They don't know about us (L.T.)

Chapter 7 - Not really sure how to feel about this

  Christine's Pov

Μεσάνυχτα. Εδώ και δύο ώρες έχει αρχίσει το party και το σπίτι είναι ήδη γεμάτο. Κόσμος σε ολόκληρο το σπίτι. Στο σαλόνι,στην κουζίνα, στους διαδρόμους,στις σκάλες,στη πίσω και μπροστά αυλή. Στον πάνω όροφο. Παντού. Αν ήξερα ότι ο Ryan θα καλούσε τόσο κόσμο, δε θα τον είχα αφήσει να οργανώσει αυτός την λίστα των καλεσμένων. Ήθελα ένα μικρό party, όχι να ένα πάρτυ που είναι κοντά στο να μιμηθεί την ταινία project X. Ο Charles ευτυχώς θα κοιμηθεί μόνο για σήμερα σε ένα φίλο του που μένει λίγο πιο κάτω, οπότε δεν χρειάζεται να δικαιολογηθώ σε κανέναν ούτε να προσέχω την κάθε μου κίνηση.
Κατεβαίνω στον κάτω όροφο, αφού έχω σιγουρευτεί πως το δικό μου δωμάτιο και του Charles είναι κλειδωμένα. Το σαλόνι είναι γεμάτο με ανθρώπους που χορεύουν στο ρυθμό της μουσικής. Κάποιοι στέκονται στην άκρη και συζητάνε με την παρέα τους με ένα ποτό στο χέρι και άλλοι προσπαθούν να φλερτάρουν. Εντοπίζω τη Rachel στη μέση του πλήθους να χορεύει μαζί με τον Jake. H Chloe είναι λίγο πιο πέρα και χορεύει με μία φίλη της. Προσπερνάω ένα ζευγάρι που φιλιέται στις σκάλες και κατεβαίνω λίγο πιο κάτω για να μπορέσω να βρω τον Ryan. Τη στιγμή που το βλέμμα μου πέφτει πάνω στην πόρτα, εκείνη ανοίγει και εμφανίζεται ο Ryan μαζί με τον Louis. O Ryan χαμογελάει και o Louis χαιρετάει με ένα νεύμα ,έπειτα χάνεται μέσα στο πλήθος και αυτός. Τα χθεσινά λόγια του Louis επαναλαμβάνονται σαν κασέτα μέσα στο κεφάλι μου, αλλά τα διώχνω από το μυαλό μου καθώς πλησιάζω τον Ryan.
"Great Party,eh?"
O Ryan περήφανος χαμογελάει πλατιά και σταυρώνει τα χέρια του κάτω από τις μασχάλες του.
"I didn't know you would invite so many people!" φωνάζω για να ακουστώ πάνω από τη μουσική
"Oh,relax! It's awesome! Everyone will be talking about it next week. This is official,babe! You're a Hall Cross student!"
Ο Ryan περνάει το χέρι του στους ώμους μου και με φέρνει κοντά του. Εγώ γελάω και εκείνος μου κλείνει το μάτι.
"What are you drinking?" φωνάζει στο αυτί μου και εγώ απομακρύνομαι ,γιατί ακούστηκε πολύ δυνατά.
"Nothing"
"What?! Be right back!"
Ο Ryan φεύγει προς την κουζίνα και εγώ μένω μόνη,αλλά όχι για πολύ. Την ώρα που επιστρέφει ο Ryan κρατάει κάποια σφηνάκια στα χέρια του. Την ίδια στιγμή καταφτάνει η Rachel με τον Jake, η Chloe μαζί με τη φίλη της, ο Louis μαζί με την υπόλοιπη παρέα,Stan και Mike. Ο Ryan μοιράζει σε όλους τα σφηνάκια και το τελευταίο το δίνει σε εμένα. Όλοι μαζί φέρνουμε τα σφηνάκια στη μέση και ο Mike κάνει μία πρόποση.
"To party, to friendship, to friends with benefits" σε αυτό το σημείο κοιτάει τον Jake και τη Rachel "to hate and lust" κοιτάει το Louis και ύστερα εμένα "to unlimited fun and sex" υψώνει το σφηνοπότηρο και οι υπόλοιποι κάνουμε το ίδιο "to us!" φωνάζει και όλοι πίνουμε το σφηνάκι μας.
