อ่านช้าๆ และอย่าไว้ใจคนแต่ง
Silver Bullet
เรือนกายสูงในชุดสูทสีเทายืนพิงผนังปูนสีขาว ความเย็นของมันยังไม่เทียบเท่ากับความหนาวเหน็บที่เกิดขึ้นในใจร่างสูง เบื้องหน้าคือเรือนกายเปลือยเปล่าแต่กลับไร้จิตในการหล่อเลี้ยงร่าง ผ้าสีขาวผืนบางถูกคลุมเพียงแค่หน้าอก เผยให้เห็นใบหน้าของร่างบอบบางที่เขาเป็นคนสังหารเองกับมือ
ร่องรอยแผลตั้งแต่แผ่นหลังถึงหน้าอกถูกเย็บอย่างดี ผิวเนียนละเอียดขาวซีดอย่างน่าใจหายเมื่อหลอดเลือดไม่หล่อเลี้ยง
ในชั่ววินาทีที่ร่างเล็กล้มลงยังติดอยู่ในตา ริมฝีปากหยักได้รูปเม้มจนห้อเลือด ฝ่ามือหนากำแน่น หมัดหนักทุบลงที่กำแพงสีขาวอย่างแรง
"แค้นตัวเองไปก็เท่านั้น ยังไงจีมินก็ไม่กลับมาหรอก" เสียงนุ่มของร่างโปร่งดังขึ้น
คิมซอกจินในชุดเสื้อกาวน์ เดินมาหยุดข้างเตียงของร่างไร้วิญญาณ ก่อนที่สองมือจะประคองผ้าสีขาวบางเบานั่นให้ปิดใบหน้าซีดเซียว
"ผมควรรู้สึกยังไงดี..."
"..."
"ผม..."
"จองกุก วินาทีนั้น นายตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว"
"ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำ...มันไม่แฟร์กับจีมิน"
"นายไม่คิดบ้างเหรอว่าจีมินอาจจะตั้งใจให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้น"
"เพื่อให้ตัวเองตายเหรอ"
น้ำเสียงของร่างสูงเจือด้วยความเศร้าอย่างน่าใจหาย ก้มมองฝ่ามือที่ใช้ปลิดชีพร่างบอบบางได้ภายในเสี้ยววิ
ถ้าเขารู้ว่าจีมินจะไม่ฆ่าแม่เขา เขาจะไม่มีวันลั่นไกเด็ดขาด
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
