Actually

Chapter 14

Ένιωσα περίεργα και άνοιξα τα μάτια μου για να δω τι με ενοχλεί. Ανοίγω σιγά σιγα τα μάτια μου και βλέπω μπροστά μου τον Αχιλλεα να κάθεται και να με κοιτάει, είχε ένα βλέμμα, σαν να περιμένει κάτι.

"Καλημέρα" χαμογελάει.

"Γεια" χαζμουριθηκα.

"Είσαι έτοιμη για την πρωινή προπόνηση;"

"Είναι Σαββατο;"

"Ναι"

"Κατσε εδώ να ετοιμαστω και θα φύγουμε" τον διαβεβαίωσα.

Μετά απο 10 λεπτά ήμουν έτοιμη. Πήρα τον σακο μου και κλειδιά και φύγαμε. Ομολογώ πως δεν έχω ξανανέβει σε χιλιαρα, αλλά ήταν καταπληκτικα! Ενιωθα ελεύθερη, χτυπούσε ο αέρας και ήταν υπέροχα. Άσχετα το γεγονός οτι τον αγκαλιαζα, δεν ήθελα να τελειώσει ο δρόμος.

Κατεβαίνουμε απο την μηχανή και μπαίνουμε στην σχολή.

"Στον ύπνο σας;" ακούγεται ο κόουτς.

"Νωρίς είναι;" ρωτάω παιχνιδιάρικα.

"Ε, αρκετά. Καθηστε. Να βάλω καφέ;"

"Αν είναι εύκολο" είπε.

Καθησαμε και ήπιαμε τους καφέδες ενώ περιμέναμε τους υπόλοιπους για να ξεκινήσουμε.

Παρατήρησα ένα αγορι, με καστανοξανθα μαλλιά και μπλε μάτια να βαραει έναν σακο λίγα μέτρα μακριά μου. Μετα απο κάθε μπουνιά και κλοτσιά γυρνούσε σε εμένα και με κοιτούσε στα μάτια με ένα λοξό χαμόγελο. Ήταν πολύ φουσκωμένος, όχι υπερβολικα αλλά ήταν αρκετά γυμνασμενος, λογικό.

"Τι γίνεται;" κάθεται ο Αχιλλεας δίπλα μου.

"Όλα εντάξει. Ο τύπος πως λέγεται;" έδειξα το όμορφο αγόρι απέναντι μου.

"Γιατί ρωτάς;" σήκωσε το φρύδι.

"Έτσι απλά" σταύρωσα τα χέρια και τα πόδια και τον κοίταξα πιο έντονα ενώ ο Αχιλλεας σηκώθηκε και έφυγε.

Αφού κάναμε όλη την προπόνηση και τελειώσαμε, μπήκα στα αποδυτήρια για να κάνω ενα ντούς και να ντυθω. Τελειωσα και έβαλα το βυσσινί μου αθλητικό σορτσάκι και ενα μαύρο τοπ. Τα μαλλιά μου αν και βρεγμένα ήταν ωραία, έβαλα την γνωστή μαύρη ζακέτα μου, που είναι και λίγο μεγαλύτερη. Έβαλα την κουκούλα, τα χρωματιστά Superstar μου και τα ακουστικά φυσικά. Πήρα τον σάκο και βγήκα έξω και έπεσα σε κάτι πολύ σκληρό.

"Πρόσεχε που πας!" φώναξα και πήγα να φύγω ενώ το χέρι με σταμάτησε.

Μου έβγαλε σιγά σιγά την κουκούλα και ήταν αυτός. Απο κοντά έχει πιο ωραία μάτια.