ซ่า
สายน้ำที่ไหลผ่านก็อกกำลังรวมตัวกันอยู่ภายในกะละมังสีขาวสองใบ มือเล็กๆที่ใช้รองน้ำวัดอุณหภูมิให้ไม่เย็นจัดและร้อนจัดจนเกินไป เพื่อใช้ในการเช็ดตัวแก่ยักษ์ป่วยสองตนที่นอนซมอยู่บนเตียง
ร่างบอบบางเดินกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าด้านนอก ควานหาผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กที่ไม่ได้ใช้งานร่วมปีสองผืนก่อนจะนำกลับมาพาดบนขอบกะละมังทั้งสองใบ
จีมินยกกะละมังใบแรกมาวางบนเก้าอี้ที่ถูกเตรียมไว้ให้อยู่ข้างเตียง วิ่งกลับไปที่ห้องน้ำอีกครั้งและกลับมาที่อีกฝั่งหนึ่งของเตียงวางลงบนเก้าอี้ตัวที่สอง
ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเล็กน้อยยามทอดมองร่างสูงสองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ร่างบางค่อยๆหย่อนกายนั่งลงข้างร่างสูง ใช้ฝ่ามือเล็กทาบลงบนใบหน้าซีดเซียว ปลายนิ้วโป้งลูบเบาๆลงบนเปลือกตา ลงมายังข้างแก้มของร่างสูง
ก่อนที่นัยน์ตาของจองกุกจะเบิกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มสบมองร่างเล็กเพียงครู่หนึ่งก็หลับตาลง ใช้ใบหน้าของตัวเองเอนเข้าหาฝ่ามือของร่างบางอย่างช้าๆจนร่างเล็กระบายรอยยิ้มอ่อนโยน ใช้มืออีกข้างลูบกลุ่มผมนุ่มของร่างสูงเบาๆ
"เดี๋ยวก็หาย เชื่อจีมินนะ"
ร่างสูงไม่ตอบอะไรกลับมาเพียงแค่ใช้ใบหน้าทับมือของจีมินไว้ ทำเอาคนตัวเล็กต้องค่อยๆใช้ผ้าซับน้ำไม่ให้เปียกเกินไป ซับตามใบหน้าของร่างสูงเพื่อช่วยในการระบายความร้อน เรื่อยมายังลำคอ แผงอกที่ร่างสูงช่วยดึงเสื้อขึ้น และต้องดึงมือตัวเองออกมาจากการเกาะกุมเพื่อใช้ในการเช็ดท่อนขายาวของร่างสูง
กว่าจะแกะจองกุกออกจากร่างตัวเองได้ น้ำในกะละมังแทฮยองก็เย็นจนน่าหวั่นใจ
คนตัวเล็กผลัดมานั่งข้างแทฮยอง ก่อนจะใช้ฝ่ามือไล่ตามใบหน้าของร่างสูงอย่างแผ่วเบา สลับกับใช้ปลายนิ้วแทรกตามกลุ่มผมของร่างสูงหลายๆครั้ง อุณหภูมิร่างกายของแทฮยองสูงกว่าจองกุกอยู่ไม่มากนักแต่ก็ถือว่าเป็นหนักกว่ามาก
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
