They don't know about us (L.T.)

Chapter 49 - Back for you

  Christine's Pov

Η πρώτη σκέψη μου μόλις ανοίγω τα μάτια είναι η απάντηση του Louis στο τελευταίο μήνυμά μου. Ψυχρή και κρύα σαν να μην του έστειλα ένα μήνυμα που έλεγε ό,τι χρειαζότανε να ακούσει. Και ήταν η αλήθεια,είναι η αλήθεια. Δεν θέλω τον Jack. Θέλω τον Louis. Σπατάλησα πολύ χρόνο μακριά του και δεν σκοπεύω να συνεχίσω να κρύβομαι άλλο πίσω από τους φόβους μου. Ο θάνατος των γονιών μου αποτέλεσε αρκετό καιρό μία καλή δικαιολογία όμως πρέπει να αρχίζω να ζω και να αποκτήσω τη ζωή που θα ήθελαν οι γονείς μου να έχω.
Η ώρα είναι ακόμη 10 και αποφασίζω να χουζουρέψω για λίγο ακόμη. Αν και ο ήλιος μπαίνει μέσα στο δωμάτιο από τις ανοιχτές κουρτίνες δεν με ενοχλεί. Ακόμη και το συμπαν φαίνεται να δουλεύει μαζί μου. Σήμερα θα είναι μια ωραία μέρα. Θα τελείωσω με τον Jack και θα μπορέσω να είμαι με τον Louis. Θα λύσω το θέμα με την κοπέλα,γιατί αρνούμαι να πιστέψω πως χθες βρέθηκε με άλλη και όλα θα είναι καλά. Θα γυρίσουμε σπίτι μαζί και το πρωί θα ξυπνήσω στην αγκαλιά του. Αύριο τέτοια ώρα ο Louis θα έχει τα χέρια του γύρω μου και θα μου φιλάει γλυκά τον ώμο για να ξυπνήσω. Εγώ θα αρνούμαι να ανοίξω τα μάτια μου και εκείνος θα γελάει. Θα είναι μια ωραία μέρα σήμερα και αύριο. Θα πάνε όλα καλά.
Λίγο πριν το μεσημέρι σηκώνομαι από το κρεβάτι παραξενεμένη από την τόση ησυχία. Ως τώρα ο αδερφός μου θα έπρεπε να έχει έρθει τουλάχιστον τέσσερις φορές να δει αν έχω ξυπνήσει,αν θα κάνω κάτι, αν θα φάμε εδώ ή έξω και γενικώς να γκρινιάξει για κάτι. Η πόρτα του είναι κλειστή και όταν την ανοίγω βρίσκω το δωμάτιο άδειο. Κοιταώ τριγύρω μήπως έχει αφήσει κάποιο σημείωμα,όμως μόλις δεν βρίσκω κανένα χαρτάκι αρχίζω να ανησυχώ. Κατεβαίνοντας τις σκάλες ευτυχώς ακούω τη φωνή του και ανακουφίζομαι. Είμαι έτοιμη να πατήσω τις φωνές όταν βλέπω πως δεν είναι μόνος του.
"Good morning Christie!"
Ο αδερφός μου γυρνάει για ένα δευτερόλεπτο μόνο για να με κοιτάξει και επικεντρώνει ξανά την προσοχή του στο παιχνίδι που παίζει μαζί με τον φίλο του.
"Good morning Charlie" του απαντάω με το υποκοριστικό που μισεί για αντίποινα.
"Hey"
Τα μάτια του αγοριού με καρφώνουν κι αμέσως σχηματίζεται άθελά μου ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
"Hi"
Εκείνος σηκώνεται από το καναπέ αφήνοντας τον αδερφό μου να συνεχίσει το παιχνίδι μόνος του. Περπατάμε προς την κουζίνα αμίλητοι σαν να υπάρχει ένας δυσάρεστος ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα που μας εμποδίζει από το να είμαστε ο εαυτός μας.
"About yesterday..."
Περιμένω να με διακόψει , να μου πει πως δεν πειράζει και καταλαβαίνει, όμως αντίθετα στέκεται λίγο πιο πέρα και με κοιτάει επίμονα περιμένοντας να απολογηθώ. Τώρα καταλαβαίνω πόσο έχει θυμώσει,πόσο έχει στεναχωρηθεί,πόσο έχει ανησυχήσει πως θα με χάσει. Υπό άλλες συνθήκες θα με είχε αρπάξει και θα με είχε φιλήσει. Θα με κρατούσε και θα με φιλούσε. Δεν θα με άφηνε να μιλήσω. Θα μου έλεγε πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω τίποτα. Όμως σήμερα χρειάζεται και φταίω εγώ γι αυτό.