Το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Louis την ώρα που καταπίνω το υγρό που καίει το λαιμό μου. Ο Louis με κοιτάει έντονα την ώρα που πίνει το δικό του σφηνάκι και μετά χάνεται πάλι μέσα στο πλήθος. Ο Ryan φέρνει και άλλα σφηνάκια και για λίγη ώρα απλά στεκόμαστε και πίνουμε. Όταν έχω ζαλιστεί αρκετά,αλλά όχι τόσο που να θέλω να κάνω εμετό, η Rachel παίρνει το χέρι μου και με τραβάει στην πίστα. Εκεί αρχίζουμε να χορεύουμε σύμφωνα με τον ρυθμό της μουσικής και να τραγουδάμε τους στίχους των τραγουδιών. Σύντομα έρχεται η Chloe και αργότερα ο Jake με τον Ryan. Χορεύουμε όλοι μαζί ,γελάμε και περνάμε καλά. Έτσι όπως ξετυλίγομαι από την αγκαλιά του Ryan, το μάτι μου πιάνει τον Louis να στέκεται στον τοίχο κάτω από τις σκάλες και να μας κοιτάει πίνοντας λίγο-λίγο από το ποτό του. Το πρώτο μου ένστικτο είναι να τον αγνοήσω,αλλά το δεύτερο μου λέει πως πρέπει να τον πλησίασω.
Αποφασίζω να κυλήσω με το δεύτερο ένστικτο και έτσι αφήνω τον Ryan για τον Louis. Tον πλησιάζω και όπως περπατάω προς εκείνον , σκοντάφτω,αλλά ευτυχώς δεν πέφτω. Σηκώνοντας το κεφάλι μου βλέπω τον Louis να είναι σκυμμένος έτοιμος για να με πιάσει. Όταν βλέπει πως δε χρειάζομαι βοήθεια,ακουμπάει την πλάτη του πίσω στον τοίχο και πίνει μία γουλιά από το κόκκινο ποτήρι του γελώντας.
"Don't be mean!" του φωνάζω γελώντας καθώς ακουμπάω την πλάτη μου και εγώ στον τοίχο.
"You're wasted!" μου φωνάζει πίσω και εγώ κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου
"Not wasted enough to make out with you!"
Τα μάτια του Louis αστράφτουν για ένα δευτερόλεπτο ,αλλά τα χάνω ,όταν τα κατεβάζει στο πάτωμα.
"Why don't you dance?" τον ρωτάω σκύβοντας προς το αυτί του
"Will you dance with me?" με ρωτάει αυτή τη φορά σκύβοντας εκείνος προς εμένα
Για ένα δευτερόλεπτο η καρδιά μου χτυπάει τρεις φορές πιο γρήγορα ,όταν η φωνή του «ακουμπάει» το αυτί μου.
"Well, I am wasted enough to dance with you!" του λέω γελώντας ,προσπαθώντας να διώξω το περίεργο συναίσθημα που απλώνεται σε όλο μου το στήθος.
Ο Louis πίνει μία τελευταία γουλιά από το ποτήρι του και το αφήνει σε ένα σκαλί. Χωρίς να σκεφτώ την κίνηση, παίρνω το χέρι του στο δικό μου και τον οδηγώ προς τους φίλους μας. Μόλις περικυκλονόμαστε από ανθρώπους,αρχίζω να χορεύω. Ο Louis όμως παραμένει ακίνητος. Φέρνω το ΄σώμα μου κοντά του και αρχίζω να χορεύω μαζί του. Σε λίγο αρχίζει να χορεύει και αυτός. Η μουσική δυναμώνει όλο και πιο πολύ και ο ρυθμός άλλοτε γίνεται κατάλληλος για πιο αισθησιακές κινήσεις και άλλοτε για ξεφάντωμα. Όπως και να έχει , όλα τα τραγούδια τα χορεύω με τον Louis. Λίγο αργότερα ο Ryan έρχεται μπροστά μου και αρχίζει να χορεύει. Με κοιτάει από πάνω ως κάτω και χαμογελάει. Έπειτα έρχεται πιο κοντά μου και τότε νιώθω τον Louis να απομακρύνεται. Την ίδια στιγμή γυρνάω και καθηλώνω την προσοχή μου στον Louis. Με μία απότομη κίνηση ο Louis φέρνει το σώμα μου κολλημένο στο δικό του. Η πλάτη μου στο στήθος του και το ένα του χέρι τυλιγμένο στον κορμό μου κρατώντας με σφιχτά. Η ανάσα του χτυπάει την ωμοπλάτη μου και για ένα δευτερόλεπτο νομίζω πως νιώθω τα χείλη του να χαϊδεύουν το λαιμό μου. Ασυναίσθητα αφήνω το κεφάλι μου να πέσει πίσω και να ακουμπήσει στον ώμο του. Ο Louis με σφίγγει πάνω του και αυτή τη φορά είμαι σίγουρη πως τα χείλη του ακούμπησαν τον λαιμό μου. Γυρνάω το κεφάλι μου προς το δικό του και το βλέμματά μας συναντιόνται κατευθείαν. Το χέρι μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού του , σπρώχνει το πρόσωπό του προς το δικό μου. Αν και ο φωτισμός είναι χαμηλός,μπορώ να διακρίνω το μπλε τις ίριδάς του. Με το βλέμμα του ψάχνει επιβεβαίωση για την επόμενη κίνηση του. Δε ξέρω αν φταίει το αλκοόλ ή ότι βρίσκομαι σε μια αγκαλιά που με κάνει να νιώθω ασφαλής,αλλά νιώθω το σώμα μου ελαφρύ και όλες μου τις αισθήσεις να χαλαρώνουν. Η λογική έχει κλειδωθεί σε ένα κουτί στο πίσω μέρος του μυαλού μου και τώρα μόνο το συναίσθημα οδηγεί το μυαλό και το σώμα.
