μόνο τους γονείς μας. Πιάνω την γραβάτα στα χέρια μου, την ρυθμίζω στο σωστό ύψος, κάνω τον κόμπο, τον σφίγγω και τον φέρνω στο γιακά του. Τον κοιτάω,στρώνω καλά το πουκάμισό του και χαμογελάω πλατιά.
"There.. you look very handsome.Feli is a lucky girl"
O Charles ανασηκώνει τους ώμους του αδιάφορα και εγώ τον σκουντάω. Με κοιτάει λυπημένος καθώς φεύγουμε από το δωμάτιο και η διάθεσή του παραμένει η ίδια μέχρι να φτάσουμε έξω από το σπίτι του Louis. Η μουσική ακούγεται μέχρι το πεζοδρόμιο,τα μπαλόνια γεμίζουν την μικρή τους αυλή και τα φώτα του σπιτιού γεμίζουν τον απογευματινό ουρανό.
"Have fun,buddy."
"Thanks"
"Hey,mom and dad would be so proud of you,you know that?"
"Thanks"
"Don't drink too much! And use protection!" φωνάζω στον μικρό μου αδελφό και εκείνος με κοιτάει νευριασμένος. Οι γονείς που περνάνε από δίπλα μου με κοιτάνε περίεργα,αλλά εγώ γελάω.
"Thought I heard your voice"
Την ώρα που ο αδερφός μου μπαίνει στο σπίτι,ο Louis βγαίνει στη βεράντα. Χαιρετάω από μακριά,ο Louis με κοιτάει παράξενα,γελάει και έρχεται ως το πεζοδρόμιο.
"Won't you say hello to me?"
"Hey"
Χαμογελάω και σκύβω να του δώσω ένα φιλί. Ο Louis αφήνει τα χείλη του περισσότερη ώρα πάνω στα δικά μου,αλλά εγω τραβιέμαι. Με κοιτάει παραξενεμένος,αλλά δεν λέει τίποτα. Χαμογελάει, κουνάει το κεφάλι του για να με χαιρετήσει και μπαίνει πάλι μέσα στο σπίτι. Στη διαδρομή για το δικό μου, του στέλνω μήνυμα που γράφει να περάσει καλά χωρίς εμένα και να προσέχει μην τον μαγέψει καμία μικρή. Με παρακαλούσε όλη την εβδομάδα να πάω σε αυτο το πάρτυ,αλλά ο χρόνος δεν είναι άπειρος και εγώ, αν και έγραψα καλά στα μαθήματα,πρέπει να συμπληρώσω τα κενά που έχω αφήσει. Εξάλλου, όσο πιο γρήγορα τελειώσω με το διάβασμα τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε για εμάς τους δύο.
Ευτυχώς την άσκηση καταφέρνω να τη λύσω μέσα σε λίγη ώρα,έτσι μου μένει χρόνος για να ευχαριστηθώ το μπάνιο μου. Πρώτα αποφασίζω τι θα φορέσω και μετά ξεντύνομαι γρήγορα. Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου,σιγουρεύομαι πως η Zoe βρίσκεται στον κάτω όροφο και τρέχω γυμνή ως το μπάνιο. Κλειδώνω,ανοίγω το ζεστό νερό και το αφήνω να τρέξει στο σώμα μου. Πλένω τα μαλλιά μου,το σώμα μου,ξυραφάκι.σαμπουαν,μαλακτικό για τα μαλλιά.Τέλος. Φοράω το μπουρνούζι,τυλίγω την πετσέτα στα μαλλιά μου και τρέχω πάλι στο δωμάτιό μου. Κοιτάω το ρολόι..σε μισή ώρα θα πρέπει να είμαι έτοιμη.Αστείο..

Louis' Pov

"Oh!Sorry!" φωνάζει ένα παιδάκι και κλείνει γρήγορα την πόρτα που άνοιξε για πεντηκοτστή φορά.
Είμαι κλειδωμένος στο δωμάτιό μου με το κινητό και το λάπτοπ αγκαλιά. Η αδερφή μου ήθελε να βρίσκομαι στο πάρτυ,αλλά μετά από λίγη ώρα στο σαλόνι.έπρεπε να φύγω επειγόντως,αλλιώς θα έβρισκαν μερικοί γονείς τα αγοράκια τους νεκρά. Οπότε αποφάσισα να κάτσω στο δωμάτιό μου,εκεί που θα ήμουν ασφαλής κι εγώ και τα παιδιά. Η μητέρα μου όμως πήρε από όλα τα δωμάτια τα κλειδιά από φόβο μήπως κλειδωθεί κανένα παιδί σε κάποιο δωμάτιο κατά λάθος. Έτσι βρέθηκα στο δωμάτιό μου προσπαθώντας να χαλαρώσω με μία πόρτα να ανοιγοκλείνει κάθε δέκα λεπτά κάνοντας αδύνατο το γεγονός να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω για να ηρεμίσω. Θα μπορούσα να το ρισκάρω,αλλά δεν θέλω να τραυματίσω τη μνήμη κανενός μικρού κοριτισού. Αν ήταν εδώ η Christine..όλα θα ήταν πολύ καλύτερα.
