A Perfect Game (voltooid)

1. Ryan.

1
Een stralend blauwe hemel hing boven het groene grasveld van Yankee Stadium. De zwoele bries dreven overheerlijke voedselgeuren naar de talloze honkbalfans die eerst voor voldoende versnaperingen zorgden voor ze zich een weg naar hun zitplaatsen baanden. De mensen die al zaten zagen hoe de thuisploeg de nul hield en zich opmaakte voor hun eerste slagbeurt.

De hoefijzervormige arena was gevuld met ongeveer vijftigduizend enthousiaste fans, waarvan toch minstens veertigduizend ogen waren gericht op een lange en atletische man in sporttenue, die in afwachting van zijn slagbeurt zijn spieren aan het losmaken was door zijn knuppel heen en weer te zwaaien. Zoals zijn gewoonte was zakte hij door zijn knieën en leunde losjes op de knuppel voor een moment van concentratie. Diep ademhalend sloot hij zijn ogen en richtte zich op de taak die voor hem lag, maar hoe hard hij het ook probeerde, hij kon zijn hoofd er niet bijhouden. Er was iets dat zijn concentratie verstoorde en zijn ogen gleden naar de plaats waar zijn afleiding zich bevond.

Daar zat ze weer. De 'Boekenwurm'.

Bijna elke thuiswedstrijd was ze te vinden op haar plek achter de dug-out en hij was haar aanwezigheid gaan vrezen. De verstorende invloed die ze op hem had leek nu over te slaan op zijn spel en dat kon hij niet verkroppen. Daar kwam nog bij dat ze de helft van de tijd niet eens naar de wedstrijd zat te kijken. Zijn groene ogen flitsten kort langs de opdringerige boodschappen die alle aanwezigen op onsubtiele wijze lieten weten dat de 'dames' die ze omhoog hielden, beschikbaar waren. Haar ontnuchterende onverschilligheid was een verfrissende afwisseling van de aanhoudende adoratie van fanatieke fans.

De slanke gestalte met baseball petje was ook deze keer bezig met andere zaken dan honkbal. Vaak was hem opgevallen dat ze aan het telefoneren was of achter de laptop zat. Nu zat ze te lezen in een boek waarvan hij de titel niet kon onderscheiden. Hij had haar gedurende de wedstrijden regelmatig bestudeerd. Met haar donkere haar, lichte huid en een aantrekkelijk gezicht, had ze zijn aandacht vastgehouden. Hij kon de kleur van haar ogen niet onderscheiden, doordat deze vaak verscholen waren achter een zonnebril over verstopt onder het baseball petje. Elke keer als hij van het veld terug kwam of aan een slagbeurt toe was, gleed zijn blik af naar haar plaats op de tribune. Het was onderdeel geworden van zijn routine.

Hij zuchtte diep en realiseerde zich dat het oneerlijk was om al zijn frustraties op 'De Boekenwurm' te projecteren. De laatste dagen waren hectisch geweest. De journalisten waren nieuws aan het opgraven over zijn relatie met Melinda Walden. Melinda was een redelijk bekend model die tijdens een interview onfortuinlijke uitspraken had gedaan over haar collega modellen. De pers was als een bende hyena's op het verhaal gedoken. Er was een heen en weer van modder gooien ontstaan waar hij zich het liefst verre van hield. Zijn interesse in het model was door dit hele verhaal behoorlijk gekoeld en hij zag geen reden om haar publiekelijk te verdedigen. De jonge vrouw was een leeghoofd en zou haar eigen puinhoop op moeten ruimen.

Hij wist net zo goed als zij dat de relatie tussen hen van een kortdurende aard was. Hij was niet op zoek naar een permanente relatie. Melinda was meer dan bereid gebleken om zich in de kolkende massa te mengen die hem altijd omringde. Ze was druk bezig om zijn naamsbekendheid uit te melken.

Hij was tenslotte Ryan Maynor, dé shortstop van de New York Yankees. In de wereld van het Major League Baseball waren zijn naam en spel een begrip. Gedurende zijn loopbaan, die ondertussen tien jaar bestreek, had hij bij zijn geliefde club hoogte en dieptepunten beleefd, maar hij had ongetwijfeld zijn stempel achtergelaten op elk van die momenten.