Actually

Chapter 8

Κάνει kick box αυτός; Τι αλλο θα δώ! Και ναι είναι μπροστά μου αυτην την στιγμή ο Αχιλλεας και κάνει βάρη. Ενταξει δεν είναι και τόσο άσχημο θέαμα ειδικά με το αμανικο που φορ...ΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΘΕ.

Εγω τώρα ας πούμε πρεπει να γραφτω εδώ που είναι και αυτός; Δεν θα μπορώ να συγκεντρωθω και δεν θα αποδιδω.

"Μικρή μήπως αλλαξες γνώμη;" είπε ο Αρης και έδειξε προς τον Αχιλλεα.

"Όχι εντάξει, ολα καλά; με έγραψε η μαμά;"

"Όχι πάμε πρώτα να σε δει ο θείος Σταυρος να σε ζυγίσει και τέτοια"

Τον ακολούθησα και πήγα προς τον θείο μου που με περίμενε.

"Λοιπόν μποξ ή κικ μποξ;" είπε ο θείος.

Αφού σκέφτηκα οτι ο Αχιλλεας έκανε κικ μποξ εγώ ας κάνω μποξ καλύτερα.

"Μποξ" είπα.

"Κοίτα δεν θέλω να θυμώσεις αλλά καλό θα ήταν το κικ μποξ για εσένα, επειδή γυμναζεις και τα πόδια σου, το μποξ είναι κυρίως χέρια. Θα σε γράψω κικ μποξ νομίζω μου έχεις εμπιστοσύνη έτσι;"

ΟΧΙ ΡΕ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΡΕΕΕ ΟΧΙΙΙ.

"Εμμ ναι, αφού ειναι καλύτερο"

Όχι ότι σε χαλάει ιδιαίτερα.

Δεν σου μίλησα εσένα.

"Ωραία, θα αρχίσεις με το αντρικό εκεί που διδάσκω γιατί πιο πριν είναι πολύ μικρα και πιστεύω πρέπει να αρχίσουμε πολύ δυναμικά, τι λες;"

"Ναι εντάξει"

"Πάμε να σε ζυγισω τώρα"

"Μπορεί να μην γινει αυτο;"

"Ελα τώρα Νικολετα δεν θα γίνει κάτι θα είμαστε μόνοι"

"Ωχου καλά!"

Πήγαμε στο γραφειο του και εβγαλε μια ζυγαριά. Ανεβηκα πάνω και......όπως το φαντάστηκα.

Ναι τουλάχιστον έχασα 2 κιλά.

"Λοιπόν δεν φαινεσαι για τόσα άλλα εντάξει έχεις βαρύ σκελετο και είναι λογικό. Μην φοβάσαι καθόλου θα πάνε όλα καλά. Μπορείς να φύγεις"

"Εντάξει, τα λέμε"

"Αύριο στις 8 να είσαι εδώ"

"Εντάξει"

Βγήκα απο το γραφείο και αφού άνοιξα την πόρτα να φύγω, κοιταξα για λίγο γύρω μου και τον είδα να με κοιτάει με βλέμμα απορίας. Με πλησιάζει και βγάζει τα γάντια του. Δεν φανταζομουν ο σκληρός τύπος με τα σκοτεινά ματάκια να εχει τέτοιο σώμα. Εχει δύναμη όμως, το ξέρω απο τότε που με χτυπούσε. Το φαντάστηκα οτι θα πήγαινε πολεμικές τέχνες.