"Can't you even fucking knock?" φωνάζω σε αυτόν που άνοιξε την πόρτα χωρίς να κοιτάξω αυτή τη φορά ποιος είναι.
"Not my thing"
"Rox?"
"Loui?"
Η Roxie στέκεται μπροστά από κρεβάτι μου κοιτώντας με με ένα παιχνιδιάρικο ύφος. Σηκώνομαι να την αγκαλιάσω,παρόλο που ξέρω πως πρόκειται να κάνει κάτι ενοχλητικό. Τα χέρια μου δεν προλαβαίνουν να ακουμπήσουν την πλάτη της,όταν με το δάχτυλό της τραβάει το αυτί μου και σφυρίζει κοντά.
"Rox!"
"What?"
"Don't fucking do that. I hate it"
"I know" λέει χαμογελώντας.
Ξαπλώνει στο κρεβάτι μου, παίρνει το λαπτοπ στα χέρια της και βάζει μουσική. Όπως παλιά, καθόμαστε στην απολύτη ησυχία απολαμβάνοντας την παρέα του άλλου. Εγώ ασχολούμαι με το κινητό μου,ενώ εκείνη γεμίζει τον χώρο με μουσική.
"Nice party has your sister going on out there. Too many boys though"
"Yeah,she's..friendly"
"I hope she's not as friendly as you"
"Rox"
"What?"
"Shut it"
"It's not my fault you're a hoe"
"I'm not a hoe. I have a girl"
"Still?" ρωτάει έκπληκτη
"Yes,still"
Πετάω στη Roxie ένα μολύβι κι αυτή μου πετάει πίσω ένα μαξιλάρι. Την κοιτάω αγριεμένος,αλλά εκείνη δεν πτοείται.Συνεχίζει να πετάει στο μερός μου οποιοδήποτε ελαφρύ αντικείμενο βρίσκεται στον περίγυρό της.
"Why am I still friends with you?" την ρωτάω σκύβοντας για να αποφύγω ένα τετράδιο.
"I don't know. I'm always wondering the same thing"
"I'm the best"
"Yeah,right.. Anyway,I came here because I'm throwing a party next week and you are officially invited"
"Cool. It's not your birthday or something,is it? Because that would be lame if I showed up without knowing it"
"Fuck off,Louis. I thought you were the best and that means you should know everything 'bout me"
"I'm just messing with ya. So, do you want me to bring anything?"
"No,just be fucking there,please. Don't blow me off...again"
"It was one time!"
"Then don't make the same mistake again"
H Roxie σηκώνεται από το κρεβάτι, μου δίνει ένα φιλί και με αποχαιρετάει. Πριν φύγει φροντίζει να μου υπενθυμίσει να ριξω μια ματιά στην αδερφή της πριν φύγω από το πάρτυ για να δω αν περνάει καλά, κι αν όχι,να την πάρω τηλέφωνο για να έρθει να την πάρει. Δεν νομίζω βέβαια πως θα χρειαστεί, η Feli με την αδερφή της είναι εξαιρετικές φίλες και σίγουρα θα την έχει κάνει ήδη να νιώσει σαν να γνωρίζει όλα τα παιδιά στο πάρτυ.
Κοιτάω το ρολοί και βλέπω πως η ώρα είναι σχεδόν 9. Ανακουφισμένος που θα φύγω επιτέλους από εδώ μέσα,αρχίζω να ντύνομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Περνώντας όμως από τον καθρέφτη αποφασίζω πως δεν μου αρέσουν τα ρούχα μου και αλλάξω ξανά,βάζοντας αυτή τη φορά κάτι πιο ζεστό. Aποχαιρετάω την αδερφή και τη μητέρα μου, τον Charles και την αδερφή της Roxie και φεύγω. Δέκα λεπτά αργότερα βρίσκομαι έξω από το σπίτι της Christine, η οποία φυσικά δεν είναι έτοιμη και μου ζητάει να περιμένω στο σαλόνι. Ευτυχώς η θεία της δουλεύει στο γραφείο και δεν βρίσκομαι στην άβολη θέση να πιάσω συζήτηση μαζι της.
"I'm ready"
"Won't you get cold? It's freezing outside" της λέω κοιτώντας το πόδι της με το λεπτό μαύρο καλσόν.
"I'll be fine,Louis. It's not like we're going to be out all night"
"Yeah,but we are going to walk and-"
"Are you sure you want to go out? We can always stay in and order a pizza or something.We can hang out in my room.Zoe will leave anyway in an hour or so"
Κοιτάω το βλέμμα της Christine ψάχνοντας να βρω τι πραγματικά θέλει να κάνουμε και η απογοήτευση στην πρότασή της λύνει το πρόβλημα.
"No.I told you we are going out. C'mon"
"Where are you taking me?"
"Well,what do you wanna do?"
"I'd love to watch a movie but a scary one"
"Really? Are you sure?"
"Yes,I'm sure. I'm not afraid"
"Okay,then. You asked for it" απαντάω ξέροντας ακριβώς ποια ταινία θα πάμε να δει.