"Look..I'm sorry. I'm truly sorry and I know that it doesn't mean anything 'till I break up with Jack but I am truly sorry that I've stringed you along and I'm sorry I made you question my feelings for you and I'm sorry you had to see me being with another guy but the truth is Ι wanna be with you and I don't know if I'm late for us but I just wanna be with you and I told him that I wanna talk to him. If you had just waited you would have heard it and you would have stayed and we would have been together yesterday night and you wouldn't be with some other girl and we would be okay but I can't blame you because it's clearly my fault. I just..I'm gonna fix it today. I'm gonna break up with him and I'm gonna be with you and I don't care if our friends find out and I don't care 'bout them questioning our relationship because I only care about you believing in me and believing me when I say that I want you and .. I'm just sorry"
Τελειώνοντας τον μονόλογό μου αντικρίζω έναν χαμογελαστό Louis με λαμπερά μπλε μάτια να με κοιτάνε σαν να είμαι το χριστουγεννιάτικό του δώρο. Ξαφνικά νιώθω περίεργα με όλα τα λόγια που μόλις άφησα να φύγουν από το στόμα μου. Κατεβάζω το βλέμμα μου στο πάτωμα νιώθοντας σχεδόν άσχημα που ο Louis τοση ώρα δεν έχει μιλήσει.
"Look up"
Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και σε λίγο στο οπτικό μου πεδιό εμφανίζονται τα παπούτσια του.
"Look up"
"No..you will make fun of me"
"Christine..Look at me"
Με το χέρι του αγκαλιάζει το μάγουλό μου δίνοντας μία μικρή ώθηση στο κεφάλι μου για να ανέβει προς το πάνω και να τον κοιτάξω. Παίρνω μία ανάσα και κλείνω τα μάτια μου για να τα ανοίξω στα δικά του.
"I would never make fun of you,love"
"You have"
"Well,it's true.." μου λέει γελώντας και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω στον ήχο του γέλιου του. "But I would never make fun of you about this"
"I'm sorry,Louis"
"I know,love"
"It's not too late, is it?" τον ρωτάω γεμάτη ανησυχία. Ξέρω πως δεν θα έπρεπε να ανησυχώ,αλλά ένα μικρό κομμάτι μου φοβάται πως θα μου πει ότι χθες το βράδυ το πέρασε με μία άλλη και πως τον έχασα όσο κι αν προσπάθησα.
"I'm here, aren't I?"
Ο Louis σκύβει για να με φιλήσει με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του που κάνει και εμένα να χαμογελάσω. Τα χείλη του ακουμπάνε τα δικά μου και επιτέλους νιώθω ότι μπορώ να αναπνεύσω.
"Guys- oh!wey! sorry!"
O Charles στέκεται στην είσοδο της κουζίνας με τα χέρια του στα μάτια πιέζοντας τα σαν να φοβάται πως θα ανοίξουν ξαφνικά και θα δει κάτι που δεν πρέπει.
"We are descent. You can open your eyes" του λέω γελώντας
"Gross" απαντάει γρήγορα κοιτώντας και τους δυο μας
"Yah right"
"What's up, lad?" ρωτάει ο Louis περνώντας το χέρι του γύρω από τη μεσή μου για να με φέρει κοντά του
"I was wondering if you ever gonna come back and finish the game we started"
"Uhm.."
"Yeah,sure. I'll make breakfast for me and I'll come watch you"
Απομακρύνομαι για να ανοίξω το ψυγείο. Ψάχνω το γάλα ανάμεσα στα διάφορα τρόφιμα μα δεν το βρίσκω. Τελείωσε;
"Are you sure?" ψιθυρίζει ο Louis στο αυτί μου
"Yeah, I'm fine" του δίνω ένα πεταχτό φιλί και βγάζω το γάλα από το ψυγείο. "Did you breakfast?"
"Yes with Charles"
"Okay"
"Christine?"
"Yes?"
"Τhe girl you talked with on the phone yesterday?"
"What..what about her?"
"She's just a friend"
"All right"
"Yeah?"
"Yeah"
Απαντάω χαμογελώντας δειχνοντας του πως τον εμπιστεύομαι. Αν μου λέει πως ήταν απλά μία φίλη ήταν απλώς μία φίλη και τίποτα παραπάνω. Θα ήθελα να μάθω παραπάνω,αλλά δεν θέλω να τον ρωτήσω αυτή τη στιγμή γιατί θα νομίσει πως έχω αμφιβολίες.
Αφού φτιάξω το πρωινό μου πηγαίνω στο σαλόνι και καθόμαι μαζί με τα δύο αγόρια. Ο αδερφός μου έχει κλέψει αρκετές φορές τη μπάλα από τον Louis κι έχει καταφέρει να σκοράρει. Ο Louis μουρμουράει βρισιές χωρίς όμως να έχει θυμώσει πραγματικά. Ευτυχώς βάζει και εκείνος γκολ και το σκορ εξισορροπείται. Η αγωνία στο πρόσωπο του αδερφού μου αν θα νικήσει είναι φανερή και έτσι αποφασίζω να βοηθήσω όπως μπορώ την κατάσταση.
