Actually

Chapter 31

"Είσαι σίγουρα εντάξει αγόρι μου;" λέει η μαμά του Αχιλλεα και τον πλησιαζει να τον αγκαλιάσει για ακόμη μια φορά σήμερα.

Η μαμά είναι στην κουζίνα και μας ετοιμαζει μεσημεριανό και εμείς καθόμαστε στο σαλόνι και βλέπουμε μια ταινία.

"Ναι μαμά καλά είμαι!" λέει νευριασμενα ο Αχιλλεας.

Τώρα θα μου πείτε τι έγινε μετά το φιλί;

Σηκώθηκα όρθια απο την ντροπή μου και πήρα μια απο τις βαλιτσες του βοηθώντας τον να τις βάλουμε στις πίσω θέσεις του αυτοκινήτου. Σε όλη την διαδρομή μπορώ να πω οτι κρατιόταν να μην με σκοτώσει, κάθε φορά που ανοιγε συζήτηση εγώ κοιτούσα αλλού και απαντούσα μονοτονα και φυσικά έβαζα το ράδιο στο φουλ.

Με λίγα λόγια δεν το συζητησαμε ακόμα αυτό το θέμα.

"Ο Αρης που είναι;" ρωτάει ο Αχιλλεας και κάθεται καλύτερα στην θέση του.

"Τον πήρα τηλέφωνο αγόρι μου, θα έρθει να φάει... Να σου κάνει και παρέα" λέει η μαμά μου.

"Α εντάξει.." απαντάει.

"Αχιλλεα ποτέ θα πας να πάρεις τα γυαλιά;" ρωτάει με ένα παράξενο ύφος η μητέρα του.

"Οπα τι; Τι γυαλιά;" πετάγομαι.

"Κατσε στα αυγά σου εσύ! Μην ακούσεις γυαλιά, αμέσως! Θα πάω το απόγευμα ρε μαμά" λέει και μου κλίνει το στόμα και εγω παλευω να το πάρω. Είναι τόσο δυνατός γαμωτο και έχει τόσο μεγάλο χέρι.

"Καλά.." λέει η κυρια Φωτεινή και πάει στην κουζίνα με την μαμά μου.

Αφήνει το χέρι του απο το στόμα μου και κάθομαι και τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα.

"Πες μου οτι θα βάλεις γυαλιά!" φωνάζω και ξεφυσαει. Μα δεν καταλαβαίνω! Αυτό είναι τέλειο!

"Ναι, θέλεις να πάμε να πάρουμε μαζί σήμερα;" ρωτάει διστακτικά.

"Φυσικά και θέλω! Το ρωτάς;"

"Ωραία γιατί δεν έχω ιδέα τι γυαλιά να πάρω!" πέφτει στον καναπέ και το παίζει ντραμα κουιν.

"Θα σου διαλεξω τα καλύτερα!" φωνάζω και πηγαίνουμε στο τραπέζι για μεσημεριανό.
.............

"Μην βάζεις ζακέτα ρε! Έχει ζέστη έξω!" λέει και ανοίγει την πόρτα για να φύγουμε.

Γνέφω και αρχιζουμε να περπατάμε για το κοντινότερο μαγαζί με οπτικα. Όσο περπατουσαμε τον κορόιδευα και τον προειδοποιουσα για κάθε κολώνα που βλέπαμε, εντάξει δεν είναι τόσο γκαβος αλλά μαρεσει να τον πειραζω.