"กับคุณผมไม่เคยพอ"
"จอง...อือ"
ริมฝีปากหยักได้รูปแนบกดลงมาบนริมฝีปากอิ่ม ขบเม้มจนร่างเล็กเผยอรับลิ้นร้อน เกี่ยวกระหวัดจนครวญครางอื้ออึงในลำคอ มือเล็กกำปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างสูงจนขึ้นรอยยับ แขนแกร่งกอดรัดร่างบางไว้ประคองคนตัวเล็กให้ตามเกมจูบของตนจนทัน
กดปลายจมูกลงที่ข้างแก้มใสยามถอนริมฝีปากออก ฟังเสียงหอบโกยอากาศของร่างเล็กด้วยรอยยิ้ม กดจูบอีกครั้งลงที่ต้นคอขาวที่โผล่พ้นคอเสื้อ
จีมินดิ้นเบี่ยงกายหนีแต่สุดท้ายก็ถูกคนตัวสูงตรึงไว้ กายหนาขึ้นคร่อมคนตัวเล็ก เงามืดบดบังร่างบางจากแสงไฟได้จนมิด
ร่างเล็กระโหยแรงราวกับขี้ผึ้งรนไฟ ถูกแต้มจูบนิดหน่อยก็ทำเอาล้มเหลวไม่เป็นท่า ได้แต่นอนครางในลำคอยามถูกจูบอย่างจาบจ้วง
จนสุดท้ายร่างสูงก็ผละกายออกไป พร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแนบอก
"ทำอะไร!" ร่างบางหวีดร้องเมื่อตัวเองลอยขึ้นจากเตียงนอน สองแขนที่สอดรับร่างบางอุ้มจนตัวลอย พาตรงดิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ติดกัน
"จะพาไปอาบน้ำ...คิดว่าผมจะพาคุณไปทำอะไรเหรอ" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ถามขึ้น ทำเอาริ้วแดงขึ้นข้างแก้มใส
"...เปล่าซะหน่อย" ตอบอ้อมแอ้มจนริมฝีปากหยักได้รูประบายรอยยิ้ม
"ผมทำแน่ ...แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้" วางคนตัวเล็กลงที่อ่างล้างหน้าหินอ่อนที่สามารถรองรับน้ำหนักของร่างบางได้
"เล่นเป็นเด็กไปได้" คนตัวเล็กขมวดคิ้ว ริมฝีปากอิ่มก็ขยับบ่น
จองกุกที่เดินไปรองน้ำใส่อ่างให้ภรรยาคนสวยก็หันกลับมาเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะใช้มือวัดอุณหภูมิของน้ำให้อุ่นพอดีกับผิวขาวนั่น ร่างสูงเดินกลับมาหาคนตัวเล็กอีกครั้งพลางวางสองแขนแกร่งคร่อมทับคนตัวเล็กไว้
VOUS LISEZ
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
