คำเตือน 4 : ย้อนกลับไปอ่านคำเตือน 1-3 อีกรอบนะ
"หมอ...หมอตื่น"
แรงเขย่าพร้อมกับเสียงทุ้มเรียกขึ้น รั้งร่างบางออกจากห้วงนิทราได้อย่างง่ายดาย คนตัวเล็กลุกขึ้นยกมือขยี้ตาตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะมองรอบกาย แสงอาทิตย์ที่ลอดมาจากรอยต่อของบานหน้าต่างทำให้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่แล้ว
"ไปอาบน้ำล้างหน้า วันนี้เราจะขึ้นเหนือไปเซฟเฮาท์ต่อ" ร่างสูงเอ่ยบอกก่อนจะแยกตัวไปแงะบานไม้ที่ถูกตอกติดไว้กับบานประตู
คนตัวเล็กพยักหน้ารับพลางเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อจัดการธุระส่วนตัว เลือกชุดของผีสาวที่ตอนนี้นอนอยู่ในดินมาสัก 3 ชุด เปลี่ยนจากเสื้อยืดเป็นเสื้อโปโลสีดำกับกางเกงผ้าตัวเดิม รองเท้าผ้าใบสีขาวที่ตอนนี้เริ่มเต็มไปด้วยเขม่าของฝุ่นหลังจากผ่านการใช้งานมาตลอดเวลา
ร่างเล็กเดินกลับลงมาที่ชั้นล่าง พบว่าร่างสูงเดินออกไปแล้ว แอบจิ๊ปากขัดใจเล็กน้อยที่จองกุกไม่ยอมรอตัวเองแม้แต่น้อย เดินไปหยิบมีดสั้นที่ตอนนี้กลายเป็นอาวุธชิ้นเดียวมาพร้อมกับปากกาบรรจุยารักษาโรคระบาดนั่น
ไม่นานนักรถจี๊ปก็เคลื่อนออกไปจากตัวบ้าน สู่ตัวถนนใหญ่ ด้วยความที่มื้อเช้า อาหารสำรองที่อยู่ในบ้านมีไม่เพียงพอจึงทำให้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องจวบจนตอนนี้เวลาที่เดินอยู่ก็ล่อไปเกือบ 10 โมงเช้าแล้ว
"จองกุก..." คนตัวเล็กหันหาคนข้างกาย น้ำเสียงของร่างบางอ่อนลงจนร่างสูงถึงกับขมวดคิ้ว
"หิวอ่ะ"
นั่น กูว่าละ
"แปบนึง กำลังหาที่กินให้อยู่" ร่างสูงพูดราวกับรู้ว่าคนตัวเล็กต้องประท้วงแน่นอน ตั้งแต่ขับออกมาจากบ้านคนตัวสูงก็พยายามมองหาร้านสะดวกซื้อที่ยังมีของกินเหลือบ้าง แต่มันก็ดูรกร้างไปเสียทุกที
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
