The Alpha And His Mate. NL

Chapter 18.

''Nee jullie gaan nergens heen! Nergens!'', Zegt mijn moeder terwijl er een traan over haar wang loopt.

Ik kijk hun aan. Niet wetend wat te doen.

Nee wat KAN ik doen.

Ik kan het proberen te stoppen. Maar hoe?

Ik zucht. Opeens grijpt mijn moeder naar haar schouder. Ze krijgt tranen in haar ogen. '''R-r-r-ric-Richard.'', Zegt ze stotterend.

''Ik weet genoeg.'', Zei Kevin en rent de kamer uit.

Oliver en Ezra zijn naar mijn moeder gegaan.

Okay Rosalie er is nu geen tijd voor de zwakke Rosalie.

''Mam het spijt me.'', Zeg ik en geef haar een knuffel.

Ze kijkt me raar aan.

Ik pak mijn sleutels en ren naar buiten. Ik doe de deur op slot en ren naar beneden. Ik kijk uit het raam en zie chaos. Ik zie mijn vader en Bryan. Mijn vader heeft een open plek bij zijn schouders en schrammen over zijn hele lichaam. Bryan heeft alleen wat schrammen hier en daar. Opeens kijkt Bryan naar mij en kijkt hij recht in mijn ogen. Ik zie hem en dan zonder dat ik het weet gaat er een traan naar beneden.

Ik zie mijn vader zijn kans grijpen en op Bryan springen. Hij zet zijn klauwen in Bryans buik. Ik voel opeens hevige pijn in mijn buik. Ik krimp ineen. Nee nee nee!

Ik ren naar buiten en open de deur. Ik zei dat Bryan en mijn vader elkaar nog een keer cirkelen. Ze zien er allebei slecht uit.

Ik ren naar hun toe en sta in het midden. ''STOP!'', Schreeuw ik op het aller hardst.

Gelijk stopt mijn vader en Bryan en kijken me aan.

''Waarom doen jullie dit. Haten jullie mij zo erg?'', Fluister ik. Bryan en mijn veranderen terug.

Ze willen allebei naar mij toekomen maar ik hou ze tegen. ''Nee geen van beide. De een is mijn mate de ander mijn vader. Willen jullie nou dat ik een keuze maak? Waarom hebben jullie deze oorlog gemaakt! Kijk naar al deze onschuldige mannen, vrouwen en kinderen die hier moeten lijden.'', Zeg ik en loop naar Bryan toe, ''Bryan als je echt van me houd neem jouw roedel en ga weg. Ik probeer morgen naar jou te komen. Dat beloof ik. Maar alsjeblieft stop dit en ga naar e ziekenhuis. Ik kan dit niet meer aan.''

Chad en Evan komen er ook bij staan. Ze kijken hoopvol naar Bryan. Bryan die kijkt alleen naar mijn ogen.

''Best maar dat is alleen voor jou. Niet voor jouw vader of roedel.'', Zegt Bryan, ''Het spijt me Doornroosje. Zal ik je morgen ophalen van school? We moeten praten.''

Ik knik. ''Morgen om 2 uur. Maar ga naar het ziekenhuis.''

Bryan knikt en geeft me ene kus op mijn voorhoofd. ''Maak je geen zorgen Doornroosje. Oh en Alpha Richard kijk volgende keer uit voor uw woorden. Dit was maar een waarschuwing.''

Bryan verandert in zijn wolf en begint te huilen. Hij kijkt mij één keer aan en rent weg. Als hij weg rent, rent zijn roedel achter hem aan.

Ik draai me om en kijk mijn vader aan. Ik ren naar hem toe en knuffel hem.

''Papa gaat het?'', Vraag ik mijn vader.

''Ja prinses.'', Zegt mijn vader met een pijnlijke stem.

Ik zucht. ''Randy! Kevin! Kom hier!''

Randy en Kevin komen aanrennen.

''Alpha.'', Zeggen ze kort.

''Nee ik genees zo. Zorg voor de mensen hier. Dit is nog niet voorbij.'', Zegt mijn vader.