Άρχισα να τρέχω οσο πιο γρήγορα μπορούσα για να προλάβω την πρώτη ώρα και απο πίσω ο Αχιλλεας να με ακολουθεί και αυτός τρέχοντας.
Φτάνουμε στην μεγάλη καγκελοπορτα την ώρα που έκλεινε και ευτυχώς προλάβαμε να μπούμε.
Τρεχαμε σαν τα τρελά αφού μας κοίταξαν και γέλασαν οι κοπέλες του κυλικειου. Κοιτάμε και ξανακοιταμε το καινούργιο πρόγραμμα και ανεβαίνουμε στον 3ο όροφο να βρούμε την τάξη που έχουμε μαζί.
Έχουν οργανώσει ένα πράγμα σαν βιωματικες δράσεις και βάζουν τα παιδιά της δευτερας με της τρίτης όλα μαζί 5 ώρες την εβδομάδα και φέτος μαλλον θα οργανώσουμε κάποιο μπαζαρ ή φεστιβάλ δεν μας εχουν διευκρινισει. Βέβαια αυτό με συμφέρει γιατι τον έχω και μέσα στην τάξη έστω για μια ώρα κάθε μέρα και κάνουμε βλακείες.
"Γαμωτο μπήκανε!" φωνάζω και ακουμπάω το σώμα μου στον τοίχο.
"Ελα δεν είναι τίποτα απλά θα χτυπήσουμε, μην κοιτας τριγύρω μόνο.." με τράβηξε απότομα απο το χέρι και χτύπησε ήρεμα την πόρτα.
Μπαίνουμε μέσα και κοιτάνε όλοι επίμονα ανάμεσα μας, κοιτάζω και εγώ και βλέπω πως δεν μου εχει αφήσει το χέρι. Το παίρνω κοκκινισμενη και καθομαστε στις πίσω θέσεις για να μιλήσουμε μιας που είναι τεράστια αίθουσα και είναι όλα τα τμήματα της τρίτης και της δευτερας.
"Είσαι ηλίθιος;!" τον ρωταω και ξαπλωνω πάνω στο θρανίο δραματικά.
"Γιατι; Είδες πως κοιτούσαν; Πλάκα είχαν!" λέει γελώντας.
"Ναι αλλά ντρεπομαι"
"Ντρεπεσαι για εμένα;" σηκωνει το φρύδι.
"Όχι δεν ντρέπομαι για εσένα, ντρεπομαι που με έπιασες απο το χέρι και μας είδε τα 2/3 του σχολείου και στο διάλειμμα θα το εχει μάθει ολο το σχολειο!" κουνάω τα χέρια.
"Ωραία και; Σε νοιάζει τόσο τι θα πούνε οι άλλοι;" σταυρώνει τα χέρια.
"Μάλλον, δεν ξέρω..."
Με κοιτάει γελώντας και γράφει στο θρανίο διάφορα.
...
Περπαταω για να γυρίσω σπίτι και να πάω προπόνηση. Η ηλιόλουστη μέρα μου ανακουφίζει όλο το σώμα και με κάνει να νιώθω σαν να έχουμε Άνοιξη. Ο κρύος χειμώνας που περνάμε αυτήν την περίοδο, δεν βοηθαει καθόλου στο κέφι και στην συγκέντρωση. Θέλεις να κοιμάσαι, να διαβάζεις κάποιο μυθιστόρημα δίπλα στο τζάκι, να κοιτάς την βροχή απο το παράθυρο... Δεν ειναι για βόλτες ή για παραλία.
YOU ARE READING
Actually
Teen FictionΠολλές φορές πιστεύουμε στο τέλειο, στο ακατόρθωτο, στο ψεύτικο ή μπορεί και στο αληθινό. Δεν ψάξαμε είναι η αλήθεια για να δούμε εάν είναι αληθινό. Ούτε η Νικολέτα νοιαστηκε. Ούτε ο Αχιλλεας. Αλλά αυτό έγινε στην αρχή. Μετά τι ακολουθεί; πόσο ξύλο...