Με τα δάχτυλά μου τραβάω ελάχιστα τις ρίζες των μαλλιών του Louis και εκείνος σκύβει περισσότερο, έτσι που τα χείλη μας βρίσκονται ένα χιλιοστό μακριά. Προσπαθώ να ακούσω τη μουσική,αλλά στο μόνο που μπορώ να συγκεντρωθώ είναι το έντονο βλέμμα του και την ενέργεια που βγάζουν τα σώματά μας. Τη στιγμή που κλείνω τα μάτια μου και είμαι έτοιμη να ενώσω τα χείλη μας, κάποιος πέφτει πάνω μας με αποτέλεσμα εγώ και ο Louis να παραπατήσουμε. Ο Louis με πιάνει τελευταία στιγμή και έτσι δε πέφτω.
Κοιτάω να δω ποιος ήταν αυτός που έπεσε πάνω μου και βλέπω τον Jake να δίνει μπουνιά σε ένα παιδί που δεν αναγνωρίζω. Το άγνωστο αγόρι ανταποδίδει και τώρα η μύτη του Jake τρέχει μύτη. Ο Louis σιγουρεύεται πως είμαι εντάξει και μπαίνει και αυτός στον καυγά. Ο Ryan τον ακολουθεί και μαζί τραβάνε τον Jake για να τον απομακρύνουν. Ο άλλος βρίσκει την ευκαιρία και κλωτσάει τον Jake. Εκείνος καταφέρνει να ξεφύγει από το κράτημα των αγοριών και τρέχει προς τον άλλον, τον φτύνει στο πρόσωπό και έπειτα του δίνει μία δυνατή μπουνιά στη μύτη. Ο άλλος χάνει την ισορροπία του και πέφτει πίσω στο τραπεζάκι. Ακούγονται γυαλιά να σπάνε και ένα βογκητό από το πέσιμο του ξένου αγοριού. Τρέχω προς το τραπεζάκι και βλέπω τη λάμπα σπασμένη στα δυο και μία κορνίζα διαλυμένη σε χίλια κομμάτια. Την γυρνάω και βλέπω μία οικογενειακή φωτογραφία. Η δική μου οικογένεια. Οι δικοί μου γονείς.
"Everyone get the fuck out !" φωνάζω και η μουσική σταματάει.
Ο Jake κατεβάζει το χέρι του από τον αέρα που ήταν ετοιμο να δώσει μία ακόμη μπουνιά στον άγνωστο.
"Right now! The party is over!" φωνάζω πιο εξαγριωμένη αυτή τη φορά.
Οι ψίθυροι αρχίζουν να γίνονται όλο και περισσότεροι,αλλά δε με ενδιαφέρει. Θέλω να φύγουν όλοι και να μείνω μόνη μου. Χωρίς να κοιτάξω κανέναν, πάω στην κουζίνα και κάθομαι πάνω στο island. Σιγά-σιγά η κουζίνα αδειάζει και καταλήγω μόνη με τη φωτογραφία των γονιών μου στο χέρι. Δίπλα μου είναι ένα ανοιγμένο μπουκάλι. Δε σκέφτομαι,απλά φέρνω το μπουκάλι στα χείλη μου και κατεβάζω ότι έχει μείνει. Τζιν. Καταπίνω τη τελευταία γουλιά με δυσκολία , προσπαθώντας να μην κάνω εμετό.
