Channe POV.
Kahapon pa ako nandito sa harap ng bahay nila Hyuk. Kitang kita ng dalawang mata ko ang paghahalikan nilang dalawa. Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya tinawagan ko na si Leonni.Masakit man para sakin ang mga nakita ko pero hindi dapat ako mawalan ng pag asa. Alam ko sa mata pa lang ni Leonni ay mahal na niya si Hyuk. Magkatabi silang natulog at ako naman dito lang natulog sa Kotse ko.
Kinabukasan ay nakita ko si Leonni na lumabas sa bahay at mukhang mag Jo-jogging siya. Pumasok ako sa bahay nila at ako ang nag lagay ng Mga papilis nun. Yun lang ang tangi kung naisip para pigilan ang kakahibang ni Leonni.
Alam kung nag aaway na sila sa loob at naghihintay lang ako sa labas. Nakita kung nakalabas na si Leonni dala dala ang malita niya. Nagulat siya nung nakita niya ko at agad siyang tumakbo papunta saakin at niyakap niya ko.
Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya niyakap ko din siya. Alam kung nasasaktan siya ngaun pero kailangan ko tong gawin para magising na siya sa katotohanan. Nag usap muna kami bago pumasok sa bahay ni hyuk.
Umakyat na kami at pumunta agad ako sa kwarto ni hyuk para kausapin siya. Nakita ko siyang nakatalikod at nakaharap pa siya sa sliding mirror lumapit ako sakanya.
"Hyuk?" Lumingon siya sakin at ngumiti.
"Oh ano ang kailangan mo officer?" Nakangisi niyang sagot sakin. Nagpipigil ako ngaun ng galit.
"Alam mo naman na ikaw ang target namin dito hyuk?" Nagulat siya sa sinabi ko.
"Bakit ako pa ang target niyo Channe?" Kitang kita sa mata niya ang galit pero pinipigilan lang niya ang sarili niya.
"Dahil ikaw lang ang tangi naming pag asa upang maging sikat ulit ang North Korea." Lumapit siya sakin at tumawa pa.
"Talaga? Haha! Putcha! Idi sana pinabayaan mo nalang na lumubog yang Lugar niyo!" Nagulat ako sa sinabi niya kaya hinawakan ko ang Collar niya. Nakita kung pumasok na si Leonni pero parang wala lang sakanya to. Nag salita muli si hyuk.
"Oh nandito pa pala ang Officer natin? Hahaha! Sana hindi kana nagpakilala sakin Leonni!" Alam kung nasasaktan si hyuk pero kailangan namin siya.
"Officer channe anong gagawin natin?" Cold niyang sabi at hindi tiningnan si Hyuk.
"Kailangan nating tapusin ang sinimulan mo?" Tumango lang siya at ngumiti sakin.
"Sorry officers pero kailangan ko ng pumunta sa Trabaho ko?" Lalakad na sana siya palayo pero hinawakan ko ang kamay niya.
"Hindi pwde. Dadalhin ka namin bukas sa North Korea!" Tiningnan ko siya ng seryoso at ganon rin siya.
Umupo si hyuk sa kama niya at sinuntok ang padir. Hindi siya pinansin ni Leonni at umupo siya sa balcony. Ako naman ay nakatayo lang at nag iisip.
Gabi na pero wala pa rin akong naiisip. Nakita kung paalis si hyuk pero pinigilan ko.
"San ka pupunta?" Nagtataka kung tanong baka tatakas siya.
"Kakain lang po muna ako Officer dahil kanina pa tayo sa kwarto ko okay? Gabi na!" Naalala ko pala na hindi pa kami kumakain. Tiningnan ko si Leonni at nakita kong tulog na siya.
"Oh sige sasama ako." Ngumiti siya sakin at bumaba na kami sa Kusina. Kumuha siya ng Kimchi at pina initan ito. Pagkatapos niyang maluto ay kinain niya agad.
