The Alpha And His Mate. NL

Chapter 58.

Ezra pov.

''Rosalie, blijf even hier. Als je niet meer wil blijven breng ik je persoonlijk terug naar Bryan.'', Zeg ik tegen Rosalie.

''Belooft?'', Vraagt ze en ik knik.

''Belooft.''

''Dankje wel Ezra. Je bent de beste.''

Ik glimlach. Ze blijft mijn kleine zusje, en ik moet haar beschermen en helpen als grote broer. Ook al is ze de Luna van de sterkste en grootste roedel. Ik ga vandaag gewoon met Bryan praten.

''Roosje, ga anders wat slapen.'', Stel ik voor en ze knikt.

Ze gaat naar de badkamer om haar om te kleden. Na tien minuten komt ze weer binnen en gaat liggen met haar rug naar me toe.

''Wat is er Roosje?'', Vraag ik zuchtend en aai haar rug.

''Ik mis hem.'', Fluistert ze zacht. Als ik geen weerwolf was had ik het niet gehoord.

''Maak je geen zorgen. Hij mist je ook. Hij komt je zeker weten zo ophalen.'', Zeg ik glimlachend. Ze draait zich om en glimlacht naar me.

''Dankje.''

''Geen dank, en hup ga slapen.'', Zeg ik grinnikend. Ze glimlacht en gaat goed liggen.

Ik geef haar een kusje op de wang en loop naar mijn auto. Ja ik heb een auto gekregen van mijn vader omdat ik me goed gedraag. Stiekem is het alleen maar zodat ik Oliver niet ga vragen om zijn auto te lenen.

''Waar ga je naartoe lieveling?'', Vraagt mijn moeder.

Ik glimlach naar haar. ''Gewoon, een beetje rondrijden. Meer niet.''

Ik wil verder lopen maar mijn moeder begint te praten. ''Ezra hou rekening met hem, misschien heeft je vader gelijk en moeten ze even uit elkaar om hun verdriet te verwerken.''

''Nee mam, ze moeten juist bij elkaar blijven. Ze moeten elkaar steunen en helpen. Wat huist een goed idee is als ze samen ergens naar toe gaan. Ver van hier. Bijvoorbeeld Hawaii.'', Zeg ik.

Mijn moeder trekt een wenkbrauw.

''Hawaii?''

''Ja mam, je weet wel al die reclame op tv. Het ziet er leuk uit.''

Mijn moeder schudt glimlachend haar hoofd en loopt weg.

''Vertel het aan hem.'', Roept ze nog.

Okay en nu naar Bryan toe.

Bryan pov.

Dit meen je niet. Ze is maar drie uur weg en we zijn al twee keer aangevallen!

''Ik mis haar.''

'Hou je bek.'

''Nee! Sta op idioot! We gaan haar ophalen!''

'Als je je bek nu niet dichthoud dan ga ik van een gebouw springen.'

''Dan ga je dood sukkel.''

'Ja en jij ook.'

Dat was het 'leuke' gesprekje met mijn wolf. Misschien was ik een beetje bot.

''EEN BEETJE!''

'Kop dicht.'

Ik zucht en ga liggen op de bank. Één been omhoog en de ander op de bank. (Zie plaatje) Ik ben moe. De aanvallen waren onverwachts en niemand was voorbereid. De roedel van de tweede aanval heeft ons de oorlog verklaard. Yippie!

''Moeten we ons niet voorbereiden op de oorlog?'', Vraagt Chad en gaat op een andere bak zitten, want ja ik neem de hele bank in beslag.

''Het boeit me niks. Ik bedoel ze is maar drie uur weg! DRIE UUR! Hoe weten ze dat ze ons heeft verlaten. Ze kon toch ook gewoon op bezoek gaan?'', Vraag ik.