กรุ้งกริ้ง
ประตูร้านกาแฟเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กในชุดเสื้อโค้ทตัวยาวจนเกือบหัวเข่า
เจฟในวัย 25 ปี เลือกที่จะหนีความเย็นของต้นฤดูหนาวเข้ามานั่งในร้านกาแฟข้างห้องพักตัวเอง
ริมฝีปากอิ่มเอ่ยสั่งลาเต้ร้อน ก่อนจะมาทิ้งกายลงบนเก้าอี้เบาะนุ่ม กลิ่นหอมของกาแฟสดที่อบอวลอยู่ทั่วร้านทำให้ร่างบางผ่อนคลายไปไม่น้อย
วันนี้ก็ถือว่าครบ 5 ปีพอดีกับการที่เด็กน้อยของเจฟกลับเกาหลีไป
ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้วนะ
หวนนึกถึงเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับลาเต้ร้อนในแก้ว สองมือเล็กค่อยๆประคองขึ้นจนมันชิดติดไปกับริมฝีปากอิ่ม รับรสหอมหวานที่แผ่กระจายทั่วลิ้นอย่างเชื่องช้า ก่อนจะค่อยๆวางลงกับพื้นโต๊ะอีกครั้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลังจากได้รับข้อความใหม่
'คืนนี้เข้าสนามด้วยมีคนท้า' – โทนี่
เผลอขมวดคิ้วเข้าหากัน ตำแหน่งโจ๊กเกอร์เป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันได้ 2 ปีแล้ว แต่ใครกันกับกล้ามาท้าเจฟได้
'รู้มั้ยว่าใคร'
'ดูเหมือนจะเป็นเด็กใหม่' – โทนี่
'ชื่อ?'
'J' – โทนี่
รู้สึกเหมือนตาขวากระตุกนิดๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจเมื่อเนื้อหาข้อความทำเอาคนตัวเล็กนึกแปลกใจไม่น้อย
'ของเดิมพันล่ะ'
'ตัวเธอ กับ รถมัน' – โทนี่
'บ้าน่า ฉันไม่เอาด้วยหรอก'
'ไม่ได้แล้วเจฟ' – โทนี่
'ทำไม?'
'สนามประกาศไปแล้วว่าวันนี้โจ๊กเกอร์จะกลับมา' – โทนี่
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
