Actually

Chapter 13

Πάω να ανοιξω την πόρτα και κοιταω την ώρα, 6 και 32. Στην ώρα του.

"Έφερα και 2 σαλάτες του σεφ" ξεφωνησε με χαμόγελο.

"Γιατί; Ξέρω οτι έχουμε μισή ωρα ακόμα αλλά νομίζω δεν είναι καλή ιδέα να φάμε πριν την προπόνηση..."

"1ον δεν έχουμε μάθημα και ο κόουτς είπε να σε ενημερωσω, 2ον αν δεν με θέλεις, φεύγω"

"Τι; Οχι! Ούτε καν! Πέρνα μέσα!"

"Ωραίο σπίτι εε" κοίταξε τριγύρω και άρχισε να παίζει με ενα διακοσμητικό ελεφαντάκι ξύλινο απο το Ντουμπαι, όταν είχε πάει ο μπαμπάς. Ήταν το αγαπημένο του, και μου κανει μεγάλη εντύπωση που ήταν το πρώτο πράγμα που παρατήρησε. Είναι γλυκό γαμωτο.

"Ευχαριστώ, εγώ το διακόσμησα." πετάγεται η μαμά μου απο την κουζίνα.

"Αα, εεε...γειά σας κυρία Ελενα.."

"1ον δεν είμαστε και πολλές, στον ενικό παρακαλώ, και 2ον τι κυρία μωρε; Τι θέλεις; Να με κάνεις να νιώθω καμιά ντίβα 40αρα που της χαλάει το λιφτιγκ κάθε φορά που θυμάται την ηλικια της;"

"Χαχαχαχαχαχα συγγνώμη, έχετ-εχεις δίκαιο." είπε ο Αχιλλεας και ήρθε πιο κοντά μας.

"Αχ έλα εδώ αγόρι μου, μου ελειψες τόσο πολύ, εγώ τα ξέρω όλα, θέλω να μου μιλάς για οτι και αν έχεις, εγω είμαι εδώ για εσένα και την μητέρα σου, και για οτι έγινε, όλα μέλι γάλα, δεν κρατώ κακία, καταλαβαίνω τι συμβαίνει." τον αγκάλιασε.

"Δεν μου λες, δεν είχες πει πως σπουδασες δικηγόρος; Στα δικαστήρια θυμάμαι βοηθούσες τον δικό σας"

"Ναι αγόρι μου, 3 μεταπτυχιακά έχω, στους τοίχους βεβαιως βεβαιως." χαμογέλασε η μαμά μου.

"Μάλλον θα μας φανείς χρήσιμη..."

"Πολύ ευχαρίστως να βοηθήσω!"

"Πολύ ωραία..."

"Λοιπόν παιδιά εγώ φεύγω, οτι θέλετε έχει στο ψυγείο, εχει στα ντουλάπια διάφορα, χυμούς ξέρεις που έχει Νικη"

"Δεν χρειαζόμαστε τίποτα! Έφερα σαλάτες του σεφ." πετάγεται ο Αχιλλεας χαρούμενος.

"Ααααα πολύ ωραία, λοιπον καλή διασκέδαση πάω στην δουλειά, θα έρθω κατα τις 3 επειδή μετά την δουλειά θα πάω στην Κατερινα και θα βγούμε, να προσέχετε, φεύγω!"

"Γειαααα" είπαμε και οι δύο.

"Λοιπόν τι θα κάνουμε;"

"Κοίτα θα σου έλεγα να δούμε Bing Bang Theory αλλά σιγά μην σ'αρεσει οπότε να δούμε καμιά ταινία;"