"Ε όχι!" σταυρώνει τα χέρια του.
"Δεν είναι ωραιο ε;" κοιταζομαι στον καθρέφτη.
"Εχει αρχίσει ο αγώνας, ασε με να πάω, σε παρακαλώ" έπεσε στα γόνατα κάνοντας ψεύτικη λυπημένη φάτσα.
"Α-α-α! Ρωτησες τι θα μπορούσες να κάνεις για να μου φτιάξεις την διάθεση. Θα κάτσεις εδώ και τον αγώνα θα τον δεις μετά στο ίντερνετ!" φωνάζω και ξεφυσαω.
"Ρε Νικολετα!"
"Αχιλλεα είπα!"
"Καλά" έκατσε ξανά στο καναπεδακι και με περιμενε να βάλω το επόμενο συνολακι.
"Παρεμπιπτόντως το προηγούμενο ήταν πολύ καλό" είπε και κάθησε δίπλα στο δοκιμαστηριο κάτω στο πάτωμα. Ειναι τούβλο.
"Ναι ε; Εγώ νομίζω αυτο κάτι κάνει" λεω και ανοιγω την κουρτίνα. Κοιτάει λιγάκι και μετά ξαναγυρνάει με γουρλωμενα μάτια ενώ σηκώνεται όρθιος και με κοιτάει απο πάνω μέχρι κάτω. Είμαι σίγουρη οτι δεν του άρεσε το μαύρο αυτό φόρεμα, μου άρεσε ρε γαμωτο επειδή είναι ανοιχτό στην μέση και απο εκει κατω και μετά πάει κρουαζε και ειναι χαριτωμένο.
"Εμα πια! Και αυτο χάλια;" ρωτάω και κάνω σβούρα κοιτώντας τις κάλτσες μου με ανανάδες αυτήν την φορά.
"Ε-εμ κ-καλο είναι" λέει ανασηκωνοντας τους ώμους. Πάλι τραυλίζει γαμωτο;
"Μάλιστα... Κατάλαβα... Δεν θα πάρω κατι.. Ετοιμάζομαι και πάμε να φύγουμε να δεις τον αγώνα." λέω και μπαίνω μέσα για να αλλάξω. Μου έχει σπάσει τα νεύρα. Δικη του ιδεα ήταν να έρθουμε εδω! Τώρα τι;
"Εε-εμ οκ." λέει ξανα τραυλιστα.
Μετά απο δύο λεπτά βγαινω και πηγαινω προς αυτόν ο οποίος στεκόταν δίπλα στις κούκλες της βιτρίνας και μου έκανε νόημα να πάω στο αμάξι. Ναι, ωραία τώρα δεν μου μιλάει κιόλας. Ακολουθώ τις 'διαταγες' του και πάω να κάτσω στο αυτοκίνητο. Μετα απο δύο λεπτά τρομαζω ακούγοντας τον να κλείνει το πορτ μπαγκαζ. Έρχεται και κάθεται δίπλα μου νευρικά και βάζει το κλειδί στην μιζα. Με κοιτάει επίμονα λες και περιμένει να πω κατι μετά αυτήν την συμπεριφορά.
"Τι με κοιτάς;" ρωτάω και περνώ τις τούφες που έπεφταν στο πρόσωπο μου, πίσω απο το αυτι.
"Γιατί έχεις νεύρα;" ρωτάει.
"Εσύ εχεις νεύρα! Εξάλλου εσυ ήθελες να έρθουμε εδώ! Αφού τόσο πολύ σημαντικός είναι ο αγώνας, πάνε να τον δεις τι να πω! Μια κουβέντα είπα!"
YOU ARE READING
Actually
Teen FictionΠολλές φορές πιστεύουμε στο τέλειο, στο ακατόρθωτο, στο ψεύτικο ή μπορεί και στο αληθινό. Δεν ψάξαμε είναι η αλήθεια για να δούμε εάν είναι αληθινό. Ούτε η Νικολέτα νοιαστηκε. Ούτε ο Αχιλλεας. Αλλά αυτό έγινε στην αρχή. Μετά τι ακολουθεί; πόσο ξύλο...
