Actually

Επίλογος

"Ηρέμησε μωρό μου εγώ είμαι εδώ. Είμαι εδώ δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Γιατί; γιατί ρε μάτια μου πληγωνεις έτσι τον εαυτό σου;" την εσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου και εκλαιγε πιο πολύ. Σαν να χρειαζόταν αυτήν την αγκαλιά. Σαν να μην την είχε ξανα αγκαλιασει κανείς έτσι κάνει. Και να τώρα που κάθομαι και κλαίω μαζί της σε ένα πάτωμα με αίματα.

"Δεν με θέλω, δεν θέλω άλλο την ζωή μου. Βοήθησε σε με πάρε με από εδώ δεν με αντέχω, δεν αντέχω αυτό που έχω μέσα μου, βοήθεια..." ειπε ανάμεσα στους λιγμους της και η καρδιά μου ήταν σαν να έσπασε στα δύο με τα λόγια της, γιατί ξέρω πλέον ότι δεν μπορώ να την βοηθήσω, ούτε να την κάνω να παλέψει με τον εαυτό της, φοβαμαι ότι δεν θα τα καταφέρει, είναι τόσο αδύναμη και απροστατευτη.

...

"Έλενα σε παρακαλώ σταμάτα να κλαις και εσύ!" Είπα στην Έλενα η οποία εκλαιγε έξω από την πόρτα που είχαν την Νικολέτα. Δυστυχώς έχασε πολύ αίμα και την φεραμε εδώ, και το γεγονός του ότι δεν έτρωγε δεν βοηθάει την κατάσταση καθόλου.

"Πως; πως να μην κλαίω; σε συγχωρουσα Αχιλλέα, γιατί ήξερα ότι καταβαθος την αγαπούσες, σε θυμόμουν πως την προσεχες όταν ήσασταν πιο μικροί. Και τώρα; τώρα σε χρειάζεται και εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το παιδί μου τρελενεται και εγώ δεν μπορώ να το βοηθήσω, δεν μπορεί κανενας! Τι θα κάνει αγόρι μου; τι θα παθει; δεν θα το αντέξει..." συνέχισε και αυτήν την φορά έκλαιγα και εγώ.

"Ηρέμησε σε παρακαλώ..." πήγα να συνεχίσω αλλά βγηκε ένας γιατρός και μας πλησίασε.

"Είστε οι συγγενείς της;"

"Μάλιστα" είπε με τρεμαμενη φωνή η Έλενα.

"Η Νικολέτα είναι εντάξει. Απλά πρέπει να πάει σπίτι της, στον αγαπημένο της χώρο. Καλό θα ήταν να την πάτε εκεί..."

Συμφωνήσαμε όλοι όσοι βρισκομασταν εκεί και την πήγαμε στο δωμάτιο της -που πλέον ήταν άδειο με τόσα αντικείμενα που είχε σπάσει- και την βάλαμε στο κρεβάτι της. Δεν μιλούσε, απλά κοιτούσε, δεν έκανε τίποτα, δεν κουνιοταν...δεν έκανε τίποτα. Με πονάει να την βλέπω έτσι.

...

5 μέρες αργότερα

Μπήκα στο δωμάτιο της και την πλησίασα. Ήταν ακόμα έτσι αλλά δεχόταν να της μιλάμε και να γνεφει θετικά ή αρνητικά εάν θέλει κάτι.

"Νικολετα μου, θέλεις να πάμε κάπου;"

Αμέσως τα μάτια της ελαμψαν -όσο μπορούσαν- και εγνεψε αμέσως και γρήγορα.