Actually

Chapter 42

Οπτική γωνία Αχιλλεα: (μια εβδομάδα αργότερα (Σάββατο))

Τα δυνατά χτυπηματα της πόρτας του δωματίου με έκανε να σηκωθω με νεύρα και να πάω να ανοίξω. Ποιος είναι βραδυατικα γαμωτο; κοιτάω την ώρα, 4 το ξημέρωμα. Ακούω γέλια πίσω από την πορτα και τρομαζω λίγο. Την ανοίξω και βλέπω την Νικολετα σε μαύρα χάλια να γελάει δείχνοντας με με τον δείκτη της.

"Τέσσερις πήγε, σου είπα πάλι φύγε!" Φωναζει ενώ μπαίνει μέσα με τα τακουνια στο χέρι. Μου δίνει ένα πεταχτο φιλί, προχωράει και πάει να πέσει αλλά την προλαβαίνω και την παίρνω αγκαλιά.

"Αυτό υποτίθεται είναι το χαλαρό ποτάκι που θα πηγαινες με την Ζωη;" της λέω με νεύρα.

"Σσσσσσσσς! Μην φωνάζεις! Θα τους ξυπνησεις!" Λεει φωνάζοντας.

Την αφήνω στο κρεβάτι της και παω να ξαπλωσω στο δικό μου αλλά την βλέπω να κουνιεται πολύ άβολα και να μην ηρεμει.

"Γιατί ήπιες τόσο καρδούλα μου;" της είπα ενώ έψαχνα τις πιτζάμες της στην ντουλάπα της.

"Αχ τι ωραίο αυτό το τελευταίο, να το λες πιο συχνά" είπε χαμογελώντας αλλά παρέμενε με κλειστά μάτια. Χαμογελασα και αφησα τις πιτζάμες στα πόδια της.

"Μπορείς να ξεντυθεις και να αλλάξεις μόνη σου; δεν πρόκειται να κοιμηθείς άνετα με αυτό το φόρεμα, και τέλος πάντων γιατί το έβαλες; έχει κρύο έξω και φαίνονται τα ποδια σου!" Λεω και προσπαθώ να την σηκωσω για να καθησει κανονικά.

"Ζηλεύουμε Αχιλλουκο;" λέει γελώντας. Την κοιταω χαμογελωντας και δεν απαντάω.

"Ε ζουρζουμπιλινακι μου;" λέει γελώντας πιο πολύ και με αγκαλιαζει. Εκτός του ότι η Νικολετα δεν θα με έλεγε ποτέ έτσι, δεν θα τραγουδούσε ούτε ελληνικά. Είναι κομμάτια ρε γαμωτο, τι θα την κάνω;

"Νικολετα, κοίτα με λίγο" λέω ήρεμα.

Με κοιτάει και τα ματια της λαμπουν από το ποτό. Χαμογελαει αχνα.

"Ηρεμησε, χαλαρωσε..." με ακούει και κλίνει τα μάτια της.

"Σηκω να αλλάξεις τώρα για να μπορέσεις να κοιμηθείς." Λεω και παω να φυγω αλλά οι φωνές τις με διακόπτουν.

"Που παααααααας;" με ρωταει. "Κάτσε εδώ, μην με αφήνεις και εσύ." Λεει και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα από το δικό της.

Σηκώνεται ζαλισμενη και αρχίζει να λύνει τα μαλλια της κάνοντας τα να φουντωνουν ελάχιστα και να ακουμπάνε την μέση της ελαφρα. Εξαιτίας των φώτων δεν την βλέπω και πολύ καθαρά, καλυτερα κιόλας. Βγάζει το φόρεμα της μουρμουριζοντας ακόμα διαφορά ελληνικά χιτακια. Φοράει τις πιτζάμες σε χρόνο μηδέν και πέφτει με φορα στο κρεβάτι. Μετά ησυχία. Ένα όμορφο γαλήνιο πρόσωπο να κοιμαται.