Το πρωί αφού σηκώθηκα και ντύθηκα κατέβηκα κάτω για πρωινό. Η χθεσινή μέρα ήταν το ίδιο με τις προηγούμενες. Σήμερα ο Αχιλλεας δεν θα έρθει σχολείο αλλά δεν εχω σκοπό να κρύβομαι σημερα. Δεν θέλω. Τον φοβάμαι αλλα δεν μπορώ να μένω άλλο εκεί μέσα. Εξάλλου έχω την Ελπίδα να με κάνει να ξεχνιέμαι με τις βόλτες της γύρω απο το σχολείο, στο μεγάλο προαύλιο.
Πέρασα την σιδερένια πόρτα κοιτάζοντας γύρω μου εξεταστικα ψάχνοντας τον. Δεν τον εχω βρει, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ήρθα πολύ νωρίς αλλά δεν με νοιάζει.
Αφού κάναμε 3 γύρους το σχολείο με την Ελπίδα αποφασίσαμε να κάτσουμε σε ένα πεζούλι. Ήταν πολύ όμορφη σημερα και μπορώ να πω πως χθες μου διάλεξε παρα πολύ ωραία ρούχα για να αγοράσω, είχαμε φαει τέσσερεις ώρες μόνο για ψώνια στο εμπορικό. Ήταν πολύ χαρούμενη σήμερα γιατί είναι Πέμπτη και θα ήταν αύριο Παρασκευή αλλά εγώ είχα πολυ κακό προαίσθημα δεν ξέρω γιατί.
...
Επιτέλους έχει φτάσει το τελευταίο και μεγάλο διάλειμμα, μας ενημέρωσαν πως αυτήν την ώρα θα κάνουν συνέλευση άρα είχαμε μία ώρα και παραπάνω στην διάθεση μας με την Ελπίδα για να μιλάμε.
Ο Αχιλλεας δεν με έχει πειράξει ακόμη, αν και ξαφνιαστηκα που ηρθε, ούτε ένα θυμωμένο βλέμμα. Στεναχωριεμαι γιατί έστω πριν ασχολιόταν μαζί μου έστω και με τον λάθος τρόπο. Το μόνο πράγμα που έκανε σήμερα ήταν να με κοιτάξει στα μάτια την ώρα του δεύτερου διαλείμματος που καθόταν μόνος. Η Ελπίδα δεν θυμάμαι να μου είπε πως χτύπησε και στο μάτι, υπήρχε μια μαύρη τεραστια ουλή κάτω απο το δεξί του μάτι. Αρχίζω να φοβάμαι πολυ για το τι γίνεται με αυτόν και τους δικούς του.
Οσο σκεφτόμουν χωρίς να το καταλάβω έφτασα πίσω σε ένα μέρος του σχολείου που κάποτε κάπνιζαν αλλά τώρα κάθονται αλλού, οι τοίχοι είναι πολύ όμορφα ζωγραφισμενοι και εγώ εκατσα σε ενα παγκάκι εκεί. Ήρθε ο Δημητρης και εκατσε δίπλα μου. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας εδώ πίσω.
"Τι λεει;" με ρωτάει χαλαρός.
"Όλα ενταξει. Εσύ;"
"Καλά"
"Ωραία"
Δεν ξαναμιλήσε μετα απο αυτό. Έπαιζε με την άκρη της μπλούζας μου πιάνοντας μόνο το ύφασμα και το χαιδευε.
"Είσαι πολύ όμορφη σήμερα"
"Αμ...σε ευχαριστώ" απομακρυνθηκα λίγο, γιατί ενιωσα αβολα με την κίνηση του.
Με πλησίασε σιγα σιγά και υπήρχε πολύ λίγη απόσταση μεταξύ μας, θέλω να πω είναι κούκλος αλλά είναι πολύ νωρίς για να τον φιλησω ή κάτι τέτοιο. Τον γνώρισα πριν λίγες μέρες. Και σιγα μην με θέλει.
