Herobrine'ın Kızı Herabrienna-Minecraft'ın Küçük Efsanesi

# Herabrienna hâla kayıp mı?

O gün hiç uyumadm. Akşam olunca Hera'yı ve ona kavuştuğum anları düşündüm ve bu düşüncelerle zamanın nasıl geçtiğini anlamadım. Dışarıda olmama rağmen...

Enderman geri gelene kadar o anları düşlemeye devam ediyordum.

"Efendim, Creeper'ı dün akşamdan beridir arıyorum. ama bulamıyorum. Sanırım... sanırım ölmüş."

Birden kaşlarımı çaktım. Ve sinirle, yavaşça dışarı çıktım.

"Ne demek bulamıyorum?"

Gittikçe dahada sinirlenmeye başladım. Bu kadar yaklamışken...

"Ş-şey..."

Enderman, korkudan sağa sola bakınmaya ve geri geri yürümeye başladı. Bir süre sonra durdu.

"Kızınız... hâla kayıp..."

Elimi yumruk yaptığım gibi masaya vurdum. Ve sinirimi resmen ondan çıkarmıştım, tuğlalardan yapılmasına rağmen kırılmıştı...

Sesimi yükselttim.

"Nasıl hâla kayıp! Sen benimle oyunmu oynuyorsun ha?!"

Şu anda tahminen yüzüm kıpkırmızı kesilmiş, alnınmdaki damarlar görünüyor olmalıydı. Sinirlenince hep böyle olurdum.

" ha-hayır efendim... b-ben sadece-"

Arkamı döndüm elimi başıma koyarak sakinleşmeye çalıştım...

"Çık dışarı!..."

Der demez ışınlanma sesini duydum.

Bende tekrar balkona çıkarak sakinleşmeye karar verdim. Hava aydınlanmıştı. Gölgeye geçip, duvara yaslandim. Ve sesizce şunları söyledim...

"Sana bu kadar yakalamışken şimdi bu... neden? Neden seni bir türlü bulamıyorum Hera?"

Ağlamaklı oldum. Ve başımı eğdim...

"Şu anda yanımda olman ve sana sarılıp ' kızım ' demek için neler vermezdim..."

Gözlerimi kaldırdım ve tamamen elmas set ve kılıcıyla etrafta gezinen kardeşim(!) Steve'i gördüm

Gözyaşlarımı sildim. Ve kendimi toparladım.

"Bir sen eksiktin Steve!"

* O sırada * Herabrienna'nın gözünden

" bana neden böyle davranıyorsun Jennifer!? Söz veriyorum bidaha kullanmam güçlerimi. N'olur affet beni!

Hızlıca yattığım yerden kalktım. Nefes nefeseydim... Etrafa bakındım.

"Sa-sadece bir rüya-mıymış?"

Durdum ve derin bir nefes alarak kendine gelmeye çalıştım...

"Ne rüyası ya... basbaya kabustu bu!"

Dün okuldan eve gelirken Jennifer benimle bir konuşma yapmıştı. Bana güçlerimi kullanmamam gerektiğini, aksi taktirde kendime ve etrafımdakilere ciddi zarar verebileceğimi söylemişti. Ve bu konuda konuşurken yüzündeki ciddiyet sanırım böyle bir kabus görmemi sağlamıştı...

Kapı açıldı.

"Heaven? Iyimisin seslerini duydum?!"

Telaşlanmıştı.

"Iyiyim Jennifer..."

..............

Tamam... belki bana kızacaksınız malesef Hera yine kayıp.. :x ama ilerideki bölümlerde neler olacağı belli olmaz *-* takipte kalın... ^^