Mετά το σινεμά,πήγαμε σε μια πιτσαρία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας και μείναμε εκεί μέχρι να φύγει και ο τελευταίος πελάτης. Η Christine απέφευγε να μιλήσει για την ταινία και κάθε φορά που την ρωτούσα πως της φάνηκε έτρωγε μια μπουκιά από την πίτσα ή με ρωτούσε κάτι άλλο. Στον γυρισμό κρατούσε το χέρι μου σφιχτά,τόσο σφιχτά που μούδιασε μέχρι να φτάσουμε σπίτι της. Έξω από την πόρτα το φως της λάμπας τρεμόπαιξε και εκείνη με κοίταξε τρομαγμένη.
"You are not scared,are you?"
"Of course not" απαντάει ρίχνοντας μια γρήγορα ματιά γύρω της.
Γελάω κουνώντας το κεφάλι μου αποφασίζοντας να αφήσω το θέμα να περάσει και σκύβω να την φιλήσω. Για λίγα λεπτά στεκόμαστε έξω από την πόρτα του σπιτιού της. Εκείνη χωμένη στην αγκαλιά μου,εγώ χαμένος στο φιλί της. Τα χέρια της μέσα από το μπουφάν μου τραβάνε τη μπλούζα μου για να έρθω πιο κοντά της. Όταν ανοίγω ξανά τα μάτια μου βλέπω τα δικά της ήδη να με κοιτάνε.
"Christine..I don't want you to panick..but I think there's a shadow on the wall behind you"
"You know,I don't believe you,right?"
"Yeah,maybe it's nothing" απαντάω κουνώντας αδιάφορα τους ώμους μου.
Η Christine κουνάει διακριτικά το κεφάλι της,το στρέφει προς τα πίσω και βγάζει μία ανάσα ανακούφισης όταν ανακαλύπει πως δεν βρίσκεται τίποτα πίσω της. Τη στιγμή που γυρνάει να με κοιτάξει την ταρακουνάω και φωνάζω στο πρόσωπό της. Η Christine τρομάζει και κλείνει γρήγορα τα μάτια της. Το επόμενο λεπτό τα ανοίγει και είναι γεμάτα θυμό.
"You're such a fucking idiot!"
"You were so scared. You nearly shit yourself"
"You are such an ass,Louis. Why did you do that?"
"Because I love you" της λέω δίνοντας ένα φιλί στο μάγουλό της,αλλά εκείνη δεν το δέχεται.
"You don't"
"I don't?" την ρωτάω φιλώντας αυτή τη φορά την άκρη των χειλιών της.
"Stop messing with me. I'm mad at you"
"Okay. I still love you" της λέω αυτή τη φορά ψιθυριστά στο αυτί.
"Fuck you" απαντάει φιλώντας με.
"Want to come in?" με ρωτάει βγάζοντας τα κλειδιά από τη τσάντα της.
Την κοιτάω γελώντας και εκείνη με σπρώχνει ελαφρά. Γνωρίζω ακριβώς ποιο βλέμμα έχει,το χαμόγελο και την επιθυμία της. Από εκείνη την ημέρα που έγινε για πρώτη φορά δική μου, η Christine βρίσκει συνεχώς τρόπο να ερχόμαστε το ίδιο κοντά. Ακόμη βέβαια πονάει και ακόμη δεν με έχει αφήσει να την κάνω να τελειώσει,αλλά αυτό δεν την σταματάει από το να το ζητάει και να το ευχαριστιέται όσο και εγώ.
"Are you sure? We don't have to..you know" της λέω όπως κάθε φορά που βρισκόμαστε οι δυο μας σε άδειο σπίτι.
"Louis..stop asking me every time if I'm sure and if I want to. I want you. And please believe me I don't do it so I can pleasure you. I do it for my sake"
"So kind"
"Will you kiss me now?"
Με ρωτάει,καθώς μπαίνουμε στο δωμάτιό της. Η Christine αφαιρεί το παλτό της, την μπλούζα,τη φούστα και στέκεται ημίγυμνη μπροστά μου,μόνο με το καλσον και το σουτιεν της.
"Fuck yeah,I'll kiss you" της λέω και εκείνη γελάει,αλλά σταματάει όταν η γλώσσα μου ενώνεται με τη δική της.
"You're so fucking hot when you ask me to love you"
"Love me? What an innocent word for what we are about to do.."
H Christine ρίχνει το μπουφάν στους ώμους και εγώ το αφήνω να πέσει κάτω. Έπειτα βγάζει τη μπλούζα μου και χαιδεύει το στήθος μου με τα δάχτυλά της. Στο βλέμμα της υπάρχει πόθος.
"And what are we gonna do..?"
"Well, I will torture you for scaring the shit out of me"
"And how will you do that?"
"Let me show you"
H Christine δεν χάνει χρόνο να ξεκουμπώσει το φερμουαρ και να πέσει στα γόνατα μπροστά μου. Το στόμα της σύντομα ακουμπάει την άκρη του μοριού μου και εκεί καταλαβαίνω πως έχει όλη τη δύναμη για να με βασανίσει..