Σηκώνομαι από τον καναπέ που καθόμουν μόνη μου και πηγαίνω στο δικό τους. Κάθομαι δίπλα στον Louis και βάζω τα πόδια μου πάνω στα δικά του. Εκείνος όμως συνεχίζει να είναι επικεντρωμένος στο παιχνίδι. Έτσι αποφασίζω να πάρω πιο δραστικά μετρά. Σηκώνομαι και τεντώνομαι λίγο παραπέρα σηκώνοντας ελάχιστα τη μπλούζα μου ,αρκετά για να φανεί η μέση μου. Ξέρω πολύ καλά πως ο Louis αυτή τη στιγμή κοιτάει το γυμνό μέρος του δέρματός μου. Περνάω μπροστά από την τηλεόραση και σκύβω δίπλα στο σύνθετο ψάχνοντας δήθεν κάτι. Όταν δεν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον αρκετά , τεντώνομαι ξανά και γυρνάω το κεφάλι μου προς εκείνους. Ο Louis με κοιτάει με ένα πονηρό χαμόγελο , το οποίο εξαφανίζεται όταν ο αδερφός μου βάζει γκολ.
"Fuck yeah!"
"Hey! Wow. Watch your language!" φωνάζω στον αδερφό μου
"I won!"
"You did" απαντάει ο Louis γελώντας και κοιτώντας με
"I won!"
"Yes,Charles, you won"
"Muahahahah" ο αδερφός μου κάνει ένα αποτυχημένο χαιρέκακο γέλιο και εγώ με τον Louis γελάμε με την παιδιάστικη συμπεριφορά του.
Λίγο αργότερα ο αδερφός μου εξαφανίζεται στο δωμάτιο και εγώ μένω στο σαλόνι με τον Louis. Το χέρι του έχει μπει κάτω από τη μπλούζα μου και τα δάχτυλά του χαιδεύουν την κοιλιά μου.
"I saw what you did earlier"
"What did I do?"
"You know exactly what you did" φιλάει τον ώμο μου και το λαιμό μου.
"Nah-ah" κουνάω το κεφάλι μου χαμογελώντας πονηρά
"I wouldn't have lost if you hadnt distract me"
"I did no such thing!"
"No?"
Το πρόσωπό του είναι κοντά στο δικό μου. Έχω ξαπλώσει πίσω και το κορμί του βρίσκεται από πάνω μου. Με κοιτάει γεμάτος χαρά και νιώθω ευτυχισμένη. Αυτόν. Μόνο αυτόν θέλω.
"No"
Τα χείλη μου σέρνονται πάνω στα δικά του,αλλά δε τα αφήνω να τα ακουμπήσουν πλήρως. Ο Louis προσπαθεί να με φιλήσει ξανά,όμως απομακρύνομαι. Έρχεται ακόμη πιο κοντά πιέζοντας το σώμα του πάνω στο δικό μου. Τον φιλάω πριν προλάβει να κάνει αυτός κάποια κίνηση και αυτός δεν χάνει χρόνο για να κάνει πιο έντονο το φιλί μας. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Louis είναι ο πρώτος που απομακρύνεται για να μπορέσει να αναπνεύσει. Ξαπλώνει δίπλα μου και εγώ γυρνάω για να μπορώ να τον κοιτάω. Στην στροφή όμως γλιστράω και παρα λίγο να πέσω στο πάτωμα.
"Come here you clumsy girl"
O Louis με σώζει και με τραβάει προς εκείνον. Είμαστε στριμωγμένα,αλλά δεν ενοχλεί κανέναν από τους δυο μας. Αρκεί να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον.
"What time am I picking you up tonight?"
"I..I think it'd be best if Rachel picked me up. You know, it won't be nice to show up with you and break up with Jack after that. I don't want him -"
"Okay"
"Don't get mad. I just don't want to give him a reason to hate me. I already feel terrible for cheating on him"
"You went out twice and he was an asshole most times"
"Yeah but typically I was his girl"
"You were my girl though so I'm the one you were cheating on"
"I did not!"
"You kissed him"
"They were hardly kisses"
"Can we fucking not talk about the fact you have kissed him?"
O Louis πλέον εκνευρισμένος με σφίγγει ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά του δηλώνοντας πως είμαι δική του.
"Sorry"
"Stop saying that" λέει ακόμη πιο δυνατά
"Sorry" απαντάω πίσω γελώντας και ευτυχώς γελάει πίσω.
"You're so annoying" ψιθυρίζει πριν με φιλήσει και σύρει το σώμα του για να βρεθώ από πάνω του..