LOYAL HEARTS #3: WHILE ON THE OTHER SIDE

FIFTY ONE

I would have been eminently thrilled to dine with the sexiest man alive in one table.

I would have been. Kung hindi lang talim sa mga mata niya ang pinapakain niya sa akin imbes na ang pork steak ko. It's terrifying! Parang pinagbabawalan niya akong kumain. Ang magaspang na tingin ay nagpanais sa aking magtago sa ilalim ng mesa.

Sina Kelsey at Lionel lang ang nag-iingay sa table. I'm not bitter about it. In fact, I prefer it that way. Kesa naman harap-harapan kong makikita ang pagiging sweet ni Jaxon at Kelsey na ipinagpasalamat kong hindi nangyayari. Friends nga lang siguro sila. I hope it stops there.

Paminsan-minsan ay sumasagot si Jax kapag kinakausap siya ni Kelsey. Pansin ko ang pagiging tahimik niya. A far cry from how talkative he was way back. Ano kaya schedule niya sa pagbabalita? It's quarter to eight in the evening so marahil six o'clock. Wait, ilang oras ba ang news? Ito ang problema kapag hindi nanonood ng tv, e.

"Kamusta na pala si Margot? I missed your sister," ani Kelsey. May arte nitong isinubo ang meat sa fork. Her gestures remind me of Gwyneth.

Napaisip ako nang mabuti. Hindi ako mapalagay na friends lamang sila kung may pagkakatulad ang kilos nito sa ex niya. I don't think it's coincidence either. I'm happy that they're just friends pero hindi ako kumbinsido. I think there's more to this whole friendship thing. O baka nago-overthink na naman ako. But overthinking could lead me to the possibilities.

"She's doing great in New York. She found her best friend." Ngiti akong nilingon ni Lionel.

"Wow, really?" mangha akong tinignan ni Kelsey. "You seem to be a silent type and Margot is so bold and extroverted."

"Silent type? Si Davina? Nah..." Umiling si Lionel. "Muntik na kaming makulong sa New York dahil sa kanya."

"Oh, tell me more!" parang batang usal ni Kelsey na naghihintay sa mga susunod na kaganapan.

"Lionel," mahina kong sita. Pinisil ko siya sa braso.

Humalakhak siya. "We were drunk..."

Pinatid ko siya sa paa.

"Aw!" Inabot niya ang kanyang paa. Nahalata kong nasaktan siya sa ginawa ko ngunit nasamahan pa rin niya ng tawa ang pagdama sa sakit. Pinandilatan ko siya na mas lalo pa niyang ikinatuwa.

"We want to hear it, Lionel." Buo at malinaw ang boses ni Jaxon.

Namilog ang mga mata ko sa kanya. Seryoso nitong hinihiwa ang steak, binaba rin pagkatapos ang spoon at pinagkainteresan ang mashed potato.

Bakit bigla siya naging interesado? But his expression told me otherwise. Does he really want to hear it? O naghahanap lang ba siya ng karagdagang panggatong sa poot niya sa akin?

"It was actually Margot's birthday," Lionel started. "At kung magsama ang dalawng 'to, spell trouble."

Humagikhik si Kelsey.

"But she's not allowed to drink beer—"

"Oh, why?" Halata ang kuryosidad sa mukha at tono ni Kelsey. Sandaling nanatili ang tingin niya sa akin upang kumpirmahin ito. I didn't answer despite the question written on her face.

They all looked at me. Lionel's expression is in between an apology for letting it slip and asking for my permission to tell them the reason why. Hindi ako pumayag. Not infront of Jaxon.

Dinaplisan ko siya ng sulyap. Wala ang mga mata niya sa gawi ko subalit nahuhulaan kong nasa akin ang pandinig niya. Kinunutan niya ng noo ang baso ng lemonade na para bang ang laki ng kasalanan nito sa kanya.