Προσπαθώ να εστιάσω και μόλις τα καταφέρνω, βλέπω το χαμόγελο της μαμάς μου. Ο μπαμπάς μου την κρατάει αγκαλιά και λίγο πιο πέρα είμαι εγώ με τον Charles. Τα δάκρυα αρχίζουν σιωπηλά να κυλάνε στο πρόσωπό μου και να πέφτουν στα πόδια μου. Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και όταν τα ανοίξω να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Και την Τρίτη να είναι οι γονείς μου αυτοί που γυρίζουν από το ταξίδι. Θέλω να ακούσω τα κλειδιά του μπαμπά μου στην πόρτα και τη φωνή της μαμάς μου να φωνάζει το όνομά μου. Θέλω να ακούσω το γέλιο της μαμάς μου και να δω το μπαμπά μου να την κοιτάει σαν να είναι η μοναδική γυναίκα πάνω στη γη. Θέλω την Παρασκευή να γυρίσω σπίτι και ο μπαμπάς μου να μου φωνάξει επειδή ήμουν έξω ως αργά. Θέλω να ξυπνήσω και να δω τον Charles να παίζει μπάλα με το μπαμπά μου στην αυλή. Θέλω να μαλώσω με τον Charles,μετά να του ζητήσω συγγνώμη και να δω τη μαμά μου να χαμογελάει ,γιατί της άρεσε να μας βλέπει αγαπημένους.
Όταν σηκώνω το κεφάλι μου , τα πάντα γυρίζουν. Ο νεροχύτης βρίσκεται στο ταβάνι, και το ταβάνι γέρνει προς τα δεξιά. Eύχομαι να έχουν φύγει όλοι. Κατεβαίνοντας από το island, η φωτογραφία πέφτει στο πάτωμα. Προσπαθώ να εστιάσω,αλλά νιώθω πως αν σκύψω θα κάνω εμετό. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μία μορφή να με πλησίαζει. Όταν φτάνει αρκετά κοντά,διακρίνω το πρόσωπο του Louis. Έπειτα νιώθω τα χέρια του να τυλίγουν τον κορμό μου. Το προσωπό μου βρίσκεται χωμένο ανάμεσα από το λαιμό του και τον ώμο του. Τα χέρια μου τραβάνε την μπλούζα του και τον φέρνουν πιο κοντά. Παρόλο που είμαι ζαλισμένη , η μυρωδιά του φέρνει μία ακόμη ζάλη,αλλά ευχάριστη. Ίσως και να με ηρεμεί. Ο Louis με κρατάει σφιχτά και εγώ αφήνω τα δάκρυα για μία ακόμη φορά να φύγουν.
Όταν ανοίγω ξανά τα μάτια μου βρίσκομαι στο δωμάτιό μου. Τα πάντα είναι σκοτεινά και το μόνο φως που υπάρχει είναι αυτό που μπαίνει από την πορτα του διαδρόμου που είναι ανοιχτή. Μία φιγούρα είναι έτοιμη να βγει από το δωμάτιο και δε χρειάζεται να σηκωθώ για να δω ποιος είναι. Προσπαθώ να γυρίσω,αλλά ζαλίζομαι πολύ. Βγάζω ένα γκρινιάρικο μουγκρητό και ο Louis σταματάει στην πόρτα. Περπατάει προς το μέρος μου και κάθεται στο κρεβάτι μου. Μετά από λίγο κάνει την κίνηση να σηκωθεί,αλλά τον σταματάω.
"Can you stay?" ψιθυρίζω μη μπορώντας να μιλήσω με πιο δυνατή φωνή. Νιώθω το λαιμό μου ερεθισμένο. Μάλλον έκλαιγα πιο έντονα από όσο νόμιζα.
"Are you wasted enough to have me in your bed?" με ρωτάει προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Συγχρόνως έρχεται από την άλλη μεριά και ξαπλώνει δίπλα μου.
"Probably,yeah" του απαντάω και εκείνος βγάζει ένα μικρό γέλιο
"I'm wasted enough too to stay" ψιθυρίζει πίσω "And I'm wasted enough to want to hold you" με αυτά του τα λόγια έρχεται κοντά μου και τα χέρια του με τυλίγουν, όπως και η μυρωδιά του. Ξαπλώνω πάνω στον ώμο του , το πηγούνι μου στο στήθος του. Τα δάχτυλά μου παίζουν με τη μπλούζα του πάνω από τον οφαλό του.
"I miss them" ψιθυρίζω στο σκοτάδι και για απάντηση παίρνω ένα φιλί στο μέτωπο.
"It's okay" ψιθυρίζει μετά από λίγο
"No.It's not okay" του απαντώ με τρεμάμενη φωνή. Η όρασή μου θολώνει πάλι. Το τζιν ακόμα καίει το λαιμό μου.
"It will be. You will be okay,Christine"
Με αυτά του τα λόγια ,έκλεισα τα μάτια μου και με μία τελευταία δόση της μυρωδίας του αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά του...