Actually

Chapter 43 (Ημέρα Δίκης 1)

Παιδιά ενημερώνω πως δεν έχω καμία εμπειρία σε σχέση με τα δικαστήρια οπότε συγγνώμη για τυχόν λάθη και παρεμβολες ή δημιουργία νόμων οι οποίοι δεν υπάρχουν. Θα γράψω την  διαδικασία σε λογικά πλαισια με βάση ότι εχω δει στην τηλεόραση και έχω ακούσει από γνωστούς. Καλή ανάγνωση!

Ξύπνησα πρωί πρωί από την υπερενταση και καθόμουν στην κουζίνα βλέποντας τι έχω να διαβάσω για αύριο. Την γλίτωσα για σήμερα με το διαγωνισμα αλλά αύριο δεν την γλιτώνω. Γιατί πρέπει να υπάρχει η Άλγεβρα θυμιστε μου;

Πίνω μια γουλιά από το ζεστό μου τσάι και ακουω τον Αχιλλεα να κάθεται απέναντι μου.

"Καλημέρα"

"Καλημέρα, που είναι ο κόσμος;" ρωτάει.

"Η μαμά σου πήγε να πάρει ψωμί και η δική μου έχει ξυπνήσει και βαφεται."

"Τι διαβαζεις;"

"Άλγεβρα, γράφω αύριο διαγωνισμα."

"Είμαι καλός στα μαθηματικά εάν θέλεις βοήθεια πες μου"

"Αληθεια;"

"Ναι μην βλέπεις που στα υπόλοιπα είμαι στον πάτο στα μαθηματικά από πάντα ήμουν καλός"

"Το απόγευμα τότε θέλω να με βοηθησεις, πάω να ετοιμαστω και εγώ."

"Ναι και εγώ."

Ανεβηκα τα σκαλιά και μπηκα στο σκοτεινό μου δωμάτιο. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου αρέσει το γκρι στους τοίχους και τα κλειστά πατζουρια. Μην μιλήσω για τις μαύρες από δαντελα κουρτινες.

Άνοιξα την ντουλάπα μου και πήρα το αγαπημένο μου ανοιχτό τζιν και το φόρεσα. Έβαλα και ένα σκούρο πουκαμισο από πάνω και πήρα το δερματινο και τα Oxford μου και κατέβηκα κάτω. Μάζεψα σε έναν ελαφρύ κότσο τα μαλλια μου αφήνοντας τις κοντες τουφες να πέφτουν μπροστά.

Είδα τον Αχιλλεα να κάθεται με ένα μαύρο τζιν και ένα άσπρο πουκάμισο και φυσικά από κάτω τα σταρακια του, μην χάσει να δείξει πόσο διαφορετικός είναι. Δεν το λέω ειρωνικά, απλά πάντα φροντίζει να έχει το ίδιο στυλ και εάν δεν είναι τέτοιου τύπου τα ρούχα, θα βάλει τα σταρακια ή τα βανς του για να δείχνει αλλιώς. Μου αρέσει.

Κρατάει μια κούπα και κοιτάει το τηλέφωνο του συγκεντρωμενος.

"Δεν ηρθε η μαμά μου ακόμα;" ρωτησε.

"Όχι. Τι διαβαζεις;"

"Την διαδικασία και όλα αυτά, μην ξεχαστω και κάνω καμιά βλακεία.."