They don't know about us (L.T.)

Chapter 25 - Attached to you

Christine's PovΤέλη Νοεμβρίου και το κρύο πλέον έχει αγκαλιάσει όλη την πόλη. Σχεδόν μυρίζει χειμώνας. Εκείνο το άρωμα που εισέρχεται στα ρουθούνια σου, το εισπνέεις και καταλαβαίνεις πως το καλοκαίρι έχει φύγει εντελώς και στο μυαλό σου έρχεται η ζεστή σοκολάτα που πίνεις σε ένα καφέ με τις φίλες σου, το αναμμένο τζάκι και η μυρωδιά του καμμένου ξύλου, το πάπλωμα και η ζεστασιά του χουχουλιάσματος. Ή το αγαπημένο σου ξεθωριασμένο φουτερ , που παρόλο που έχει περάσει καιρός από τότε που το φόρεσες πρώτη φορά, δε πρόκειται να το πετάξεις. Χειμώνας και ζεστασιά. Ένας μήνας έχει περάσει περίπου με εμένα και τον Louis να μαλώνουμε όπως πάντα και μετά να βρισκόμαστε κρυφά για να φιληθούμε. Ως τώρα κανείς δεν έχει υποψιαστεί τίποτα. Ακόμα και η Rachel, με την οποία τελευταία έχουμε αποκτήσει μία πιο στενή σχέση, φαίνεται να μην έχει υποπτευθεί κάτι. Ο μοναδικός άνθρωπος που γνωρίζει για εμένα και τον Louis είναι η κολλητή μου, η Iris. Και αυτό γιατί πέρα ότι της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, μένει σε άλλη πόλη. Μου έχει φανεί παράξενο που ο Louis το έχει κρατήσει κρυφό από τον Stan. Είχε ενοχληθεί αρκετά, όταν είχαμε θέσει τους κανόνες και δεν έθεσα ως εξαίρεση τον κολλητό του. Μετά από αυτό περίμενα να έρθει την επόμενη εβδομάδα και να μου πει πως πλέον το γνώριζε και αυτός. Όμως για κάποιον άγνωστο λόγο σε εμένα, ο Louis το έχει κρατήσει κρυφό.Ευτυχώς το σχολείο δεν έχει έκλειψη θέρμανσης και η χειμερινή στολή είναι αρκετά ζεστή ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είναι, αν αντί για φούστα, επιτρεπόταν να φορέσουν και τα κορίτσια παντελόνι. Αντίθετα για εμάς ο κανονισμός επιβάλει φούστα και καλτσον,σκούρου χρώματος και σίγουρα όχι το χρώμα του δέρματος. Φυσικά οι περισσότερες κοπέλες το καλτσόν το μετέτρεψαν σε ψηλές κάλτσες. Και ενώ είναι αρκετά προκλητικό το ντύσιμο,σε κανέναν δεν έχει γίνει παρατήρηση. Ωστόσο , παρόλο που ο κανονισμός δεν είναι τηρείται τόσο αυστηρά όσο σε κάνουν να νομίζεις αρχικά, εγώ είμαι από τα λίγα άτομα που φοράω σκούρο μαύρο καλτσόν κάτω από τη φούστα μου. Η Rachel και η Chloe αρκετές φορές με έχουν παροτρύνει να δοκιμάσω τις ψηλές κάλτσες ,αλλά έχω αρνηθεί. Αναρωτιέμαι πώς θα φαινόταν στον Louis αν άλλαζα το ντύσιμό μου...Χθες ο Louis μετά το μάθημά μας έμεινε στο σπίτι τρεις παραπάνω ώρες. Περάσαμε περίπου τις δύο μαζί στο σαλόνι χωρίς να φιληθούμε ούτε μία φορά,συζητώντας για διάφορα θέματα, που πραγματικά ποτέ δε φανταζόμουν πως θα συζητούσα με τον Louis. Η αλήθεια είναι πως εξεπλάγην με το βάθος των απαντήσεών του και τον τρόπο σκέψης του. Τελικά πίσω από την ανώριμη, αλαζονική και καύρικη προσωπικότητα που δείχνει πως έχει, κρύβεται ένας ενδιαφέρον άνθρωπος, με τον οποίο μπορείς να κάνεις του είδους τις συζήτησεις που πάνοτε ονειρευόσουν να κάνεις με κάποιον. Την υπόλοιπη μία ώρα την περάσαμε μαζί με τονCharles. Ο μικρός μου αδερφός είχε όρεξη να παίξει επιτραπέζιο και εμείς πραγματοποιήσαμε την επιθυμία του. Έτσι ενώ η Zoe ήταν μέσα στο γραφείο της και σπανίως πηγαινοερχόταν στην κουζίνα, εμείς καθήσαμε γύρω από το τραπεζάκι και παίξαμε Monopoly. Ο Charlesκατάφερε να μαζέψει γρήγορα λεφτά, το ίδιο και ο Louis. Αντίστοιχα εγώ βρέθηκα χωρίς αρκετά χρήματα στη μέση του παιχνιδιού. Όταν πλέον ένωσαν τις δυνάμεις τους ο Louis με τον αδερφό μου, εγώ μετά από τρεις-τέσσερις γύρους φαλίρισα. Ο αδερφός μου χάρηκε τόσο πολύ που είχε νικήσει στο παιχνίδι, που άρχισε να πετάει τα χαρτονομίσματα στον αέρα.Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσο δεμένος είναι ο Charles με τον Louis. Συγχρόνως έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται τα απογεύματα που πρόκειται να έρθουν και προς μεγάλη έκπληξή μου, ο Louis ήταν μέσα σε αυτά. Και έτσι κατάλαβα πως πλέον η παρουσία του Louis στη καθημερινή μου ζωή έχει γίνει συνήθεια. Αν και δεν πρόκειται να το παραδεχτώ ποτέ φωναχτά, ένα κομμάτι μου δε θέλει να σκεφτεί πώς θα είναι τα απογεύματα χωρίς εκείνον, τόσο για εμένα όσο και για τον αδερφό μου. Και πραγματικά δε ξέρω πώς θα χειριστώ την κατάσταση με τον Charles, όταν ο Louis φύγει από τις ζωές μας. Γιατί δε θα μείνει για πάντα δίπλα μας. Και ανησυχώ,επειδή καθημερινώς ο αδερφός μου δένεται περισσότερο μαζί του και θέλω να ελπίζω πως το ίδιο γίνεται και με τον Louis.Περπατάω στο διάδρομο του σχολείου μαζί με όλη την παρέα, παραδόξως συναντηθήκαμε όλοι μαζί , και περπατάμε για να πάμε στην εσωτερική τραπεζαρία. Μπροστά μου περπατάει ο Jake μαζί με τη Rachel και τον Ryan, στη μέση εγώ με τον Μike και την Chloe, πίσω μας οLouis με τον Stan. Ξαφνικά, την ώρα που προσπαθώ να κρατήσω το γέλιο μου από την αποτυχημένη προσπάθεια του Mike να προσεγγίσει την Chloe, ο Louis με τραβάει για να χαμηλώσω το ρυθμό του βήματός μου και ο Stan περπατάει μπροστά. Ο Louis ανοίγει την πόρτα μίας αίθουσας , αρπάζει το χέρι μου και με τραβάει μέσα. Πριν προλάβει να κλείσει καλά η πόρτα, ο Louis με φιλάει με τρόπο έντονο και απαιτητικό. Αν και θα έπρεπε να ενοχληθώ από την απότομο τρόπο του, ομολογώ πως ίσως και να μ'αρέσει. Τα χέρια του αγκαλιάζουν το πρόσωπό μου για να με κρατήσει σταθερή και ένα κομμάτι μου δε μπορεί παρά να νιώσει ζεστασιά από την αίσθηση κτητικότητας που βγάζει η κίνησή του. Μετά από λίγο μειώνει το ρυθμό και το φιλί μας τελειώνει γλυκά και τρυφερά."What was that about?" τον ρωτάω λίγο ζαλισμένη από το φιλί του."I wanted to kiss you. Do I need a reason?"Στο μυαλό μου απευθείας έρχεται ο κανόνας της σχέσης που έθεσε ο ίδιος. Δε χρειάζεται να υπάρχει λόγος για να φιλήσει κάποιος από τους δύο τον άλλον."Nope" χαμογελάω ντροπαλάΟ Louis χαμογελάει πίσω γλυκά με το βλέμμα του να μη φεύγει λεπτό από πάνω μου. "I told Stan about us" μου λέει αφήνοντας τα χέρια του να πέσουν πλάι του."Us?" τον ρωτάω έκπληκτη με την επιλογή της λέξης για να προσδιορίσει αυτό που έχουμε.O Louis κουνά αδιάφορα τους ώμους του δείχνοντας πως η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο."And what did he say?" τον ρωτάω ακουμπώντας στην έδρα πίσω μου."He said he had figured it out that something was going on between us""Is it obvious?" ρωτάω ανήσυχη. Μέχρι τώρα πίστευα ότι το κρύβαμε αρκετά καλά."He said he got suspicious when he caught me once staring at you. And then he caught me again. He said something about seeing us sneaking out of class? That's when he was sure that there was something going on""One week before, you got me out of English Literature, again and you kissed me in the corner where people could see. You remember?"O Louis κουνάει πάλι αδιάφορα τους ώμους του και μετά χαμογελάει σατανικά."Wait" το μυαλό μου μόλις επεξεργάστηκε πλήρως αυτά που είπε "You were staring at me?When? Why?""I-I..I was indeed staring at you." Παραδέχεται μετά από λίγο.