เข้าร่วมประกวด #ฟิคมีตกุกมิน
Asmodeus
แววตาใสซื่อของเด็กน้อยคนนั้นเป็นประกายเมื่อเราพบกันครั้งแรก
"พี่ชื่อจีมิน ต่อจากนี้จองกุกคือน้องชายของพี่นะ"
ฝ่ามือเล็กของทั้งสองสอดประสานเข้าด้วยกันก่อนที่แขนเรียวจะเป็นฝ่ายดึงร่างของเด็กหนุ่มเข้ามากอด
จีมินรู้ดีว่าช่องว่างในจิตใจของเด็กหนุ่มมีความอ้างว้างสักเพียงไหน การที่คนในบ้านต่างถูกเพลิงไฟเผาไหม้ทั้งหลัง รอดเหลือเพียงเด็กหนุ่มวัย 14 ปี เหลือรอดมาเพียงคนเดียว
อ้อมกอดแรกที่ได้รับจากครอบครัวใหม่คืออ้อมกอดจากพี่ชายตัวน้อย พร้อมกับรอยสลักบางอย่างที่เริ่มเด่นชัดขึ้น ราวกับเป็นตราบาปติดตัว
เวลาล่วงเลยมาถึง 6 ปี จากเด็กหนุ่มที่ขนาดตัวไม่ต่างจากจีมินตอนนี้กลับสูงใหญ่จนพี่ชายตัวน้อยต้องเงยหน้าขึ้นยามพูดคุยกัน
"มีไข้รึไงเรา หน้าตาไม่ดีเลย"
แนบหลังมือไปกับกรอบหน้าของร่างสูง เมื่อเวลานี้กลับแฝงไว้ด้วยร่องรอยความอิดโรย ต้นเดือนตุลาที่พึ่งละจากหน้าฝนได้ไม่นานก็เข้าสู่ฤดูหนาวด้วยความรวดเร็ว
"ไปนั่งไป เดี๋ยวพี่ทำซุปให้กิน"
"อือ"
เอ่ยด้วยน้ำเสียงครางเครือก่อนที่จะเดินไปทิ้งกายบนเก้าอี้ ร่างสูงมองตามร่างเล็กที่กำลังทำอาหารด้วยความรู้สึกหลากหลายก่อนจะได้สติเมื่อพี่ชายเดินมาตรงหน้าพร้อมกับซุปที่อยู่ในถ้วย
"โตแล้ว ไม่ป้อนนะ"
"อือ"
เอ่ยพูดได้แค่คำเดียว ความรู้สึกร้อนรุ่มแผ่ทั่วร่างแต่ผิวกายกับซีดจนเห็นเส้นเลือดทำเอาพี่ชายตัวน้อยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
ВЫ ЧИТАЕТЕ
sf/os kookmin | EMPTY
Фанфикшнความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
