LOYAL HEARTS #3: WHILE ON THE OTHER SIDE

TWENTY SEVEN

Naging abala ako pagpatak pa lang ng Lunes. Sa rami ng mga fresh graduates ngayon, aba'y dagsa ang mga malaya nang makapagpa-tattoo!

Ilang araw ko ring pinupuno ang isip ko sa ibibigay na regalo kay Jaxon. Nasa kanya na naman kasi halos lahat. Name it, car...good looks...branded clothes...beautiful girlfriend... Wala akong maisip.

Gusto ko iyong may katuturan, hindi basta may maibigay lang. I want it not to be too expensive dahil maliban sa hindi ko afford, hindi naman kasi sa mahal iyan ng regalo, as long as it comes from heart. I want to do something for him with a hell bunch of effort.

Kasi kung may effort, pinaghihirapan ko. Meaning, sincere ako.

Humila ang kaabalahan hanggang Huwebes ng umaga. Sinabi ko na rin kasi kay Charlie na hindi ako pwede sa hapon dahil sa graduation ni Jaxon. Gagawin ko pa iyong regalo ko sa kanya.

"Pupunta ka? E hindi nga siya pumunta sa graduation mo," maktol ni Charlie habang nagwawalis sa sahig.

"Hindi naman kasi niya alam," rason ko.

Hindi naman ibig sabihin na dahil hindi siya nakadalo sa graduation ko (which is understandable dahil huli na nang malaman niya), at pagpapakain lang sa akin ng champ burger ang handa niya sa akin, ay hindi na ako dadalo sa kanya.

Friendship isn't about doing a payback. It's doing a thing for a friend because you want to, not because you have to. Atleast, that's what I learn while growing up.

If he won't be able to know about what I feel for him, I'll make him feel through giving him a gift. Pero ang pakiramdam na ipaparating ko sa kanya ay iyong na-appreciate ko lahat ng ginagawa niya sa akin. That's through giving him a simple present.

Simple kasi hindi mahal. I'll make a bandana art for him!

Ginuhit ko muna ang magiging design ko sa sketchbook. Nagmakaawa pa ako sa kompanya ng pinago-OJT-han ko noon na hihiramin ko ang studio nila para maisagawa ko ang art. Mabuti na lang at pumayag at hindi na nagpabayad kahit nag-insist ako.

Nag-search ako ng mga illustrations sa internet na konektado sa success at journey in life. I thought about designing a motivational quote inside a graduation cap. Maglalagay rin ako ng banner design sa gilid bilang border na ihahanay ko sa bawat side ng tela.

Ilang scratch paper din ang kinumpol ko't tinapon sa pinakamalapit na trash bin bago ako nakuntento sa nais kong disenyo.

Lately, I've been making colorful arts. I'm not fond of those. Surreal art pa rin naman ang forte ko but as a graphic design graduate soon to be artist. Hopefully. I have to be flexible. Hindi naman kasi lahat ng magiging kliyente ko ay gusto ng surreal art. Currently, pastel colors are all the rage, so I have to adapt on what's in.

Marami pa akong ginawang edits sa sketch. Tinesting ko pa kung babagay ang design sa kulay ng tela na binili ko. It's a plain white and square cloth.

Inikot ko ang aking ulo at hinaplos ang batok ko. Sumasakit na ang batok ko sa matagal na pagkakayuko. I've been here since...ten in the morning. Hindi pa ako nag-lunch.

Ilang minuto pa at nagsimula na ako sa inking process. I outlined the pencil sketch with a ball ink pen. Pinipino ko ang bawat detalye. Tracing every bits and pieces of the design. Screw the nape pain!

Tiningala ko ang wallclock. Maga-alas tres na! Two o'clock ang start ng program at babiyahe pa ako sa Coliseum kung saan gaganapin ang okasyon. I'm late!

Ayaw ko namang madaliin ang pag-trace ng ink dahil baka magkamali pa ako. Todo ang pagpuwersa kong kumalma. Pero tignan ko pa lang kung gaano pa karami ang babakasin ko ay bumabalik ako sa pagiging taranta.