"Κοίτα Δημητρη συγγνώμη αλλά δεν θέλω, είναι κάπως νωρίς;!" τραβήχτηκα. Το χέρι του ήταν ακομα στην μπλούζα μου και εγώ το κοιτούσα επίμονα.
"Έλα τώρα μωρό μου" με ξανά πλησίασε βάζοντας τα χέρια του κάτω απο την μπλούζα αυτήν την φορά πιάνοντας την μέση μου με τα κρύα δάχτυλα του.
"Δεν θέλω είπα!" φωναζα πλέον, σπρώχνοντας τον.
Νευριασε.
Νευριασε παρά πολυ.
Πλέον το χέρι του βρισκόταν στον λαιμό μου.
"Ακου να δεις κακομαθημενο. Όχι ότι μαρεσεις απλά τέτοιο στήθος λίγες έχουν στην ηλικία σου και ήθελα να σε κάνω δική μου μόνο και μόνο για αυτό. Είσαι πολυ χοντρή για να ασχοληθω με την πάρτυ σου οπότε εμένα δεν θα μου το παιζεις δύσκολη. Και χάρη σου κάνω πατσαβουρα!"
Ενα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο δεξί μου μάγουλο. Είναι πάρα πολύ δυνατός. Το χερι του πλέον είχε φτάσει ξανά στην άκρη της καινούργιας μου μπλουζας και την έσκισε στα δύο κάνοντας το στήθος μου να φανεί. Έχω όντως μεγάλο και ωραίο στήθος, σαν την μαμά μου, αλλά που να ήξερα.
Άρχισε να πειραζει το στήθος μου και τα δάκρυά μου γίνονταν όλο και πιο έντονα. Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και με διαπέρασε ενας κρύος αέρας χωρίς να με ακουμπάει τίποτα. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Δημητρη αναίσθητο και τον Αχιλλεα να με κοιτάει με τα ορθανοιχτα κατασκοτεινα του μάτια απο πάνω μέχρι κάτω.
"Τι σου έκανε;" ήρθε προς το μέρος μου.
"Φύγε. Μην με πλησιάζεις δεν θέλω κανένας να με ακουμπάει" του φωναξα κλαίγοντας.
"Σε παρακαλώ."
Με πλησίασε και εγώ ήμουν πλέον κάτω και αγκαλιαζα τα γόνατά μου κλαίγοντας. Με έπιασε απο το χέρι σηκώνοντας με και με έβαλε στην αγκαλιά του. Ήταν η πρώτη φορά που τον μύριζα χωρίς να με χτυπάει. Μύριζε υπέροχα. Είναι υπέροχος. Έκλαιγα ακόμα πιο πολύ στο στερνο του και είχε βάλει το χέρι του στο κεφάλι μου και με φιλούσε εκεί. Τι έχει πάθει;
"Πραγματικά συγγνώμη γιαυτο που είδες πρέπει να φύγω" κουμπωσα την μαύρη μου ζακέτα και έφυγα απο εκεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μπορούσα. Τον άκουσα να με φωνάζει αλλά δεν γύρισα. Απλά δεν γίνεται μετά απο τόσο καιρό να θέλει να με προστατέψει. Δεν θέλει το ξέρω οτι δεν θέλει απλά πληγώθηκε ο εγωισμός του που με έδειρε και κάποιος άλλος εκτός απο αυτόν. Αυτό είναι όλο.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Δεν περιμενατε κατι τέτοιο Ε; Ε; Ε;
Έμπνευση: X Embassadors - Unsteady
Jaymes Young - What is love
(Νταξει κλάμα και τα δύο)
#Killenay
☺🔫
YOU ARE READING
Actually
Teen FictionΠολλές φορές πιστεύουμε στο τέλειο, στο ακατόρθωτο, στο ψεύτικο ή μπορεί και στο αληθινό. Δεν ψάξαμε είναι η αλήθεια για να δούμε εάν είναι αληθινό. Ούτε η Νικολέτα νοιαστηκε. Ούτε ο Αχιλλεας. Αλλά αυτό έγινε στην αρχή. Μετά τι ακολουθεί; πόσο ξύλο...
