"จองกุกอ่าาาา"
เสียงหวานยานคางเหม่อมองร่างของจองกุกที่นั่งอยู่บนเตียง มือเรียวตรงเข้าไปคว้าเเขนของจองกุกก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเบาๆ
"จีมินขอโทษ..." สบเข้ากับดวงตากลมโตของจองกุก พลางเลื่อนนิ้วมือขึ้นมาเเทรกไปกับหัวของจองกุกเบาๆ
จองกุกหลับตาลงเล็กน้อยพลางขยับตัวเข้าหาจีมินด้วยความเต็มใจ
"จองกุกหายงอนจีมินเเล้วใช่มั้ย" คนตัวเล็กถามขึ้น จองกุกไม่ได้ตอบอะไร เเต่กลับไถลตัวเข้ามาซุกกับจีมิน
- B U N N Y -
"จีมินซื้อ หญ้า มาให้เเล้ว หายโกรธจีมินนะ" จบประโยคใบหูของจองกุก็ตั้งขึ้นพลางพยายามดีดขาออกจากตัวจีมินเเล้วรีบกระโดดลงไปจากเตียงด้วยความรวดเร็ว
"ย๊า!! ไอกระต่ายเห็นเเก่กิน!!!"
- B U N N Y -
โคตรพ่อโคตรเเม่ลั่น 555555555555555555555555555555
ไม่เม้นไม่ว่า ตอนนี้เเม่งน่าโดนเม้นด่ามากกว่า 55555555555555555555555
VOUS LISEZ
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
