ΜΕΡΙΑ ΑΧΙΛΛΕΑ
Τι στο καλό είναι αυτό που βλέπω μπροστά μου; Γαμωτο ήξερα οτι κάτι παιζόταν στο λύκειο μαζί τους αλλά δεν ήξερα οτι κρατάει και φωτογραφίες ο ηλίθιος πατέρας μου.
Παίρνω τις φωτογραφίες στα χέρια μου και κατεβαίνω κάτω να μιλήσω στην μαμά μου για αυτό.
Την βρίσκω καθισμένη στην κουζίνα να καθαριζει φασολάκια και χαμηλή μουσική της αρεσκιας της να παίζει στο ράδιο πιο δίπλα.
"Μαμά τι στο καλό είναι αυτά;" ρωταω και πετάω τις φωτογραφίες στο τραπέζι.
Το πρόσωπό της χλομιαζει και εγώ την κοιτάζω απορημένος.
"Που τις βρήκες αυτές καρδιά μου;" ρωτάει γλυκά. Τόσο γλυκιά πάντα...
"Ήθελα τα χαρτιά μου για να πάω στο δημαρχείο για τις πανελλήνιες να κανονισω κάποια πράγματα και βρήκα αυτό αντί για τα χαρτιά μου" σταυρωνω τα χέρια μου.
"Εεμ να πάω να σου φέρω τότε τα χαρτιά σου..." σηκώνεται.
"Μην αποφεύγεις την συζήτηση"
"Εντάξει... Κοίτα, απλά ήταν πολύ καλοί φίλοι στο λύκειο αυτό είναι ολο. Και θα ήταν περίεργο να τις βάλουμε στις οικογενειακές φωτογραφίες μας, οπότε τις έκρυψε εκεί..."
"Μαμά... Πρέπει να σου πω κάτι..." το αποφάσισα. Θα της πω ότι έχω δει και μαθει. Δεν γίνεται να ζει αλλο στην άγνοια νομίζοντας πως έχει τον πιο καλό και αθώο αντρουλη του κόσμου. Στην φωτογραφία είναι η σημερινή γκομενα του και είναι στα νιάτα τους. Και φυσικά ξέρω ποια είναι...
"Έχει σχέση με αυτό;" ρωτάει και κάθεται και αφού καθησα απέναντι της ξεκίνησα.
"Τα τελευταία χρόνια άκουγα τον μπαμπά σε πολύ περίεργα τηλεφωνήματα και είχα ψιλιαστει πολλά... Μια μέρα πριν μπω στην σχολή πέτυχα τον άντρα σου σε ένα στενό παραδίπλα να έχει ερωτικό καυγαδακι με την κοπελιά εδώ, και η Νικολετα τους είδε και τους άκουσε αλλά δεν ξερει ποια ήταν, θα φρικαρει εάν μάθει" λέω και ξεφυσαω πιάνοντας τα λεπτά χέρια της στα μεγάλα χέρια μου.
"Ξέρεις... Το είχα καταλάβει... Απλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό... Δεν γινεται να τα έχουμε όλα στην ζωή και το ξέρω οτι δεν με αγαπάει... Και επίσης επειδή ξερω πως είναι να βρίσκεσαι σε άγνοια θέλω να σου πω να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου... Μπορει να μάθεις πολλά που θα σε φρικαρουν! Και μην κολλησεις με την Νικολετα σε ικετεύω... Όχι μέχρι να το πω... Είναι πάρα πολύ καλό παιδί και πανεμορφη πραγματικά θα ήθελα να είστε μαζί επειδή φαίνεται όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον... Αλλά ψυχή μου.. Δεν πρέπει.. Στο λύκειο όταν είμασταν όλοι μαζί... Ξέρεις.. Ήταν η Ελενα, ο συγχωρεμενος ο Δημητρης, ο Νικος, εγώ, η Ντινα και ο Στεφανος."
YOU ARE READING
Actually
Teen FictionΠολλές φορές πιστεύουμε στο τέλειο, στο ακατόρθωτο, στο ψεύτικο ή μπορεί και στο αληθινό. Δεν ψάξαμε είναι η αλήθεια για να δούμε εάν είναι αληθινό. Ούτε η Νικολέτα νοιαστηκε. Ούτε ο Αχιλλεας. Αλλά αυτό έγινε στην αρχή. Μετά τι ακολουθεί; πόσο ξύλο...