"Officer ano ba kasing makukuha niyo sakin pag hindi ako pumunta dun?" Habang hinihigop niya ang noodles na kinakain niya.
"Wala kaming makukuha pag hindi ka pumunta pero ang kapalit nun ay ang buhay naming dalawa." Natigilan siya at tumingin siya sakin ng seryoso. Alam ko naman na mahal niya si Leonni kaya hindi niya kaya tong mawala sa buhay niya kahit may galit siya dito.
"Seryoso kaba?" Tumayo siya at lumapit sakin.
"Oo hyuk. Sana sumama ka samin?" Hindi na siya nag sasalita at mukhang nag iisip siya. Iniwan ko muna siya at binalikan si Leonni. Siya na ang bahala kung tatakas ba siya o hindi basta ililigtas ko si Leonni kahit ano man ang mangyari.
Nakita ko siyang tulog pa rin kaya lumapit ako sakanya at pinag masdan ang maamo niyang mukha.
"Leonni wag kang mag alala okay? Ako ang bahala sayo sakaling tatakasan tayo ni Hyuk? Hindi ko hahayaan na patayin nila tayo! Ililigtas kita Leonni dahil mahal kita." Pumatak ang luha ko at agad ko itong pinunasan. Hindi dapat ako umiiyak dahil alam kung mas nasasaktan siya ngaun sa nangyayari.
Niyakap ko lang siya ng mahigpit at umupo ako sa tabi niya. Pinatong ko sa legs ko ang ulo niya at hinihipo ang buhok niya.
Hindi ko namamalayan na pumapatak ulit ang mga luha ko sa tuwing tinitingnan ko ng maayos ang maamo niyang mukha Kung pano siya ngumiti. Hindi nag tagal ay nakaramdam ako ng antok kaya natulog na ako.
Kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Leonni. Bumaba agad ako at nakita ko siyang nakatayo sa Pintuan at hawak hawak niya ang mga malita niya.
"Lets go officer channe?" Lumapit agad ako sakanya at hinawakan ang kamay niya.
"San tayo pupunta?" Alam kung hindi totoo yung ngiti niyang yun. Tumingin ako sa paligid at nakita ko si hyuk At ang sama ng tingin niya sakin.
"Okay lang sakin na itigil na itong mission na to officer channe." Nakaramdam ako ng galit dahil kahapon lang ay gusto niyang tapusin pero ngaun ay tatakasan niya.
"Sasama ako sa inyo pero may condition?" Nagsalita sa likod ko si hyuk kaya napaharap ako sakanya.
"Anong condition?" Nagtataka kung tanong.
"Tapusin muna natin ang Pilikula natin officer Leonni?" Tumingin siya kay leonni pero si leonni hindi tumitingin sakanya. Hinawakan ko ng Mahigpit ang kamay niya at napatingin siya sakin.
"Pumayag kana officer Leonni?" Hindi muna sumagot si leonni pero hindi nagtagal ay tumango na siya.
"Halika na officer channe. Sa inyo ako titira." Nagulat ako sa sinabi niya kaya napatango agad ako. Tumingin ulit ako kay hyuk para magpaalam pero tumalikod lang siya at agad na pumasok sa kwarto niya sabay hampas sa pintuan.
Lumabas na kami ni Leonni sa bahay ni hyuk at dala dala ko ang malita niya. Pinasakay ko na siya at sumakay na rin ako. Agad kaming umalis at pumunta ng Hotel.
Update for today!!!!
Sad ba ngaun ang update ko dahil nag aaway sila ngaun? Sa tingin niyo matitiis ba ni hyuk si Leonni? Free to comment and vote! Follow me on wattpad.-alienaV
@iamsfatima-twitter
@Najmamgdla-instagram
Najma maguidala - facebook
BINABASA MO ANG
My Spy Girl
ActionMay isang babae na isang sundalo at binigyan siya ng mission at dapat ma accomplish niya yun kung hindi mawawalan siya ng trabaho at ang pangako niya sa tatay niya.