Τον κοιτάω γεμάτη περιέργεια περιμένοντας να συνεχίσει, όμως ο Louis κοιτάει έξω από το παράθυρο. Του δίνω χρόνο να σκεφτεί την απάντησή του, όχι επειδή φοβάμαι ότι θα είναι κάτι κακό,αλλά επειδή έχω μάθει πλέον πως αν θέλει να πει κάτι σημαντικό, παίρνει το χρόνο του. Και από το βλέμμα του, καταλαβαίνω πως διστάζει να μιλήσει. Μετά από λίγο όμως, γυρίζει το κεφάλι του και το βλέμμα του πλέον δεν είναι μαλακό,αλλά σοβαρό."Because you were ignoring me. And it pisses me off when people ignore me" απαντάει μεπλήρη σοβαρό τόνο στη φωνή του.Χαμογελάω γλυκά , κατανοώντας αυτό που μόλις είπε,όμως από μέσα μου δε μπορώ παρά να σκεφτώ πως είναι λίγο εγωκεντρικός. Διώχνω τη σκέψη από το μυαλό μου και με το χαμόγελο στα χείλη κατεβαίνω από την έδρα και τον πλησιάζω. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και τον κοιτάω πονηρά."People or me?" τον ρωτάω γνωρίζοντας τον κίνδυνο να ακούσω μία απάντηση που θα μπερδέψει την κατάσταση μεταξύ μας. Από την άλλη υπάρχει ένα κομμάτι μου που θέλει να ακούσει όμως αυτήν την απάντηση.O Louis αναστενάζει και κάνει ένα μορφασμό , που δείχνει ότι είναι ενοχλημένος από την ερώτησή μου. Παρ'όλ'αυτά όμως απαντάει."You" λέει με καθαρή ειλικρίνεια τόσο στον τόνο της φωνής του όσο και στο βλέμμα του.Μην έχοντας τι να απαντήσω και νιώθοντας πανικοβλημμένη από το συναίσθημα στην καρδιά μου, ενώνω τα χείλη μας. Ο Louis με φιλάει πίσω γλυκά και τρυφερά. Ουδεμία σχέση με τον τρόπο που με φιλούσε πριν,όμως πάλι καταφέρνει να με κάνει να μη θέλω να σταματήσουμε."We gotta stop" του λέω μετά από κάποια λεπτάΟ Louis κουνάει καταφατικά το κεφάλι του, όμως πάλι με τραβάει κοντά του και με φιλάει. Γελάω μέσα στο φιλί μας και αφού μας δώσω μερικά λεπτά ακόμα, τον σπρώχνω."They will be searching for us" λέω φτιάχνοντας συγχρόνως το μαλλί μου.Αφού βεβαιωθώ πως είμαι εμφανίσιμη, παίρνω το βιβλίο και το τετράδιο από το θρανίο και ανοίγω την πόρτα για να κοιτάξω τριγύρω. Τη στιγμή που είμαι έτοιμη να βγω, ακούω τη φωνή του να φωνάζει το όνομά του και γυρνάω για να τον βρω να στέκεται λίγα μέτρα πίσω μου κοιτώντας με για μία ακόμη φορά σήμερα διστακτικά."My parents are going away for the weekend and I thought, basically it was Felicite's idea, that you and Charles could spend all Saturday with us. Only if you want to and if your aunt's okay with this""Uhm..I'll ask Charles and I'll tell you?""You are not obligated to come with him" συμπληρώνει γρήγορα , ανήσυχος ότι δε μ'άρεσε η ιδέα της αδερφής του."No,no. I think it's a great idea, I'm just surprised ; that's all"O Louis κουνάει καταφατικά το κεφάλι του , μη πιστεύοντας πλήρως τα λόγια μου. Για να τον ηρεμήσω, αφήνω την πόρτα πάλι να κλείσει και τον πλησιάζω. Τον φιλάω και την ίδια στιγμή νιώθω την ένταση και το άγχος να φεύγει από το σώμα του."I'll answer you tomorrow,okay?""Okay"