Herobrine'ın Kızı Herabrienna-Minecraft'ın Küçük Efsanesi

# KIRMIZI gözler?

"Dediğimi duydun... kızı'nın nerede olduğunu biliyorum."

Şaşkınlıkla Steve'ye bakıyordum..bir süre sonra kolları mı bağladım.

"diyelim ki doğru... bana neden yardım ediyorsun?"

Dedim, şüpheli ve ciddi bir şekilde. Sonuçta hala aramız bozuktu.. ve bana oyun oynuyor olabilirdi.

" aramızın iyi olmadığını biliyorum Herobrine.. ama Hera'ya bende değer veriyorum. Unutma.."

Dediğini bir süre düşündüm.. haklıydı. Ve..oyun olsa bile denemem lazımdı..

"Nerede gördün?"

Dedim ifademi koruyarak.

"Bir gölün yakınından geçiyordu, yanında'da sarışın ve yeşil gözlü bir kız vardı."

Hangi göl olduğunu tahmin etmiştim.

Dişlerimi ve yumruğumu sıktım.

"Eğer bunlar yalan ve bana oyun oynuyorsan..."

Başını hayır anlamında salladı. Bende oraya ışınlandım.

Herabrienna'nın gözünden

Bir süre sonra eve gitmeye karar verdim. Hava kararmaya başlamıştı. Giderken gölün orada durdum. Bir ağacın altına oturup, sudaki yansımama baktım ve bir taş attım , dalgalanan suyla yüzüm komik hale gelmişti gülmemek elimde değildi. Aklıma babamla balık tuttuğumuz anı geldigindeyse tekrar yüzümü astım ..

Başımı eğdim. Ve sesice.

"Keşke burada olsaydın baba.."

Aniden arkamı döndüm. Telaşla etrafıma bakınıdım.Bir dal kırılma sesi duymuştum, buna emindim...

"K-kim var orada!"

Dedim elimde ateş topu oluştururken..

Ağaçların arasından bir figür gördüm ama ne olduğunu anlamadım. Gözlerimi kıstığımdaysa..

Bir insan biçimi gördüm.. hala karanlık olduğundan simsiyah görünüyordu ama kırmızı gözleri, beyaz kıyafeti ve ay ışığı onu biraz ele veriyordu..

O an resmen ellerim,ayaklarım titremiş, ne yapacağımı şaşırmıştım

Git gide bana yaklaşmaya başlayınca hızla eve koştum. Koşarken ağlıyordum. Çünkü çok korkmuştum. Hatta korkma kelimesi hafif kalırdı..

Eve geldigimdeyse Jennifer karşımdaydı

"Nerde ka-"

ağladığımı görünce durdu ve önüme diz çöktü ve göz yaşlarımı sildi.

Sinirle.

" yine o üçlü birşeymi yaptı sana?"

Konuşmadım. Sadece başımı 'hayır' anlamında sallamakla yetindim. Hala biraz hıçkırıyordum..

"Tamam... tamam sakin ol. Içeri geç hadi... "

Dedi ve içeri geçtik. Koltuğa oturdum, bir süre sonra kendine geldim..

Jennifer elimi tuttu.

"Şimdi söyle bakalım... ne oldu?"

" Sadece yalnız kalmak istiyorum, Jennifer.."

Diyebildim zorla.. bu olayı düşünmem lazımdı. O şey herneyse bana ve Jennifer'a zarar verebilirdi...

"Pe- peki..."

Dediğinde bende odama çıktım. Ve kendimi yatağa atıp, tavana bakarak olayı düşündüm..

" o kimdi? Gözleri neden kırmızıydı? Bence.. bence o bir insan değildi.. olamazdı!"

•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•

Kitap bin okunma olmuş ! Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim... ^-^