LOYAL HEARTS #3: WHILE ON THE OTHER SIDE

NINE

Pinakiramdaman ko ang paligid habang nakahiga sa kama. Sa kisame ang paningin ngunit wala roon ang aking pansin kung 'di sa nahihimigang presensya ni mama.

Hindi ko siya nadatnan kagabi nang makauwi ako. Hindi ko talaga alam kung saan siya nagpupupunta. Noong unang beses ko siyang tinanong ay singhal ang nakuha kong sagot. Ilang beses pa iyong nangyari hanggang sumuko na ako sa pagtatanong.

Hindi ko pa rin mapigilang isipin na hindi ko siya masalba sa bisyo niya. I was young when she started, at nang mamulat ako sa masamang naidulot ng ginagawa niya ay huli na bago ko siya mahila palabas sa sitwasyon. The drugs got the best of her.

If I can't save myself from my inner turmoil, how can I even save other people? How can I rescue someone if I couldn't even do it to myself? 

So I gave up. I remained to be in the safe zone. Iyong walang hasel. I'm neither in the highest of high nor in the lowest low. Nasa gitna lang ako. In my safe place I call my comfort zone.A cold comfort. Iyong nakasanayan ko na.

Bumangon na ako at dumiretso sa banyo upang maligo. Nagbihis ako pagkatapos saka naglagay ng make up. Tinignan ko muna ang suot kong maluwang na muscle shirt. Kita halos buong baywang ko sa sobrang laki ng butas sa sleeve kaya pinailaliman ko nang itim na spaghetti strap. Hanggang binti ko ang shirt kaya nag-leggings ako na kulay itim.

Inayos ko ang itim kong choker bago ako namili ng lipstick. Dark red ang pinili ko dahil bagay sa puti kong muscle shirt.

Ayokong abusuhin ang panay na pagbibigay sa 'kin ni Tori ng mga mamahaling make-up pero siya naman kasi ang namimilit. Noong una ay sinauli ko sa kanya, kinabukasan ay hindi niya ako pinansin.

Kaya sa huli ay tinatanggap ko ang mga pinamimigay niya.

Sinuot ko na ang aking boots pagkatapos gawin ang mga ritwal ko. Kinuha ko ang rugby sa ilalim ng cabinet dahil nalagas na naman ang suwelas ng isang boot.

Sa aking pagbaba ay nadatnan ko si mama na mahimbing ang tulog sa sofa. Tinatakpan ng magulo at tuyo niyang buhok ang kanyang mukha.

Walang kalat sa mesa. Meaning, hindi siya gumamit kagabi. Gumaan ang loob ko sa naisip. Sana nga.

"Ma..." bahagya kong niyugyog ang kanyang balikat. Amoy ko ang alak sa kanyang hininga dahil naka-awang ang kanyang bibig at humihilik.

Nasasaktan ako sa tuwing nakikita siyang ganito. Kaya minsan hindi ako umuuwi.

Pilit kong sinisiksik sa isip ko ang huling alaala ko sa kanya kung saan wala pa siyang bakas ng droga. 'Yong makikita ang pagkakahawig naming dalawa...

"Ma, lipat na kayo sa kwarto..." mahinahon kong sabi.

Naputol ang hilik niya sabay napaigtad sa ginawa ko. Unti-unti siyang dumilat kasabay ang paghawi niya sa mga hibla ng buhok na tumatakip sa kanyang mukha. Tinitigan niya ako sa likod ng naniningkit niyang mga mata.

Nang naging malinaw na ako sa kanyang paningin ay inalis niya ang kamay kong hawak ang kanyang balikat.

Dalawang beses akong humakbang paatras at pinanood ang kanyang pagbangon. Kinusot niya ang mga mata at sinuklay sa mga kamay ang kanyang buhok.

Saglit siyang tumunganga sa mesa. Nakatukod ang mga kamay sa kanyng gilid. Nang nilingon niya ako, walang emosyon na bumalot sa kanya sa pagpasida sa 'kin.  Nagbalik tingin siya sa mesa.

"Saan ang mga gamit ko?" tama ang paghila niya sa mga salita. Isa rin 'yan sa mga nagbago sa kanya.

"Po?"

" 'Yong mga gamit ko nasaan?" mas malakas ang boses niyang tanong. Tinuro niya ang mesa.

Iyong droga ang tinutukoy niya, mga alak at sigarilyo.