Kahveyi sırayla önce babama sonra Mehmet'e sonra diğerlerine verip babamın yanına oturdum. Benim içeri girmem ile kesintiye uğrayan sohbet tekrar başlamıştı.
Babam Saadet hanıma;
- Demek eşinizi kaybedeli 18 yıl oldu.
- Evet, efendim dile kolay on sekiz yıl. Kocamın öldüğünde Mehmet ilkokula yeni başlamıştı.
Demek Mehmet'in babası yoktu. Onunla ortak bir yönümüzün olduğunu böylece anlamıştım. Ben annemi kaybetmiştim o ise babasını kaybetmiş.
Onu benden iyi hiç kimse anlayamazdı.
Bu çok acı veren bir duyguydu. Bu düşüncelerle farkında olmadan Mehmet'e baktım. Tam bu sırada onunda bana baktığını fark ettim.
Birden göz göze geldik. Ben hemen başımı eğdim. Bu bir anlık olan olay beni fazlasıyla utandırmıştı. Yanaklarımın yandığını hissettim.
Kesin şimdi kıpkırmızı olmuştum. Tenimin beyaz olması bunu daha belirgin yapıyordu.
Boş fincanları alıp mutfağa geçtim. Ocağa çay suyu koyup fincanları yıkamaya koyuldum. Birden mutfağın kapısında Beyza belirdi.
Gülümseyerek yanıma gelip;
"Yardım edebilir miyim?" diye sordu.
Beyza abisine çok benziyordu. Onun gibi yeşil gözleri, uzun kirpikleri vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Görücü Usulü Aşk
SpiritualitéÇocukluğumda öğrendim ben. Doğan güneşin batmaya mahkum olduğunu ve her yazın sonunda çetin bir kışın beklediğini... Güller bin bir hevesle açsa da nihayetinde kuruduğunu ve gecelerin soğukluğunu... Çocukluğumda öğrendim ben ölümün o soğuk yüzünü. A...
