Herobrine'ın Kızı Herabrienna-Minecraft'ın Küçük Efsanesi

(BİRİNCİ KISIM) BÖLÜM BİR ~ Herobrine'ın Doğuşu

Herobrine'ın gozunden

Başımada bir ağrı ile uyandım ve güçlükle başımı kaldırdım. Bir süre etrafa bakındım. Burayı daha önce hiç görmemiştim...

Her taraf ağaçlarla doluydu. Rüzgar, yaprakların arasından usulca süzülürken, çıkan ıslığa benzer ses, tüyler ürperticiydi. Gece ile düşen ay ışığını katmıyorum bile...

Arkamda hissettiğim bir soğuklukla oraya baktım.

Sırtımı,Yüzeyi yosun tutmuş, dik duran bir taşa dayamış, ayaklarımı önüme uzatmış, öylece durduğumu farkettim.

Bu... Bu olabilir mi?

Diye düşünmekten, kendimi alı koyamadım.

Titreyen ve yaralı, kanlanmış elimi, taşa doğru uzattım. Nemli yosunları temizledim ve o anda okuduğum yazıyla, hayatımdaki en büyük şoku yaşadım...

~ Brine BONER ~
-Minecraft savaşında kahramanca hayatını kaybetti-

"O savaş... "

Dedim yere bakarken sessizce. O savaşta, bütün varlığımı kaybetmiştim. Ailemi... yani eşim ve biricik kızımı...

Senin suçun Brine... Onların ölümü tamamiyle senin suçun..

Dedi yine içimden bir ses...

Gözlerimi kapattığım anda yanaklarımdan süzülen yaşlar. Kuru toprağı nemlendirdi.

Uzun süre orada durduktan sonra, en sonunda eve gitmeye karar verdim. Hem.. Başka çarem varmıydı ki?

Tam ayağa kalkacağım sırada, ayağımda oluşan, dehşec acı veren bi ağrı bunu engelledi.

tekrar oturdum. Tozlu ve yıpranmış pantolonumun paçasını kıvırdım. Yaralanan tek yerim ellerim değildi.

Baştan aşağı akan kan ile, dizimdende kötü bir şekilde yaralanmıştım.

O anda aklıma gelen fikirle, mavi blüzümün kenarından ufak bir parça yırttım. Ve yaralanmış dizime bağlayıp, son bir çabayla kaltım ayağa.

Ardından topallayarak, yavaşça evin yolunu tuttum. Belki imkansızdı evet. Ama içimde hâlâ bir umut vardı...
Ailemin yaşıyor olma umudu...

Yolda yürürken, birkaç saniyeliğine havaya baktım. Ve bol yıldızlı bir gece olduğunu gördüm.

Aklıma gelen anılarımla, küçük bir tebessüm gülümsemesi oluştu yüzümde...

Rosie ile birlikte her gün gece yıldızlara bakardık.

Anılar beni kötüleştirmeye başlayınca durdum. Gözlerimi kapattım. Derin bir nefes alıp verdim. Kendime gelmeye çalıştım.

Gözlerimi açtığımda çoktan evde olduğumu gördüm.
Ama gördüklerime inanamadım...

***

Durdum ve düşündüm neden yapmıyorum?

Madem bu renkli hayal dünyamda Herobrine'ın kızıyım... Bu konuda neden kitap yazmayarak o olmayayım ve hayalimin bir kısmını gerçekleştirmeyeyim?

Bu soruları sorduğum anda bu kitabı yazmaya başladım.

Hayalimde olduğum kendime Herobrine'ın kızına

Devamı yakında ^^

Hayal dünyama hoşgeldiniz ^^