LOYAL HEARTS #3: WHILE ON THE OTHER SIDE

FIFTY

"A week? And a thirty-page photo book with articles on it? Huwag mo na lang siyang pagbayarin diyan, Vin!  Ang paghihirap mong gawin iyan sa isang linggo lang ay sapat ng kabayaran kung ano mang atraso mo sa kanya!"

Magulo ang buhok ni Margot sa screen habang nagtatanggal ng make-up. I video-called her pagkarating ko galing sa meeting ko kay Jaxon. Or shall I address him as Mr. Montero now.

I'm waiting for his follow-up email. The last one was an hour ago at tungkol lang sa possible pages ng photo book na didisenyuhan ko.  Halos mabaliw ako nang mabasa ang laman ng email. Thirty pages? And that's still tentative! It could alter to more or less than the said number.  Kung end of the month niya nais matapos ang design, he better should send his documents within today.

"Kung ganon lang talaga kadali iyon, Marge. Pero...sa lahat ng bagay, pagpapatawad ang mahirap anihin sa isang taong malalim ang inabot ng ugat ng galit," wika ko, tinatanggal ang tali ng aking buhok at pinilig ang ulo ko sabay suklay.

Sandali siyang walang imik. Bumagal ang padaan niya ng bulak sa mestisahin niyang mukha at malalim ang iniisip. Her still lip-glossed lips are shiny and plumpy.

"What are the parts of the Earth?" she asked dumbly. "Nasa pinaka-core na nang mundo ang ugat ng galit niyan, Vin. Magsisimula ng tectonic plate. Gosh! No wonder kung bakit dumadalas na ang lindol!"

Natawa ako sa kaseryosohan ng tono niya at ekspresyon.

Pinatong ko ang aking paa sa L-shaped desk katabi ng Mac at sinandal ang ulo sa pinagsiklop kong kamay. "I can handle."

Nanlaki ang naka-mascara pa niyang mga mata, hindi makapaniwalang umiiling. "But you don't deserve it, hunny D."

"I think I do. Kakayanin ko naman, e. Tatapatan ko ng humor ang galit niya. I'm winning him back, remember? Pero ayaw na yata talaga niya sa 'kin."

The untold emotions locked up behind those eyes, I could somewhat summarize what happened by those expressive eyes alone. That thing never changes. Kaya pa ring makipag-usap ng mga mata niya.

"Sino bang lalakeng tatanggihan ka? Damn! My brother's all set to build an altar for you! Saint Davina Roux of Philippines, pray for us."

Walang buhay akong tumawa. Pinipiga ng utak at emosyon ko ang mga nangyari kanina.

Nilingon ko si Woodrow na hinahabol ang yarn na bigay ni Raven. Inalis ko agad ang mga mata sa kalat na ginawa niya at hinila pabalik sa screen. I feel agitated to talk to someone. Good thing available si Margot.

Naglalagay na siya ng moisturizer. Alam kong pipino sa mata na ang kasunod niyan.

"Wala siyang girlfriend?"

Mas na-depress ako sa kanyang tanong. I thought about Kelsey and his relationship with him. I-search ko kaya sa internet? Jaxon is a public figure now so siguro may mga chismis tungkol sa kanya. Do I have to ask about his popularity status? That would be a rhetorical question.

Pinangunahan ko ng pagkibit ang aking sagot. "Sana wala."

"Hoy! Alamin mo kaya muna!" bulalas ni Margot. "At paano na brother ko? I think he's in love with you," nanghihinayang na wika niya.

Napatingin ako sa cellphone ko. Nag-text siya kanina, nag-aya ng dinner. Hindi ko alam ang ire-reply. Pakiramdam ko bawal na akong magkaroon ng social life dahil sa ultimatum ng pinapagawa ni Mr. Montero. Insert sarcasm here.

"We talked and...I told him na friendship lang. Kung babalik man siyang New York, hindi na ako kasama."

"Hmm...that's why I saw him with a Brazilian model. Naka-tag kasi siya sa Instagram.  Patpatin nga lang, hindi kasing ganda at haba ang legs kung ikukumpara sa legs mong kasing haba ng road to forever. But I can't blame him. Maybe he's trying to forget you."