"ผมอยากมีเวลาให้ศึกษาดูใจกับโชอาน่ะครับ"
ทั้งโต๊ะนิ่ง, บนใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มประดับไว้เล็กน้อย นัยน์ตาสีเข้มนั่นจ้องมองมาทางคุณลุงอย่างไม่มีวางตาเพื่อยืนยันในคำร้องขอของตนว่ามันจำเป็นที่จะต้องสัมฤทธิ์ผล
"...ได้มั้ยครับ"
"ดะ..ได้สิ ฮ่าๆ เรื่องแค่นี้เอง ลุงก็ไม่ได้ว่าอะไรเสียหน่อย" ชายมากอายุขำกลบเกลื่อน ถึงแม้ต้องการร่วมธุรกิจให้เร็วมากเพียงใด แต่ความพึงพอใจของอีกฝ่ายย่อมสำคัญกว่าเสมอ
ตระกูลจอนถือไพ่เหนือตระกูลปาร์คมากมาย ไม่แม้แต่ธุรกิจ เงินลงทุน หรืออำนาจที่ใช้ในการต่อรอง
"ก็คงไม่เป็นไรใช่มั้ยโชอา ที่พี่จะขอเลื่อนงานแต่งของเราไปก่อน" ริมฝีปากหยักได้รูปนั่นแต้มด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวที่นั่งอยู่ก็ไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้
"โชอาว่าก็ดีเหมือนกันค่ะ อย่างน้อยๆเราก็คงได้ทำความรู้จักกันไปก่อน" สิ้นเสียงของโชอารอยยิ้มของจองกุกก็กว้างมากขึ้น
มือยาวยื่นไปกอบกุกมือเรียวนุ่มของหญิงสาวไว้ ใช้ปลายนิ้วโป้งลูบหลังมือของร่างบางแผ่วเบา
"พี่ขอบคุณนะ"
จีมินที่ไม่สามารถทนกับสถานการณ์ตรงหน้าได้จึงเอ่ยขึ้น
"..ผมมีงานค้างอยู่ขอตัวก่อนนะครับ"
จีมินหลุบสายตาลงก่อนจะเดินออกไปจากบ้านทันที ทิ้งให้สายตาสามคู่จ้องมองแผ่นหลังเล็กนั่นลับสายตาไปพร้อมๆกับรอยยิ้มของร่างสูงที่ไม่เลือนหาย
OUT OF HERE
ผ่านมาเกือบสามสัปดาห์ที่จีมินใช้ชีวิตไปกับการทำงาน โชคดีที่ในระยะนี้มีงานเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว คงเป็นผลพวงมาจากการที่ตัวบริษัทได้มีเครือของจองกุกเข้ามาหุ้นด้วยหลังจากที่มีการจัดงานหมั้นไป และทั้งสองตระกูลกำลังจัดเตรียมงานแต่งงานที่กำลังจะเริ่มขึ้นในเดือนหน้า
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
