Actually

Chapter 6

**Το όνομα του Αλεξη ξαναεγινε Αχιλλεας, συγνώμη για όλα, απλά στα κεφάλαια που γράφω αντί για Αλεξης γράφω Αχιλλεας ε και δεν γίνεται, δεθηκα με τον Αχιλλεα. Ελπίζω να σας αρεσει**

Θέλω τόσο πολύ να του φωναξω και να αρχίσω να τον βρίζω όσο λύνει την απαίσια εξίσωση στον πίνακα.

Φυσικά άλλαξε θέση σήμερα το πρωί. Δεν μου μιλάει καν. Και καλά κάνει δεν ξέρω αν θα καταλήξει καλά εάν μου απευθύνει τον λόγο.

Ο Αχιλλεας στα διαλείμματα κάθεται μόνος του στο παγκάκι που καθόμουν με τον Δημητρη. Τον είδα εκεί οταν περπατούσα σε όλα τα διαλειμματα και έκανα γύρους με την Ζωή. Απλά καθόταν εκεί και άκουγε μουσική. Μόνος. Τον ξέρει ολο το σχολείο και έχει μια τεράστια παρέα και απλά κάθεται εκεί μόνος του.

Οι ώρες περασαν υπερβολικά πολυ γρήγορα και επιτέλους ήρθε η ώρα να πάω σπίτι μου να ηρεμήσω όλο το σαββατοκύριακο και να μην βγω έξω. Απλά κάτω απο την αγαπημένη μου κουβέρτα στη ηρεμία μου, εφοσον λείπουν σχεδόν πάντα ο Αρης και η μαμά μου.

Μπήκα μέσα και την είδα να σερβίρει φαγητό ενώ φορούσε την μπλούζα της δουλειάς της και ένα απλό τζιν. Δουλεύει σε μια εταιρία καλλυντικών ως MakeUp Artist και βάφει όλες τις πελατισσες που θέλουν να δοκιμάσουν οποιοδήποτε καλλυντικο. Αυτό φυσικά την κάνει να είναι συνέχεια βαμμένη τέλεια με μια αλογοουρά και να έχουμε σπίτι υπερβολικα πολλα καλλυντικά και όλα επαγγελματικα και πανάκριβα. Το λατρεύω που την βλέπω να αγαπάει τόσο την δουλειά της.

"Καλως το κορίτσι μου το όμορφο"

"Γεια σου μαμαααα!" την αγκάλιασα.

"Τι κάνεις;"

"Εμ όλα καλά"

"Ελπίζω να μην σε ξανάενόχλησε σήμερα ο μαλακας"

"Όχι άλλαξε θέση κιόλας"

"Πάντως πολύ γλυκό εκ μέρους του Αχιλλεα να σε σώσει ε; Εγώ το βρήκα πολύ καλό. Και που ξέρεις μπορεί να θέλει να τα βρείτε!"

"Ναι αλλά γιατί να με εδερνε τόσο καιρό τώρα; Γιατί τώρα και οχι πριν καιρό; Έπρεπε να με χτυπαει καθημερινά για να καταλάβει πως θα μπορούσαμε όντως εμείς οι δύο να είμαστε φίλοι;!"

"Ηρέμησε. Απλώς μια σκέψη έκανα. Απλά κάθησε να φας το φαγητό σου"

"Ξέρεις σκεφτομουν κάτι"

"Πες μου"

"Θέλω να αρχίσω μποξ."

Της επεσε το πιρούνι στο πιάτο και με κοίταξε με ορθανοιχτα μάτια. Το περίμενα.

"Εμ, φυσικά να σε γράψω κάπου, απλά πως σου ήρθε; Θέλω να πω τόσα χρόνια ποτέ δεν έκανες κάποιο άθλημα και τώρα έτσι απλά σου ήρθε;"

"Όχι μαμά. Είναι πολύ ωραίο και θέλω να μάθω να αποκταω δύναμη, ώστε να μην με ξαναχτυπησουν, το πήρα απόφαση θα μάθω να δίνω ξύλο και θα πληρώσουν! Είναι επίσης και μια τέλεια ευκαιρία να χάσω τα περιττά κιλά κάνοντας κάτι που μου αρέσει. Τι λες;"

Όντως το πιστεύω αυτό. Θελω να μάθω να χτυπάω σωστά ώστε να μην ξανασυμβεί κάτι όπως το χθεσινο.

"Κανένα πρόβλημα! Χαίρομαι πολύ που το πήρες απόφαση. Θα πάρω τηλέφωνο τώρα κιόλας τον θείο σου να σε γράψει στην δική του σχολή"

"Χμ, ωραία"

Αυτήν την στιγμή νιώθω υπέροχα. Ειναι απλά κάτι που με κανει όχι απλως να αλλάξω σελίδα, αλλά να καψω και όλο το βιβλίο. Είμαι έτοιμη για αυτό και θα το αντεξω. Θα μάθω αυτό που θέλω και θα πάρω εκδίκηση για οτι μου έχουν κάνει.

...

"Και γιατί δεν μου είπες να σου μάθω εγώ κινήσεις;;"

"Ελα τώρα ρε Αρη, αλλο η παλη άλλο το μποξ, καλύτερα στον θείο Σταυρο, ειναι σχολή και θα μάθω σωστά και σιγα σιγά"

"Αι ρε, εμένα μου έμαθε παλη ο μεγάλος μας ο ξάδερφος ο Τάσος και μια χαρά έμαθα και πήγα μετά στην σχολή και ήξερα"

"Ναι, το πρόβλημα ειναι οτι εγώ θέλω μποξ δεν θέλω να φοράω κορμακι και να αγκαλιαζω τον αντίπαλο και να χορεύουμε ζειμπεκικο αγκαλιά!"

"Δεν το περίμενα αυτό απο εσένα" είπε υποτίθεται θιγμένος.

"Συγγνώμη μπρο αλλά αυτή είναι η γνώμη μου για την πυγμαχία. Ήθελα να ήξερα τα μαραφετια σας εκεί κάτω δες πονανε με το κορμακι;"

"Είναι όντως ενοχλητικό." αρχίσαμε πλέον να γελάμε και να χτυπαμε παλαμακια σαν τις φώκιες αλλά υγεία.

Τα γέλια μας διεκοψε το κουδούνι που χτύπησε δύο φορές και πήγα να ανοίξω.

Μπροστά μου είδα ενα μαύρο κουτί και απο πάνω ένα ασπρο χαρτί να λέει κάτι.

"Σκέφτηκα πως θα την χρειαζοσουν μετα απο ότι έγινε"

Τι στο καλό;

Ανοίγω το κουτί και βλέπω μέσα μια μπλούζα ίδια με αυτήν που μου έσκισε εκείνη την μερα ο Δημητρης διπλωμένη και καινούργια.

Θα τον σκοτωσω.

Είναι ο Δημητρης.

Μάλλον δεν πηρε το μύνημα τις προαλλες με το μπουκετο που του εχωσε ο Αχιλλεας και θέλει κιαλλο.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

#Killenay

☺🔫